Lieve leukerds en leuke lieverds,
'Waar droomt u van?'
Deze simpele vraag stelde iemand op een forum, waar ik lid en moderator ben.
Als eerste kwam er in mij op wat ik heb. Waar ik dagelijks in leef en wat voor velen een droom is. Waar ik ook dankbaar voor ben dat ik het hebben mag, maar wat op zich niet echt mijn droom geweest is.
En begrijp mij goed. Ik werd smoorverliefd op het buurtje waar we wonen. Als ik dan toch mee moest in de standaard van "trouwen, kindje, twee katten en een koophuis' dan zit ik op de meest ideale plek waar ik had kunnen zitten. En ik weet zeker dat er velen met mij zouden willen ruilen. Wat ik heb is ruim voldoende en mooi.
Maar ik heb er zo veel voor moeten inleveren.
Ik zit in een mooi huis, maar ook in een kooi. Een ruime kooi, een luchtige kooi, een kooi met mogelijkheden. Maar niettemin een kooi. Een kooi waar ik bang voor was en die ik nooit heb gewild. Een kooi waar ik nooit in wilde.
Een oude droom borrelt boven. Een droom van vrijheid en ruimte. Op blote voeten lopen door een moestuin, terwijl ik groenten verzamel voor het avondeten. Een kruidentuin waar cursussen gegeven worden in hoe je middeltjes maakt tegen de duvel en zijn oude moeder. Zalen waarin workshops worden gegeven, lessen, misschien zelfs retraites.
Een plek waar men tot rust kan komen. Voor mensen die niet overspannen zijn of een burn-out hebben, maar niet sterk genoeg meer zijn om weerbaar in de wereld te staan. Kom hier maar tot jezelf. Neem plaats in de vrouwencirkel, mannencirkel of de mensencirkel. Kom thuis in je lichaam, maak weer eens contact. Wanneer je dat wilt, kun je komen praten. -Ik word niet voor niets Geestelijk Begeleider.- Maar je mag ook zwijgen, als je dat wilt. Of dansen, zingen, kleuren. Uit je op je eigen manier. Of niet. Alles is goed, er bestaat geen fout.
Ik zie zalen vol schilderijen. Gemaakt door mensen die tot rust komen. Met teksten, gedichten en muziek. Elke uiting van menselijkheid.
En in de avond trek ik mij terug. Nadat ik heb zitten mediteren op mijn matje, kruip ik voor de houtkachel in de armen van mijn lief. We lezen ieder een boek, af en toe nippend van een beker hete kruidenthee, even woelende door elkander’s haar.
Mijn dochter speelt, of ligt rustig te slapen. Ze groeit op in een wereld waarin wordt geleefd met de natuur. Internet is iets dat af en toe gebruikt wordt, maar we leven niet in een 24/7 economie. We leven in een wereld waar materie dient, in plaats van heerst.
Goden, wees mij genadig. Help mij met die droom.
Geheel de Uwe,
Mystic M.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten