Conformeren

Lieve leukerds en leuke lieverds,

Gisteren en eergisteren was het prachtig weer in onze stad. (En waarschijnlijk heel Nederland) Ik had dus besloten deze dagen in de middag lekker met mijn dochter naar de speeltuin te gaan. Kan zij rondrennen en dollen met kinderen, terwijl ik in de schaduw ga zitten lezen of haken.

Ik weet het. Echt de ultieme burgertrut uithangen dus. Dat ik 13 jaar geleden dit blog startte, dacht ik echt niet hier te eindigen. En de kans dat dit het eindstation is is klein, maar nu dwalen we af.

In de speeltuin zijn er twee toestellen met water. Eentje ervan is simpelweg een kraan met zo'n drukknop waardoor er even water uit de kraan komt, met een stuk tuinslang eraan. De kinderen knijpen in die slang, maken er een soort sprinkler systeem van en vermaken zich kostelijk. Mijn dochter ook. Met als gevolg dat ik een doorweekte dochter mee naar huis nam.

Niet dat ik het erg vind dat ze nat werd, maar die nattigheid door mijn hele tuut heen was toch ietsje minder. Daarnaast was het ook nog eens zo dat de beste schaduwplek niet ver van die kraan af was, dus ik moest oppassen met mijn boek.

Dus -veteranen-moeder die ik ondertussen begin te worden- hees ik gisteren mijn dochter eerst in een bikini, om haar kleding en een handdoek mee te nemen en sleepte ik ook nog een goede tuinstoel mee om die ergens in de schaduw buiten het bereik van water te planten. Kind blij, ik blij. Ik heb 30 pagina's gelezen in twee uur tijd.

Dochterlief springt op het springkussen, rent door de tuin en is in minder dan een kwartier doorweekt van het water. Kan me niet schelen, ik ben erop voorbereid. En de mede veteranen-moeders zijn te spotten, want ze in niet de enige in zwemkleding. En er lopen ook wat ukkies in ondergoed. 

In ene staat dochterlief aan mijn stoel. Ze begint aan haar bikini te trekken en is al half uit haar broekje. Ze wil niet meer in haar bikini, want ze wil meespelen met een groepje kinderen in het speelhuisje. Op mijn vraag waarom dat zo niet kan zegt ze dat het gek is om in bikini in zo'n huisje te zitten. Dat vinden die kinderen. En ze wil zo graag meedoen.

Mijn hart breekt, maar ik help haar uit het natte goed en zo goed en zo kwaad als het gaat in haar kleren. Ik laat haar gaan, want ze wil zo graag.

'En het conformeren begint nu dus al' denk ik.

Zou ze ook niet in bikini mogen als ze met dat andere clubje gespeeld had? Dat clubje van wilde kinderen die door de veteraan-moeders gekleed waren in speeltuin-proof goed? Het clubje waar ze mee speelde had serieus om 16:30 nog net gekapt haar en ik kon geen vlekken op de kleding ontdekken. Is dat normaal in een speeltuin?

Ik houd zo van dat wilde kind dat ze kan zijn. Dat meisje dat op blote voeten door de tuin rent, met kletsnatte haren. Stoeient met jongens en achter een bal aan rennende. Om vervolgens met een poppenwagen te lopen en liefdevol een pop te verkleden.

Waarom moet ze zich nu al aanpassen? En wat is wenselijk gedrag om je aan te conformeren en wanneer raak je enkel maar jezelf kwijt?