Lieve leukerds en leuke lieverds,
Ondanks alles zit Mystic toch weer in een depressie.
Ondertussen ben ik echter ook wel een beetje uit gezanikt over mijn familie. Ik ga er een beetje van uit dat jullie dat nu wel weten.
Ik moet wat meer naar mezelf kijken. Naar de volgende stappen in mijn transformatie. Doe ik dat niet, dan is de kans aanwezig dat ik blijf hangen in zielige verhaaltjes en zelfmedelijden.
Streep eronder en doorgaan. Uitzoeken wie ik zelf nu ben, waar ik gelukkig van word en wat ik nu wil met dit leven. Accepteer de stierenpoep van een ander niet meer, maar verzuur ook niet in haat. Het is leuk dat ik een spiritueel wezen ben, dat houdt niet automatisch in dat ik alles maar moet accepteren. Ik ben Jezus niet en ik lijd ook niet aan Alzheimer. Klinkt dat cru? Misschien. Maar ik zit hier ook niet om alles met satijnen handschoentjes aan voor te kauwen.
Misschien is het wel helemaal geen depressie. Gewoon de angst voor het onbekende. De oude ik is dood. Ik heb een streep gezet onder het verleden en besloten mijn toekomst verder zelf in te richten. Daar horen de verregaande gevolgen dus ook bij. De oude ik is dood, de nieuwe is nog niet geboren. En dus zit ik angstig te wachten op wat komen gaat. het is gewoon een kwetsbaar moment. Misschien dat ik dat als een depressie zie. Gewoon, omdat ik ondertussen zo gewend ben aan negativiteit en negatieve reacties vanuit mijn omgeving, dat ik die waarde automatisch en bij voorbaat al ga toekennen aan wat mij overkomt.
Ik voel me gewoon heel naakt. En dat is eng. Dus gaat mijn automatische systeem in overdrive, neemt de boel over en gaat in de verdediging.
Ik hoop dat ik dat een tijdje stil kan zetten. Dan kan de nieuwe ik groeien. En ik ben best benieuwd naar wie zij is.
Geheel de Uwe,
Mystic.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten