Het verhaal van Lilith. Een verhaal

Ik ben verguist om wie ik ben. Letterlijk gedemoniseerd.

Meestal door mannen trouwens. Dat doen ze wel vaker, wanneer ze bang zijn, iets niet begrijpen of zwaar geïntrigeerd of geïntimideerd zijn.

Maar ik wil niet wraakzuchtig en verbitterd klinken. In tegenstelling tot wat de verhalen allemaal over mij suggereren, ben ik dat namelijk helemaal niet. Eerder het tegenovergestelde. Maar nu ga ik op de zaken vooruit. Laat mij bij het begin beginnen.

Kijk naar mij. Alsjeblieft, kijk naar mij. Ik beloof niet te bijten of je te ontdoen van welk lichaamsvocht dan ook. Dat zijn allemaal verhalen geweest om mij zwart te maken. Ik ben net zo menselijk als ieder ander.

Zie je wel? Zo moeilijk is dat toch niet? Dank je wel dat je me in de ogen wilt kijken. Ik ben je daar oprecht dankbaar voor. En hopelijk geloof je vanaf vandaag ook de verhalen over mijn uiterlijk niet meer. Ik ben een doodnormale vrouw. Ja, ik heb lang haar. Maar dat hebben vele vrouwen. Het schijnt ons natuurlijke sieraad te zijn. En dat rode haar van mij valt op. Zeker in bepaalde gebieden van de wereld, waar zulk haar een zeldzaamheid is. Maar al die onzin over het onderlichaam van een slang, of het hebben van de voeten van een uil. Vergeet dat alsjeblieft.

Er zijn zoveel gemene dingen over mij gezegd. Ik zou zuigelingen stelen en opeten. Voortijdige geboortes activeren door zeven keer op de buik van de aanstaande moeder te tikken. Ongetrouwde mannen zou ik verleiden en hen berijden tot ze ejaculeren, om vervolgens met dat zaad demonen te creëren. Ik maak mensen ziek, maak ze obsessief aangaande seks en erotiek, breng ze aan de verslavingen.

Klopt allemaal niets van.

Ten eerste ben ik zelf moeder. En ik weet hoe het voelt om een kind te verliezen. Een miskraam is een stil verdriet, dat door vrouwen nog steeds veelal alleen gedragen wordt. Hun partner laat het namelijk vaak links liggen, omdat die ook niet weet hoe ermee om te gaan. En er heerst een hoop taboe. Hoe vaak horen vrouwen wel niet dat het waarschijnlijk beter is; wanneer ze vertellen een kleintje te zijn verloren? Dat het kindje waarschijnlijk niet in orde was en dat verder leed bespaard zal worden? De kleine ligt weer in ‘Gods hand’.

Ik heb geen idee waar die kleine heen is. Veel fiducie in die God heb ik niet, maar ik zal de eerste zijn die toegeeft dat dit komt door een persoonlijke vete met de man. Of hij nu daadwerkelijk omkijkt naar de verloren kinderen…… Ik kan daar geen zinnig woord over zeggen. En dat heeft ook helemaal geen nut voor die rouwende vrouw. Zij is een kind kwijt mensen! Een kind waar zij al een band mee aan het ontwikkelen was, vanaf het moment dat ze erachter kwam zwanger te zijn. Dan kun je zeggen dat de band nog niet sterk was, maar dat zal voor de meeste vrouwen niet gelden. Daarnaast geef je haar het gevoel dat haar verdriet niet geldig is, dat het onzin is. Ze  zal hooguit leren dat ze haar verdriet in stilte zal moeten dragen.

Ik mis mijn verloren kinderen. O, demonen en goden gelijk, zij die de druppels in de Dode Zee kunnen tellen, kennen mijn verdriet. Ik heb die zee zelf vol gehuild.

En waarom zou ik in vredesnaam andere vrouwen het verdriet aandoen, dat mij is overkomen en is aangedaan? Leuk dat men zegt dat een gewonde geest andere geesten verwondt. Dat zou in theorie zo kunnen zijn. Daar oordeel ik niet over. Maar het leed dat mij is aangegaan, is mij aangedaan door Adam en God, niet door een vrouw. Ik was destijds de enige vrouw  die er was. Dus ik win er niets mee om mijn woede op een seksegenoot te botvieren.

Nee. Mij zul je geen kinderen zien doden. Ik heb een tijdje de zielen van kleine kinderen begeleid naar de poorten van het hiernamaals. Domweg omdat ik hoopte dat ik een veilige begeleidster voor ze zou zijn. De man die eigenlijk met die taak zit opgezadeld is immers wat angstaanjagender. Hij is wat mager en weet niet goed hoe hij met kinderen om moet gaan. Voor die kleintjes kan ik overkomen als een veilige haven. Dus wanneer een kind de laatste adem uitblies, kwam ik vanuit de schaduw, om de ziel mee te nemen naar de veilige wereld waar het leven mocht.

En ik weet het… Net zei ik nog niet te weten of god zich om hun lot bekommerd. En nu beweer ik zelf een begeleider te zijn. Dan zou ik het op zich kunnen weten, denken de meesten. Maar nee, zo werkt het niet. Ik neem de kinderen alleen maar mee op hun reis. Zodat ze die niet alleen hoeven af te leggen. Zodra ze voor de poort van hun bestemming staan, kan ik niet verder met ze mee. En wat die bestemming is, is per kind verschillend. De ene cultuur is immers de andere niet. En hoe dat werkt… Ik heb het niet verzonnen mensen. Ik ben in de tussentijd ook een aantal keer veranderd en geëvolueerd.

In ieder geval… Doe mij een lol en laat mijn naam niet meer vallen, wanneer men begint over miskramen, vroeggeboorte, kindermoord en dat soort gruwelen. Kinderen zijn heilig. Daar blijf je van af, zonder uitzondering.

Ten tweede die ongetrouwde jongemannen.

Ze zouden niet alleen mogen slapen, omdat ik ze op een onverwacht ogenblik zou bespringen. En dat kunnen ze allemaal niet aan, de arme zielen.

Ja, ik ben dol op seks…

Ik wacht wel even. Kom vooral bij van de schok dat je leest dat er een vrouw is die openlijk toegeeft dol te zijn op seks. Dat ze graag seks heeft. In grote hoeveelheden. Intens en uitgevoerd in lange sessies. Met veel gerasp van ademhalingen, veel vloeiingen van lichaamssappen en nog meer gekreun en gekerm van extase.

Ik heb mezelf nog kunnen ontdekken. De welving van mijn borst was geen heuvel van zonde, maar een glooiing van genot. Mijn vulva een zachte, vochtige omgeving van verlangen en creatie. Heilig als de eerste tempel, op de lippen van de man die mij begeerde.

Ja! Adam heeft mij begeert! Geruzie over wie er boven lag of niet. Dat weerhield hem er echt niet van om mij minimaal drie keer per dag te willen penetreren. En ook niet om mijn hele lijf te onderzoeken, in een onbedwingbare behoefte om mij te laten komen.

Wanneer dat geëmmer over wie er boven moest liggen begon, weet ik al niet eens meer. In het begin had hij er geen problemen mee. Hij wilde elke houding uittesten die fysiek gezien maar mogelijk was. Wij hebben wat inspiratie geleverd voor de Kama Soetra.  Daar lag het echt niet aan. En hij heeft al zijn grillen (waarvan er nu velen als schennis worden weggezet) op mij weten te botvieren.

Ik denk eerlijk gezegd dat het zijn gesprekken waren met de grote baas, op één van de vele wandelingen die ze maakten. Er kwamen toen nogal wat lessen over de positie van de man en de plaats van de vrouw. Daar ergens moet het idee van de onderdanigheid van de vrouw zijn ontstaan.

Wel wil ik er één ding duidelijk bij vermelden. Toen ik op het matje werd geroepen dat ik onderdanig moest zijn, was het mijn eigen keuze om te vertrekken uit het ‘paradijs’ en mijn eigen weg te vinden. Domweg omdat ik niet gemaakt ben om onderdanig te zijn. Ik kon en wilde mijn vrijheid en ontplooiing niet opgeven. En dat wist God ook, hij heeft me immers zelf gecreëerd. Geen idee waar Zijn weerzin vandaan gekomen is, of wat ik heb gedaan dat Zijn toorn veroorzaakt heeft. Zijn originele plan was anders. Vrouwen hadden een mooie plaats in de wereld. Maar ergens is die positie veranderd.

Ik heb rondgereisd. Soms was dat zwaar, omdat ik werd blootgesteld aan alle invloeden van de natuur, soms was het sereen, soms uitputtend. Wel heb ik er geleerd mij aan te passen. Niet om maar te voldoen aan de wensen van een ander, maar om te overleven.

Ik heb mij moeten verweren tegen krachten die niet van deze wereld zijn. Zowel demonen als engelen begeerden mij om mijn lijf en de geluiden die ze hadden gehoord, van mijn spel met Adam. Ook zij kennen lust en begeerte. Ook zij weten wat een libido is. Ja, zelfs die mooie engelen. En dat kwamen ze me maar wat graag laten zien.

Sommigen daarvan heb ik verwelkomd, sommigen heb ik afgewezen, sommigen waren mij te machtig en drongen zich aan mij op. Ook engelen kunnen harteloze wezens zijn, vol lust en geweld.

Hierdoor wordt mijn naam geassocieerd met de nacht. Ik ben van de lust. En dan vooral de lust die ik opwek bij mannen. Dat zou mijn schuld zijn. Alsof het niet aan de man zelf is, om zijn lusten en genoegens te beteugelen. Alsof hij daar zelf geen keuze in zou kunnen maken. Maar goed, ik ben al de oorzaak dat de vrouw voor bijna alles dat de man maar overkomt de schuld krijgt. Daarom wordt ik met de nacht, lust en ongebreidelde erotiek in verband gebracht.

Begrijp me goed. Zoals ik dus al zei houd ik van seks. En ik ga maar wat graag te keer, op allerlei manieren. Maar niet met een onwillige. Dat is niet fijn. Het is vele malen begeerlijker om te rijden op een persoon die in adoratie voor je op de vloer valt. Die je borsten beroert alsof het bergen van lust zijn, in plaats van zonde en die je vulva beroerd met zijn tong alsof hij bidt tot de hoogste entiteiten.

Alle mannen die ik uitnodigde in mijn bed en ook meegingen, lagen daar vrijwillig. En velen smeekten mij om hen vaker toe te laten. Dus dat ik onwillige heren zou bespringen….

Sowieso is dat over het algemeen een beetje een vaag verhaal; vind je ook niet? Wanneer ik als verleidster zou werken, worden mij de mooiste uiterlijke kenmerken en de meest zoete stem toegedicht. Een stem die mannen al gewillig zou maken. Dus hoe kunnen die heren dan niet willen? De meeste mannen bespringen nog een schaap als ze dat zouden kunnen. Zeker wanneer ze een bepaalde leeftijd hebben. Mannen zijn gewillig. En niet echt kieskeurig wanneer het om één nacht gaat. Dus nee. Ik heb ze nooit verleid. Stuk voor stuk waren het mannen die bij hun volle verstand waren wanneer ze de keus maakten om met mij mee te gaan. En ik ben nog nooit aangeklaagd voor grensoverschrijdend gedrag. Of beticht van verkrachting.

Dat laatste trouwens in tegenstelling tot vele goden en demonen. Waar de verhalen van hun wangedrag bekend zijn en domweg genegeerd worden. Ik verwijs u graag naar alle boeken die door de eeuwen heen zijn geschreven, de escapades uitgebreid formulerend.

Nee, focus vooral op de slecht verzonnen, flinterdunne beschuldigingen over een vrouw. Zij drijft de geest uit de man en in zijn lid. Zij laat zijn bloed koken en ontneemt hem zijn zinnen. Hij is weerloos tegen haar slechte invloed. Straf haar! Keten haar! Gesel haar uit haar kracht!

Ten derde: Ziekten.

Ik zou mensen (moedwillig) ziek maken. Nog even en ze beweren ook nog dat ik de kudde ziek maak en de oogst laat mislukken. Verbrand de heks!!!!! Toon aan met wederom een verhaal van niks dat ze slecht is. Wat is haar fout? Ze wenste niet onderdanig te zijn. Nu MOET ze wel slecht zijn!! Ze maakt de mensen ziek en laat ze sterven!!

Alsof mijn leven nog niet druk genoeg is zonder al deze neveneffecten. Zou je alsjeblieft een keuze kunnen maken? Verleid ik nu mannen, of maak ik ze ziek? Het klinkt misschien gek, maar het lukt mij echt niet om allebei te doen. Het kan misschien in theorie wel, maar ik heb daar echt de energie niet voor. Er wordt leuk beweerd dat vrouwen kunnen multitasken, aan mijn krachten zit toch echt een limitatie.

Wat schiet ik er sowieso mee op? Wat win ik ermee als ik iedereen ziek maak en oogsten zou laten mislukken? God doet dat vaker, in grotere getalen en weet daar iedere keer prima mee weg te komen. Kijk maar om je heen. Daar kan ik toch nooit aan tippen? En daarnaast…. Door ziek te maken en oogsten te laten mislukken, raak je weer een heleboel kinderen. Nogmaals: Kinderen zijn heilig en daar blijf je van af.

Als laatste die verslavingen.

Er zijn serieus heel wat demonen en wraakengelen verbonden met allerlei verslavingen. Ik ben er daar niet eentje van. Ik doe er niets mee. Nu ja, misschien dat ik er zelf ook onderhevig aan ben. Want zoals gezegd ben ik niet vies van seks en doe ik daar echt wel vaak aan. Maar een verslaving is een ziekte. En ik doe daar niet aan.

Alsjeblieft, geloof me nou. Het is niet mijn intentie om wie dan ook op wat voor manier dan ook in het ongeluk te storten. Domweg omdat ik weet hoe het voelt om te ontvangen, deels omdat ik niet zo wraakzuchtig ben. Wie dat soort dingen wel kunnen veroorzaken? Zij die geen weet hebben van hoe het is het te ondergaan, zij die wraakzuchtig zijn en zij die domweg geen geweten hebben. Ik verwijs u dus direct door naar de goden. En wederom naar de vele boeken die met bewijsmateriaal gevuld zijn.

Misschien is het een idee om eens te kijken naar de bronnen, waar alle verhalen vandaan komen? Wie schrijft er zulke verschrikkelijke verhalen over vrouwen? En wat is de beweegreden erachter?

Hoe waarschijnlijk is het bijvoorbeeld binnen het Bijbelse verhaal over David en Bathseba, dat zij op het dakterras zou baden? Vergeet niet dat iedereen destijds een dakterras had. Ze ging dus open en bloot, in de wetenschap dat velen haar zouden zien? Of was haar kleding vochtig en plakte dat tegen haar lichaam, omdat ze de was aan het uithangen was? Was dàt wat David zag en waardoor hij in lust ontbrandde? En hoe had je de acties van David dan kunnen rechtvaardigen? Een badderende vrouw die hem in het ongeluk stortte, was een stuk makkelijker dan een zedige vrouw die in haar onschuld en als goede echtgenote de was uithangt.

En wat is het verhaal achter de heks? Waarom ‘vrees’ je de heks meer, dan de mensen die haar zonder scrupules onderwierpen aan de vreselijkste martelingen en gruwelijk lieten sterven?

Lilith