Mis ik de vermoorde onschuld?

Lieve leukerds en  leuke lieverds,

'Wat was het dat je mist in de situatie? Je bent niet verliefd op de illusie. Je weet dat het een illusie is. Die jongen, daar gaat het niet om. Er is iets in de situatie die je had met die jongen wat je mist.'

Dat werd me gezegd, dat ik ten einde raad in een groep waar ik lid van ben deelde dat ik die Ruben maar mijn hoofd niet uit krijg. Dat ik van alles geprobeerd heb en het gewoon niet meer weet.

De opmerking dat het niet om Ruben gaat maar om de situatie, stemt me al geruster. Krijg ik minder het idee dat ik aan het vreemdgaan ben. Want ja, zo voelt het ondertussen. En dat wil ik helemaal niet. Ik wil gewoon bij mijn man zijn en blij met hem zijn. Maar ik denk dat ik daar ondertussen wel genoeg over heb geschreven.

Terug naar de situatie, wat mis ik.

Ja. Mijn leven was een stuk eenvoudiger toen hij me in realiteit kuste. Ik ging naar school. Mijn problemen bestonden uit het feit dat ik het graf in werd getreiterd en thuis de situatie ook niet goed was, door problemen omtrent mijn zus. Maar ik had het niet super zwaar verder. Geen geld problemen, had alles wat ik nodig had, kende nauwelijks liefdesverdriet en de enige angst was dat getreiter. Nu chargeer ik dat getreiter behoorlijk. Het was destijds echt een groot probleem. Het heeft me mijn slapeloosheid opgeleverd en een zelfbeeld dat volledig verkeerd is. Ik doe niet voor niets die cursus zelfinzicht en zelf-liefde.

Ik voelde me begeert, ook dat. Want ik weet nog dat hij me tegen zich aantrok en me eigenlijk de kans niet gaf om me te verzetten. En dat had vreemd genoeg een heel erotiserend effect op mij. Al begreep ik dat toen niet, omdat ik nog maagd was. Jee, het was zelfs mijn allereerste echte kus. Ik was zo groen als gras.

Zou dat het zijn? Ik mis de onschuld. De onbevangenheid van hoe je alles tegemoet kunt treden. Open, eerlijk. Ondertussen probeer ik immers open te zijn. Maar ik heb te veel ellende meegemaakt om helemaal zonder wantrouwen door de wereld te gaan.

Ik denk het. De onschuld, de onbevangenheid. De eerlijkheid waarmee ik alles bezag.

Maar eens kijken of ik dat weer terug kan krijgen. Al was het maar een deel.

Geheel de Uwe,

Mystic M.