Lieve leukerds en leuke lieverds,
We mogen weer naar school.
En Mystic die zit thuis. Want Mystic heeft donderdag voor het eerst in haar carrière een positieve Covid test gescoord. En ja, ik weet het. Sinds donderdag hoeven we niet meer in quarantaine en kunnen we gaan en staan waar we willen. Maar ik vind het gewoon niet verantwoord om rond te gaan lopen, in de volle wetenschap dat ik anderen ergen mee kan besmetten. Mijn geweten laat zich dan horen. (En mijn gedachte gaat met de idee op de loop en verzint allerlei dramatische doom scenario's. Dat dan ook nog eens.)
Lang leve het internet en de technologie. Geheel van school ben ik niet verstoken, ik zocht mijn heil in zoom.
Maar goed. We hebben dus les, waaronder zingeving. Wat is zingeving? Wat is dat voor jou? En hoe verhoudt zich dat?
En voor het geval jij nu zoiets hebt van: 'Mystic, meid. Vind je dat niet een beetje zware kost? Wil jij je daar nu echt mee bezig houden?' Ja pop. Dat is waar ik me mee bezig wil houden. Dat is het vak dat ik opzoek, de verbinding die ik zoek. In verhalen, communicatie. In stilte, in vasthouden.
Geef mij je hand en staar met mij. Voorbij de luchten en de sterren. Verdrink met mij, in de zee die ligt in de ogen van een ander.
En meer van dat soort poëtisch taalgebruik. Maar dat heeft dan weer niet direct iets met dit vak te maken.
De vraag wat het voor de mens is, komt dan ook naar voren. En dan komen er definities. En detail verschillen, vanuit verschillende oogpunten. Eigenlijk -als je het aan Mystic vraagt- belichten alle kenners hetzelfde, maar geven ze er andere woorden aan. En dat komt deels door de tijdgeest waarin het geschreven is, maar ook door de culturele achtergrond van de schrijvers en de wereld waar zij zich in begeven.
In ieder geval kwam er iets voorbij over zinloosheid. Dat dit het gevoel hebben is van dat wat jij zegt of doet, er niet toe doet. Dat je niet van toegevoegde waarde bent.
En dat kwam even hard binnen. Juist omdat ik in het afgelopen half jaar los ben komen te staan van mijn familie.
Nu was ik al tot de conclusie gekomen dat ik niet ben weggegaan, zij hebben mij jaren geleden al afgeschreven. Met precies dat... Wat ik zeg en doe, is niet belangrijk. En dat doet ZOOOO pijn.
Ik heb er het gevoel van thuisloos door gekregen. Als ik mijn leven vergelijk met een boot. Mijn anker is van mijn boot afgeslagen. Ik heb nog wel een kompas, maar de zee is erg woest en slaat mijn bootje als een tobbe overal heen. Ik weet waar ik naartoe wil. Of, dat kan ook: Ik heb in ieder geval een idee. Maar door het lot wordt ik alle kanten op gestuurd. En ik heb geen anker meer om even een pas op de plaats te kunnen maken. Ik ben niet geworteld.
En dat zorgt voor een heleboel onrust. Want ik kan daardoor slecht tot mezelf komen. Slecht de rust vinden die ik nodig heb om een grondplaats te zijn.
En die grondplaats... Die grondplaats heb ik nodig om mijn eigen netwerk van 'familie' te creëren.
Al mijn hele leven wil ik naar huis. Al mijn hele bewuste leven ben ik op zoek naar mijn grond van halve zolen en hele gekken. Dit klinkt wat negatief. Maar weet je... Doe mij maar de mensen die niet geheel passen in de maatschappij. De buitenbeentjes, de buitenstaanders en de loners. Dat zijn vaak de mooiste zielen, met de prachtigste ervaringen en lessen.
Heb jij een anger issue? Wist je dat dit vaak een verwaarloosd verdriet is? Een gevoel van gemis? Gefeliciteerd! Dat betekent dat jij een hoog gevoel van ethiek hebt. Jij kunt geen onrecht zien en bent eerbaar. Jou wil ik in mijn vriendenkring. Met je woede problematiek en al. Ik heb je lief, onnoemlijk lief. Bij dezen mijn liefdesverklaring, kom in mijn armen en hart. Ga nooit meer weg, kom aanzitten aan mijn vuur van nieuwe familie.
Ik hoop serieus dat dit één der laatste beproevingen is wat mijn thuisfront betreft. Het maakt me onderhand bijna niet meer uit of het nou een landhuis betreft, een woonboot is of een hutje op de heide. Ik wil naar huis. Daar waar ik welkom ben. Daar waar ik weet dat ik ertoe doe. En nu eens niet omdat ik kan koken, of een trui kan maken. Nee, gewoon. Omdat ik Mystic ben. Met al mijn plus- en minpunten.
Ik hunker naar een huis van liefde. En dat vond ik niet in bloed. Hopelijk vind ik het in de geest.
Geheel de Uwe,
Mystic
Geen opmerkingen:
Een reactie posten