Erken je pijnpunt. En dus je leerpunt

Krshna Bewustzijn 

Mijn autocorrect heeft het gelijk over Krshna bewusteloos, in plaats van bewustzijn. En daar moet ik eerlijk gezegd om grinniken. Het is immers maar hoe je het bekijkt.

Gisteren was ik bij de kringloop. Daar haal ik geregeld boeken vandaan voor mijn opleiding. Of omdat het daarop van toepassing is, of omdat het ermee te maken heeft.

Ik kwam een boekje tegen met de titel ‘Volmaakte Vragen, Volmaakte Antwoorden’ van Bob Cohen. Op de achterkant een prachtige plaat van mensen in India. Het trok mij. Wat zeg ik, het zong mijn naam. En aangezien het 50 cent kostte, nam ik het verder ongezien mee. Thuis kwam ik erachter dat het van ISKCON is, oftewel de Hare Krshna.

Ik heb daar een dubbel gevoel bij. Van huis uit zijn mij alle vooroordelen opgelegd die men maar bij die beweging kan bedenken, plus een aantal broodje aap verhalen die of niet waar zijn, of toebehoren aan totaal andere groeperingen zoals bijvoorbeeld de Bhagwan.

Aan de andere kant ben ik door een Krshna aanhanger in 1997 aangesproken, heb ik een geweldig gesprek met hem gehad en heeft hij bij mij een zaadje geplant dat mijn redding betekende. Ik durf te stellen dat ik zonder dat gesprek mijn huidige levenspad niet had kunnen lopen. Zijn vragen waren gericht. Niet om mij naar de tempel te krijgen, maar om mij te laten nadenken. Hij zag dat ik niet op mijn plek was waar ik zat, maar ook dat ik niet in zijn tempel hoorde. Hij wilde me enkel op pad sturen. Dat is gelukt en ik ben hem dankbaar.

Dat boek wil ik lezen, hoeveel weerstand het ook brengt. Juist door de weerstand. Want wat betekent dat? Hoe ontstaat de weerstand en waar is deze op gericht? Is dat dan de bron en is die op waarheid gestoeld? Of is het een complete aanname? En waarom wil je niet luisteren naar een ander verhaal? Ìs dat verhaal echt zo anders dan je eigen verhalen? Echt?

Heerlijk, ik voel wrijving. En ik mag ontdekken waar dat pijnpunt ligt.

Geheel de Uwe,

Mystic M

Oude droom van leven

Lieve leukerds en leuke lieverds,

'Waar droomt u van?'

Deze simpele vraag stelde iemand op een forum, waar ik lid en moderator ben.

Als eerste kwam er in mij op wat ik heb. Waar ik dagelijks in leef en wat voor velen een droom is. Waar ik ook dankbaar voor ben dat ik het hebben mag, maar wat op zich niet echt mijn droom geweest is.

En begrijp mij goed. Ik werd smoorverliefd op het buurtje waar we wonen. Als ik dan toch mee moest in de standaard van "trouwen, kindje, twee katten en een koophuis' dan zit ik op de meest ideale plek waar ik had kunnen zitten. En ik weet zeker dat er velen met mij zouden willen ruilen. Wat ik heb is ruim voldoende en mooi.

Maar ik heb er zo veel voor moeten inleveren.

Ik zit in een mooi huis, maar ook in een kooi. Een ruime kooi, een luchtige kooi, een kooi met mogelijkheden. Maar niettemin een kooi. Een kooi waar ik bang voor was en die ik nooit heb gewild. Een kooi waar ik nooit in wilde.

Een oude droom borrelt boven. Een droom van vrijheid en ruimte. Op blote voeten lopen door een moestuin, terwijl ik groenten verzamel voor het avondeten. Een kruidentuin waar cursussen gegeven worden in hoe je middeltjes maakt tegen de duvel en zijn oude moeder. Zalen waarin workshops worden gegeven, lessen, misschien zelfs retraites.

Een plek waar men tot rust kan komen. Voor mensen die niet overspannen zijn of een burn-out hebben, maar niet sterk genoeg meer zijn om weerbaar in de wereld te staan. Kom hier maar tot jezelf. Neem plaats in de vrouwencirkel, mannencirkel of de mensencirkel. Kom thuis in je lichaam, maak weer eens contact. Wanneer je dat wilt, kun je komen praten. -Ik word niet voor niets Geestelijk Begeleider.- Maar je mag ook zwijgen, als je dat wilt. Of dansen, zingen, kleuren. Uit je op je eigen manier. Of niet. Alles is goed, er bestaat geen fout.

Ik zie zalen vol schilderijen. Gemaakt door mensen die tot rust komen. Met teksten, gedichten en muziek. Elke uiting van menselijkheid.

En in de avond trek ik mij terug. Nadat ik heb zitten mediteren op mijn matje, kruip ik voor de houtkachel in de armen van mijn lief. We lezen ieder een boek, af en toe nippend van een beker hete kruidenthee, even woelende door elkander’s haar.

Mijn dochter speelt, of ligt rustig te slapen. Ze groeit op in een wereld waarin wordt geleefd met de natuur. Internet is iets dat af en toe gebruikt wordt, maar we leven niet in een 24/7 economie. We leven in een wereld waar materie dient, in plaats van heerst.

Goden, wees mij genadig. Help mij met die droom.

Geheel de Uwe,

Mystic M.

Bezielde Waterdruppels met Essentie

‘Bezielde Waterdruppels met Essentie’

Wat nu al het ‘ik’ helemaal niet bestaat? Noch een soevereine ziel?

Wat nou als het enige ‘constante’ in één ziel is dat er linken zitten tussen het ene leven dat geleefd is en het andere?

Er is een bewustzijn. Daar hangen een geboorte aan, herinneringen, een tijd van leven en een tijd van dood.

Het ‘ik’ is niet meer dan een druppel, met een essentie, een stukje ziel. En zodra de fysieke afdruk daarvan de wereld verlaat, gaat de druppel met al haar indrukken en kleuren weer terug naar de bron. De druppel gaat op in de zee van de bron en is derhalve geen druppel meer.

De eigen identiteit is weg. Net zo vluchtig van bestaan als  dat het fysieke lichaam was. De essentie, de ziel en alle herinneringen gaan naar het collectief, om meegenomen te worden in de eeuwige bron van licht en donker.

Wanneer het weer tijd is om herinneringen te creëren, gaat er een nieuwe druppel naar de aarde. In die druppel zitten elementen van de eerdere druppel die al opgegaan was in de zee. Genoeg oude elementen om van te leren in een nieuw leven, genoeg nieuwe elementen om een nieuwe essentie en een nieuw karakter te ontwikkelen. En misschien zelfs genoeg om herinneringen te hebben aan de eerdere druppels die het ooit was.

Zou dit een uitkomst zijn voor het continu veranderende en tegelijkertijd immer constante in het dispuut van wedergeboorte en reïncarnatie?

Conformeren

Lieve leukerds en leuke lieverds,

Gisteren en eergisteren was het prachtig weer in onze stad. (En waarschijnlijk heel Nederland) Ik had dus besloten deze dagen in de middag lekker met mijn dochter naar de speeltuin te gaan. Kan zij rondrennen en dollen met kinderen, terwijl ik in de schaduw ga zitten lezen of haken.

Ik weet het. Echt de ultieme burgertrut uithangen dus. Dat ik 13 jaar geleden dit blog startte, dacht ik echt niet hier te eindigen. En de kans dat dit het eindstation is is klein, maar nu dwalen we af.

In de speeltuin zijn er twee toestellen met water. Eentje ervan is simpelweg een kraan met zo'n drukknop waardoor er even water uit de kraan komt, met een stuk tuinslang eraan. De kinderen knijpen in die slang, maken er een soort sprinkler systeem van en vermaken zich kostelijk. Mijn dochter ook. Met als gevolg dat ik een doorweekte dochter mee naar huis nam.

Niet dat ik het erg vind dat ze nat werd, maar die nattigheid door mijn hele tuut heen was toch ietsje minder. Daarnaast was het ook nog eens zo dat de beste schaduwplek niet ver van die kraan af was, dus ik moest oppassen met mijn boek.

Dus -veteranen-moeder die ik ondertussen begin te worden- hees ik gisteren mijn dochter eerst in een bikini, om haar kleding en een handdoek mee te nemen en sleepte ik ook nog een goede tuinstoel mee om die ergens in de schaduw buiten het bereik van water te planten. Kind blij, ik blij. Ik heb 30 pagina's gelezen in twee uur tijd.

Dochterlief springt op het springkussen, rent door de tuin en is in minder dan een kwartier doorweekt van het water. Kan me niet schelen, ik ben erop voorbereid. En de mede veteranen-moeders zijn te spotten, want ze in niet de enige in zwemkleding. En er lopen ook wat ukkies in ondergoed. 

In ene staat dochterlief aan mijn stoel. Ze begint aan haar bikini te trekken en is al half uit haar broekje. Ze wil niet meer in haar bikini, want ze wil meespelen met een groepje kinderen in het speelhuisje. Op mijn vraag waarom dat zo niet kan zegt ze dat het gek is om in bikini in zo'n huisje te zitten. Dat vinden die kinderen. En ze wil zo graag meedoen.

Mijn hart breekt, maar ik help haar uit het natte goed en zo goed en zo kwaad als het gaat in haar kleren. Ik laat haar gaan, want ze wil zo graag.

'En het conformeren begint nu dus al' denk ik.

Zou ze ook niet in bikini mogen als ze met dat andere clubje gespeeld had? Dat clubje van wilde kinderen die door de veteraan-moeders gekleed waren in speeltuin-proof goed? Het clubje waar ze mee speelde had serieus om 16:30 nog net gekapt haar en ik kon geen vlekken op de kleding ontdekken. Is dat normaal in een speeltuin?

Ik houd zo van dat wilde kind dat ze kan zijn. Dat meisje dat op blote voeten door de tuin rent, met kletsnatte haren. Stoeient met jongens en achter een bal aan rennende. Om vervolgens met een poppenwagen te lopen en liefdevol een pop te verkleden.

Waarom moet ze zich nu al aanpassen? En wat is wenselijk gedrag om je aan te conformeren en wanneer raak je enkel maar jezelf kwijt?

Oorlogskreet

En ik dacht dat het echt was
Oprecht en puur
Dat ik een ziel gevonden had
Aan wie ik mij mocht spiegelen
Van, met en aan wie ik mocht leren
Met en door wie ik mocht groeien

Wolf in schaapskleren
Vampier in de zon
Inktzwarte demon
Met het gezicht van een engel

Mijn intentie is oprecht
Ik sta zonder harnas
En wilde met je delen

Het is tijd, verdrietig hart
Je harnas moet weer aan
Laat zien dat jij kunt strijden
En vecht jezelf vrij.

Odin, geef mij wijsheid
Thor, geef mij de kracht
Tyr, geef mij gerechtigheid
Freija, geef mij je zegen

Je volgeling moet strijden
En vraagt om leiding 



20/08/2023

Er lijkt zich hier zowaar een plan te vormen! Ik heb er helemaal zin in.

Lieve leukerds en leuke lieverds,

Gisteren stond de Leeuwenpoort het sterkste open.

Wat is de leeuwenpoort? Even gekopieerd van holistik.nl:

Sirius is de meest heldere ster aan de hemel. Wanneer deze dinsdag 8 augustus 2023 uitlijnt met de zon in teken Leeuw opent zich een portaal. Een kosmisch portaal: een periode waarin de sluiers tussen alle werelden dun is en de energie op haar hoogst is. Dit portaal, de Lion’s Gate of Leeuwenpoort, opent op woensdag 26 juli en sluit op zaterdag 12 augustus weer. Het hoogtepunt is op dinsdag 8 augustus, tijdens het 8/8 portaal. Deze shift zet al je zintuigen op scherp. Je voelt, ziet en ervaart meer dan gebruikelijk. Dit kan zich onder andere uiten in hoofdpijn, slapeloosheid en vermoeidheid. Als je dit ervaart, dan weet je dat er iets aan het gebeuren is…

Gisteren heb ik dus een manifest aangelegd. Ik heb het universum bedankt voor acht punten waar ik mee geholpen ga worden. Hoofdzakelijk op punten van mijn eigen ontwikkeling. Als ik mijn eigen weg wil gaan, zal ik ook in eigen onderhoud moeten kunnen voorzien en zelfstandig kunnen zijn. En dan nu op zo'n manier dat ik ook nog een goede moeder kan zijn. Dat vind ik in mijn huidige situatie al een heel ding, dus alleenstaand zal het wel helemaal een zwaar verhaal worden.

Dus ik begin bij het begin. Zorg ervoor dat ik een gezonde relatie heb met eten en drinken. Nu ben ik nog op vakantie. En 19 op 20 augustus heb ik waarschijnlijk een avond whisky en sigaren met iemand die een steeds betere vriendin begint te worden. Dat wordt gelijk de laatste avond dramatische hoeveelheden alcohol. Ik hoop daarna tot in ieder geval mijn verjaardag niet meer te drinken. Dat is bijna twee maanden, want mijn verjaardag is op 18 oktober.

Kijken wat er gebeurt als ik besluit niet te drinken. En stiekem hoop ik dat het gewoon klaar is. Dat de dagen van drank voorbij zijn en ik helder door de wereld ga. Dan ben ik ook een betere begeleider.

Daarnaast hoop ik ook beter te kunnen sporten. Mijn lijf weer slank en sterk en lenig krijgen, voor zover mogelijk met mijn beperking. Ik accepteer dat er dingen zijn die ik domweg niet kan. het maakt niet uit hoe hard ik train, of hoe vaak ik iets probeer. Bepaalde dingen kan ik domweg niet. Maar ik ben altijd tegen gehouden met overtuigingen. En ik begin steeds vaker te denken: Stel nou dat ik het wel probeer? Wat is het ergste dat me kan overkomen?

Nadeel is dat ik nu zoveel mogelijkheden en opties zie, dat kiezen bijna onmogelijk is. En ik zal moeten kiezen, want ik kan niet alles aanpakken en oppakken wat me interessant lijkt. Mijn keuze is dus gevallen op de cursus zelfliefde die ik nu volg. En als dat is afgelopen zal ik -naast mijn opleiding- waarschijnlijk een meditatie cursus gaan doe, in de hoop dat ik mijn kunde en technieken kan verdiepen. En wie weet dat ik het ook nog in de toekomst voor mijn werk in kan zetten. Maar dat zien we dan wel.

Er lijkt zich hier zowaar een plan te vormen! Ik heb er helemaal zin in.


Geheel de Uwe,

Mystic M

Dromen

Is het een teken?

Ik heb vannacht gedroomd. Of eigenlijk meerdere dromen. Drie. Maar die ene kan ik me niet meer herinneren . Alleen iets vaags, dat ik niet onder woorden kan brengen en enkel voor mij bewijst dat er een derde was. Maar die laat ik dus los.

In de eerste droom werd ik gebeld, terwijl ik op vakantie was. Ik nam op en het was Lia die belde.

‘Je bent dus niet overleden! Dat was mij ter oren gekomen!’ zei ik. (Ik heb haar al jaren niet meer gezien en weet sinds vorig jaar dat zij in 2014 is overleden.)

‘Ik wil weer met gedichten op de planken gaan staan’ zei ze.

‘O, wat leuk’ zei ik ‘Ik kom kijken. Of wil je dat ik ook weer meedoe?’

Statisch geluid en ik kon niet horen wat ze zei.

‘Wil je dat ik ook weer meedoe?’ vroeg ik nogmaals. ‘Lia? Ben je daar?’

Radiostilte… geen klik dat de verbinding was verbroken…. Het leek of de lijn in het oneindige zweeft.

Vervolgens werd ik gebeld door mijn provider. Dat er een aantal instellingen verkeerd stonden waardoor ik niet in Europa kon bellen. Maar dat hebben ze nu opgelost en ik kan weer gewoon bellen vanuit mijn bundel. Sorry voor het ongemak.

Dus ik probeerde Lia terug te bellen, maar de lijn bleef wegvallen.

Droom twee was vaag.

Ik zat achterin een auto. Vraag me niet waar we naartoe reden.

Ik zat daar samen met een bekende, die me aan het plagen was. Hij tilde steeds zijn benen op, om die op mijn schoot te leggen en dus schuin achterin te zitten. Ik tilde zijn benen steeds op om ze terug te zetten.

Dat ging een aantal keren over en weer tot ik zei:

‘Je plaagt me. Je mag geen vrouwen plagen. Heb je dat nooit geleerd?’

‘Mediteer daar naar eens op,’ antwoordde hij met een grijns.

Toen werd ik wakker en besloot te mediteren. Maar dan op de droom van Lia.

Het lijkt of mijn onderbewustzijn iets wil vertellen. En dat doet door een ander me te laten vertellen dat ik wakker moet worden om na te denken.

Moet ik terug naar mijn roots? En gaat het dan alleen om de gedichten? Of moet ik meer banden met de Zaanstreek (waar ik optrad en vandaan kom) weer aanhalen?

Geheel de Uwe,

Mystic M

Het verhaal van Lilith. Een verhaal

Ik ben verguist om wie ik ben. Letterlijk gedemoniseerd.

Meestal door mannen trouwens. Dat doen ze wel vaker, wanneer ze bang zijn, iets niet begrijpen of zwaar geïntrigeerd of geïntimideerd zijn.

Maar ik wil niet wraakzuchtig en verbitterd klinken. In tegenstelling tot wat de verhalen allemaal over mij suggereren, ben ik dat namelijk helemaal niet. Eerder het tegenovergestelde. Maar nu ga ik op de zaken vooruit. Laat mij bij het begin beginnen.

Kijk naar mij. Alsjeblieft, kijk naar mij. Ik beloof niet te bijten of je te ontdoen van welk lichaamsvocht dan ook. Dat zijn allemaal verhalen geweest om mij zwart te maken. Ik ben net zo menselijk als ieder ander.

Zie je wel? Zo moeilijk is dat toch niet? Dank je wel dat je me in de ogen wilt kijken. Ik ben je daar oprecht dankbaar voor. En hopelijk geloof je vanaf vandaag ook de verhalen over mijn uiterlijk niet meer. Ik ben een doodnormale vrouw. Ja, ik heb lang haar. Maar dat hebben vele vrouwen. Het schijnt ons natuurlijke sieraad te zijn. En dat rode haar van mij valt op. Zeker in bepaalde gebieden van de wereld, waar zulk haar een zeldzaamheid is. Maar al die onzin over het onderlichaam van een slang, of het hebben van de voeten van een uil. Vergeet dat alsjeblieft.

Er zijn zoveel gemene dingen over mij gezegd. Ik zou zuigelingen stelen en opeten. Voortijdige geboortes activeren door zeven keer op de buik van de aanstaande moeder te tikken. Ongetrouwde mannen zou ik verleiden en hen berijden tot ze ejaculeren, om vervolgens met dat zaad demonen te creëren. Ik maak mensen ziek, maak ze obsessief aangaande seks en erotiek, breng ze aan de verslavingen.

Klopt allemaal niets van.

Ten eerste ben ik zelf moeder. En ik weet hoe het voelt om een kind te verliezen. Een miskraam is een stil verdriet, dat door vrouwen nog steeds veelal alleen gedragen wordt. Hun partner laat het namelijk vaak links liggen, omdat die ook niet weet hoe ermee om te gaan. En er heerst een hoop taboe. Hoe vaak horen vrouwen wel niet dat het waarschijnlijk beter is; wanneer ze vertellen een kleintje te zijn verloren? Dat het kindje waarschijnlijk niet in orde was en dat verder leed bespaard zal worden? De kleine ligt weer in ‘Gods hand’.

Ik heb geen idee waar die kleine heen is. Veel fiducie in die God heb ik niet, maar ik zal de eerste zijn die toegeeft dat dit komt door een persoonlijke vete met de man. Of hij nu daadwerkelijk omkijkt naar de verloren kinderen…… Ik kan daar geen zinnig woord over zeggen. En dat heeft ook helemaal geen nut voor die rouwende vrouw. Zij is een kind kwijt mensen! Een kind waar zij al een band mee aan het ontwikkelen was, vanaf het moment dat ze erachter kwam zwanger te zijn. Dan kun je zeggen dat de band nog niet sterk was, maar dat zal voor de meeste vrouwen niet gelden. Daarnaast geef je haar het gevoel dat haar verdriet niet geldig is, dat het onzin is. Ze  zal hooguit leren dat ze haar verdriet in stilte zal moeten dragen.

Ik mis mijn verloren kinderen. O, demonen en goden gelijk, zij die de druppels in de Dode Zee kunnen tellen, kennen mijn verdriet. Ik heb die zee zelf vol gehuild.

En waarom zou ik in vredesnaam andere vrouwen het verdriet aandoen, dat mij is overkomen en is aangedaan? Leuk dat men zegt dat een gewonde geest andere geesten verwondt. Dat zou in theorie zo kunnen zijn. Daar oordeel ik niet over. Maar het leed dat mij is aangegaan, is mij aangedaan door Adam en God, niet door een vrouw. Ik was destijds de enige vrouw  die er was. Dus ik win er niets mee om mijn woede op een seksegenoot te botvieren.

Nee. Mij zul je geen kinderen zien doden. Ik heb een tijdje de zielen van kleine kinderen begeleid naar de poorten van het hiernamaals. Domweg omdat ik hoopte dat ik een veilige begeleidster voor ze zou zijn. De man die eigenlijk met die taak zit opgezadeld is immers wat angstaanjagender. Hij is wat mager en weet niet goed hoe hij met kinderen om moet gaan. Voor die kleintjes kan ik overkomen als een veilige haven. Dus wanneer een kind de laatste adem uitblies, kwam ik vanuit de schaduw, om de ziel mee te nemen naar de veilige wereld waar het leven mocht.

En ik weet het… Net zei ik nog niet te weten of god zich om hun lot bekommerd. En nu beweer ik zelf een begeleider te zijn. Dan zou ik het op zich kunnen weten, denken de meesten. Maar nee, zo werkt het niet. Ik neem de kinderen alleen maar mee op hun reis. Zodat ze die niet alleen hoeven af te leggen. Zodra ze voor de poort van hun bestemming staan, kan ik niet verder met ze mee. En wat die bestemming is, is per kind verschillend. De ene cultuur is immers de andere niet. En hoe dat werkt… Ik heb het niet verzonnen mensen. Ik ben in de tussentijd ook een aantal keer veranderd en geëvolueerd.

In ieder geval… Doe mij een lol en laat mijn naam niet meer vallen, wanneer men begint over miskramen, vroeggeboorte, kindermoord en dat soort gruwelen. Kinderen zijn heilig. Daar blijf je van af, zonder uitzondering.

Ten tweede die ongetrouwde jongemannen.

Ze zouden niet alleen mogen slapen, omdat ik ze op een onverwacht ogenblik zou bespringen. En dat kunnen ze allemaal niet aan, de arme zielen.

Ja, ik ben dol op seks…

Ik wacht wel even. Kom vooral bij van de schok dat je leest dat er een vrouw is die openlijk toegeeft dol te zijn op seks. Dat ze graag seks heeft. In grote hoeveelheden. Intens en uitgevoerd in lange sessies. Met veel gerasp van ademhalingen, veel vloeiingen van lichaamssappen en nog meer gekreun en gekerm van extase.

Ik heb mezelf nog kunnen ontdekken. De welving van mijn borst was geen heuvel van zonde, maar een glooiing van genot. Mijn vulva een zachte, vochtige omgeving van verlangen en creatie. Heilig als de eerste tempel, op de lippen van de man die mij begeerde.

Ja! Adam heeft mij begeert! Geruzie over wie er boven lag of niet. Dat weerhield hem er echt niet van om mij minimaal drie keer per dag te willen penetreren. En ook niet om mijn hele lijf te onderzoeken, in een onbedwingbare behoefte om mij te laten komen.

Wanneer dat geëmmer over wie er boven moest liggen begon, weet ik al niet eens meer. In het begin had hij er geen problemen mee. Hij wilde elke houding uittesten die fysiek gezien maar mogelijk was. Wij hebben wat inspiratie geleverd voor de Kama Soetra.  Daar lag het echt niet aan. En hij heeft al zijn grillen (waarvan er nu velen als schennis worden weggezet) op mij weten te botvieren.

Ik denk eerlijk gezegd dat het zijn gesprekken waren met de grote baas, op één van de vele wandelingen die ze maakten. Er kwamen toen nogal wat lessen over de positie van de man en de plaats van de vrouw. Daar ergens moet het idee van de onderdanigheid van de vrouw zijn ontstaan.

Wel wil ik er één ding duidelijk bij vermelden. Toen ik op het matje werd geroepen dat ik onderdanig moest zijn, was het mijn eigen keuze om te vertrekken uit het ‘paradijs’ en mijn eigen weg te vinden. Domweg omdat ik niet gemaakt ben om onderdanig te zijn. Ik kon en wilde mijn vrijheid en ontplooiing niet opgeven. En dat wist God ook, hij heeft me immers zelf gecreëerd. Geen idee waar Zijn weerzin vandaan gekomen is, of wat ik heb gedaan dat Zijn toorn veroorzaakt heeft. Zijn originele plan was anders. Vrouwen hadden een mooie plaats in de wereld. Maar ergens is die positie veranderd.

Ik heb rondgereisd. Soms was dat zwaar, omdat ik werd blootgesteld aan alle invloeden van de natuur, soms was het sereen, soms uitputtend. Wel heb ik er geleerd mij aan te passen. Niet om maar te voldoen aan de wensen van een ander, maar om te overleven.

Ik heb mij moeten verweren tegen krachten die niet van deze wereld zijn. Zowel demonen als engelen begeerden mij om mijn lijf en de geluiden die ze hadden gehoord, van mijn spel met Adam. Ook zij kennen lust en begeerte. Ook zij weten wat een libido is. Ja, zelfs die mooie engelen. En dat kwamen ze me maar wat graag laten zien.

Sommigen daarvan heb ik verwelkomd, sommigen heb ik afgewezen, sommigen waren mij te machtig en drongen zich aan mij op. Ook engelen kunnen harteloze wezens zijn, vol lust en geweld.

Hierdoor wordt mijn naam geassocieerd met de nacht. Ik ben van de lust. En dan vooral de lust die ik opwek bij mannen. Dat zou mijn schuld zijn. Alsof het niet aan de man zelf is, om zijn lusten en genoegens te beteugelen. Alsof hij daar zelf geen keuze in zou kunnen maken. Maar goed, ik ben al de oorzaak dat de vrouw voor bijna alles dat de man maar overkomt de schuld krijgt. Daarom wordt ik met de nacht, lust en ongebreidelde erotiek in verband gebracht.

Begrijp me goed. Zoals ik dus al zei houd ik van seks. En ik ga maar wat graag te keer, op allerlei manieren. Maar niet met een onwillige. Dat is niet fijn. Het is vele malen begeerlijker om te rijden op een persoon die in adoratie voor je op de vloer valt. Die je borsten beroert alsof het bergen van lust zijn, in plaats van zonde en die je vulva beroerd met zijn tong alsof hij bidt tot de hoogste entiteiten.

Alle mannen die ik uitnodigde in mijn bed en ook meegingen, lagen daar vrijwillig. En velen smeekten mij om hen vaker toe te laten. Dus dat ik onwillige heren zou bespringen….

Sowieso is dat over het algemeen een beetje een vaag verhaal; vind je ook niet? Wanneer ik als verleidster zou werken, worden mij de mooiste uiterlijke kenmerken en de meest zoete stem toegedicht. Een stem die mannen al gewillig zou maken. Dus hoe kunnen die heren dan niet willen? De meeste mannen bespringen nog een schaap als ze dat zouden kunnen. Zeker wanneer ze een bepaalde leeftijd hebben. Mannen zijn gewillig. En niet echt kieskeurig wanneer het om één nacht gaat. Dus nee. Ik heb ze nooit verleid. Stuk voor stuk waren het mannen die bij hun volle verstand waren wanneer ze de keus maakten om met mij mee te gaan. En ik ben nog nooit aangeklaagd voor grensoverschrijdend gedrag. Of beticht van verkrachting.

Dat laatste trouwens in tegenstelling tot vele goden en demonen. Waar de verhalen van hun wangedrag bekend zijn en domweg genegeerd worden. Ik verwijs u graag naar alle boeken die door de eeuwen heen zijn geschreven, de escapades uitgebreid formulerend.

Nee, focus vooral op de slecht verzonnen, flinterdunne beschuldigingen over een vrouw. Zij drijft de geest uit de man en in zijn lid. Zij laat zijn bloed koken en ontneemt hem zijn zinnen. Hij is weerloos tegen haar slechte invloed. Straf haar! Keten haar! Gesel haar uit haar kracht!

Ten derde: Ziekten.

Ik zou mensen (moedwillig) ziek maken. Nog even en ze beweren ook nog dat ik de kudde ziek maak en de oogst laat mislukken. Verbrand de heks!!!!! Toon aan met wederom een verhaal van niks dat ze slecht is. Wat is haar fout? Ze wenste niet onderdanig te zijn. Nu MOET ze wel slecht zijn!! Ze maakt de mensen ziek en laat ze sterven!!

Alsof mijn leven nog niet druk genoeg is zonder al deze neveneffecten. Zou je alsjeblieft een keuze kunnen maken? Verleid ik nu mannen, of maak ik ze ziek? Het klinkt misschien gek, maar het lukt mij echt niet om allebei te doen. Het kan misschien in theorie wel, maar ik heb daar echt de energie niet voor. Er wordt leuk beweerd dat vrouwen kunnen multitasken, aan mijn krachten zit toch echt een limitatie.

Wat schiet ik er sowieso mee op? Wat win ik ermee als ik iedereen ziek maak en oogsten zou laten mislukken? God doet dat vaker, in grotere getalen en weet daar iedere keer prima mee weg te komen. Kijk maar om je heen. Daar kan ik toch nooit aan tippen? En daarnaast…. Door ziek te maken en oogsten te laten mislukken, raak je weer een heleboel kinderen. Nogmaals: Kinderen zijn heilig en daar blijf je van af.

Als laatste die verslavingen.

Er zijn serieus heel wat demonen en wraakengelen verbonden met allerlei verslavingen. Ik ben er daar niet eentje van. Ik doe er niets mee. Nu ja, misschien dat ik er zelf ook onderhevig aan ben. Want zoals gezegd ben ik niet vies van seks en doe ik daar echt wel vaak aan. Maar een verslaving is een ziekte. En ik doe daar niet aan.

Alsjeblieft, geloof me nou. Het is niet mijn intentie om wie dan ook op wat voor manier dan ook in het ongeluk te storten. Domweg omdat ik weet hoe het voelt om te ontvangen, deels omdat ik niet zo wraakzuchtig ben. Wie dat soort dingen wel kunnen veroorzaken? Zij die geen weet hebben van hoe het is het te ondergaan, zij die wraakzuchtig zijn en zij die domweg geen geweten hebben. Ik verwijs u dus direct door naar de goden. En wederom naar de vele boeken die met bewijsmateriaal gevuld zijn.

Misschien is het een idee om eens te kijken naar de bronnen, waar alle verhalen vandaan komen? Wie schrijft er zulke verschrikkelijke verhalen over vrouwen? En wat is de beweegreden erachter?

Hoe waarschijnlijk is het bijvoorbeeld binnen het Bijbelse verhaal over David en Bathseba, dat zij op het dakterras zou baden? Vergeet niet dat iedereen destijds een dakterras had. Ze ging dus open en bloot, in de wetenschap dat velen haar zouden zien? Of was haar kleding vochtig en plakte dat tegen haar lichaam, omdat ze de was aan het uithangen was? Was dàt wat David zag en waardoor hij in lust ontbrandde? En hoe had je de acties van David dan kunnen rechtvaardigen? Een badderende vrouw die hem in het ongeluk stortte, was een stuk makkelijker dan een zedige vrouw die in haar onschuld en als goede echtgenote de was uithangt.

En wat is het verhaal achter de heks? Waarom ‘vrees’ je de heks meer, dan de mensen die haar zonder scrupules onderwierpen aan de vreselijkste martelingen en gruwelijk lieten sterven?

Lilith