Lieve leukerds en leuke lieverds,
Mijn lichaam is van mij. Van mij en van mij alleen.
Ik ben bereid het af en toe te delen met mijn man. Nu ja. Niet af en toe. Ik wil het vaker met hem delen dan hij het zijne met mij, helaas. Maar daar heb ik een oplossing voor, zodat ik mijn heil niet elders hoef te zoeken, in de vorm van een minnaar of zoiets. (Al is dat zo nu en dan wel een fantasie, moet ik eerlijk bekennen.)
In ieder geval.... Mijn lijf is van mij. Ik doe ermee wat ik wil. Ik deel het met wie ik wil, onder mijn eigen voorwaarden. Deze voorwaarden en eisen zijn jaren ver te zoeken geweest. Maar er was een dag dat de knop omging en ik besloot 'nooit meer'. Ik heb er aardig wat voor moeten doen en laten. Sterker nog: Ik vecht nog steeds tegen sommige dingen die me zijn aangedaan. Eens in de zoveel tijd komt het weer omhoog, zeker nu ik de cursus over zelf-liefde doe. Daar komen meerdere triggers voorbij, zeg maar.
Mijn lijf is iets waar ik moeite mee heb sinds ik op de lagere school zat. Eerst omdat ik ermee werd gepest omdat ik een handicap heb, later omdat ik de meid was in de klas met 'de grote tieten'. De meisjes waren jaloers, de jongens meer dan gemiddeld geïnteresseerd. Tenminste, dat is mijn huidige interpretatie. Ik heb het ze nooit kunnen vragen en wil dat nu ook eigenlijk helemaal niet meer weten. -Of dat verstandig is weet ik niet, maar okay. Het is wat ik nu wil. En wat ik over drie jaar wil, dat zien we dan wel weer.-
Mijn lijf is na veel strijd weer van mij. En nu laat ik het me nooit meer afnemen.
Het beeld dat van vrouwen wordt geschetst is vreemd.
Het lichaam van de vrouw wordt gebruikt om van alles te verkopen. Auto's, kauwgum, huizen. Noem het op. Kijk een gemiddeld reclameblok op een willekeurige zender. Kijk naar de boodschap die wordt uitgezonden: Het vrouwenlichaam is een gebruiksvoorwerp. Ter lust ende vermaak van de man. En dan vaak de blanke, heteroseksuele man. Want daar draait de wereld om. Voor reclames, verkoop, het genot van de man en het krijgen van kinderen wordt het lichaam van de vrouw al jaren geseksualiseerd. In ieder geval sinds de jaren '50 van de vorige eeuw.
Wat op zich raar is.... Stel dat je het omdraait. Niet de mannen netjes geheel gekleed om hooggeplaatst de baas te zijn en de vrouw in drie centimeter stof kruipend door het stof, maar andersom. Niemand die daar naar kijkt. De klachten stromen geheid binnen minder dan geen tijd binnen. Dat het niet kan, dat de man niet zo dient te worden neergezet.
Sorry... Maar de vrouw wordt al een eeuwigheid ook zo neergezet. Aan de ene kant als het lust-object en speeltje van de man, aan de andere kant iemand die zich moet schamen voor het openlijk tonen van een borst en haar seksualiteit. Een vrouw kan een kind niet aan de borst leggen om het te voeden, want de borst komt bloot. Een vrouw kan dus niet doen met dat lijf, waar het deels voor bedoeld is. (Laat dat even tot je inwerken. Een vrouw kan niet zomaar haar kind voeden, omdat je dan een vetbult met wat kliertjes ziet.)
Wanneer een man zegt dat hij van seks houdt, knikt men goedkeurend als men een man is. Vrouwen zullen misschien wat preutser tegensputteren, maar het in ieder geval wel begrijpen. 'Want zo zijn mannen nu eenmaal.' Wanneer ik er, -in een ontactisch en openhartig moment- uit flap dat ik er niet vies van ben en vijf keer in de week toch echt wel mijn absolute minimum is maar dat het wat mij betreft vaker mag voorkomen, breekt de hel los. Mannen raken respect kwijt en vinden me enkel nog interessant om die ene keer in hun bed tegen te komen. Want dat willen ze wel eens uittesten, zo'n stoeipoes. Wanneer ik mazzel heb slaan ze mijn man op de schouder en maken niet malse opmerkingen over een 'slettebak'. Vrouwen spreken kwaad over 'dat ik er wel pap van lust' en een slet ben. (Nou, nee. Ik heb in een eerder log al iets uitgelegd over het verschil tussen preuts zijn en kuis. Lees en leer het verschil.)
Openlijk er over praten en schrijven is nog steeds iets waarvoor je als vrouw echt extra stevig in je schoenen moet staan. Zeker wanneer het wat meer richting kinky gaat. En al helemaal wanneer je ook nog uitgebreid gaat uitweiden over het fenomeen 'genot'. Vrouwen en seksueel genot horen er te zijn, want de vrouw dient te genieten van wat de man haar 'aandoet'. (Dit vind ik zelf ook een beetje naar gezegd. Maar ik weet even niet hoe ik het anders moet omschrijven. Ik heb in ieder geval geen probleem met wat mijn man mij allemaal 'aandoet', kan ik je verzekeren.) Met vriendinnen onderling mag een vrouw er wel over giebelen en af en toe het erover hebben. Je mag zelfs een soort 'tupperware-parties voor seksspeeltjes' hebben met vriendinnen. Maar in het openbaar mag een vrouw het er niet over hebben. En al helemaal niet toegeven dat ze ervan geniet. Zij hoort kuis met rode koontjes de verlegen maagd uit te hangen.
Ik log onder mijn pseudoniem, zal niet direct mijn echte naam neerzetten. Niet omdat ik mij direct schaam voor mijn eigen seksualiteit of voor wat er door mijn hoofd heen gaat, maar omwille van de reacties die ik ga krijgen. Ik weet dat er heel wat banen zijn die ik nooit zal krijgen, als een manager ziet wat ik hier tik. Ook als het helemaal NIETS met de eventuele baan te maken heeft.
Wanneer ik onder mijn eigen naam zou loggen, zouden er ook heel wat mensen boos op mij worden. Mijn moeder was het er al niet mee eens dat ik ging loggen over de redenen dat ik naar de hel ging. Veel te persoonlijk en dat ging niemand wat aan. Men moest maar begrijpen dat heel wat mensen met dezelfde ellende worstelen als ik. Daar hoefde niemand toch over te loggen. Niemand heeft unieke problemen. (Dat is helemaal waar, maar ik denk dat ik niet de enige ben die het fijn vind om een verhaal te lezen en dat te herkennen. Dat het fijn is om te weten dat je niet de enige bent doordat iemand het vertelt, in plaats van dat je het maar moet weten en er op moet vertrouwen.)
De laatste keer dat ik over seks echt openlijk en eerlijk over was in het openbaar, eindigde dat in een verkrachting. Die ik volgens sommigen daardoor had uitgelokt. Door er over te praten, had ik erom gevraagd. Ook al zei ik van te voren dat ik geen interesse had in wie dan ook op dat moment aanwezig.
Op dit blog circuleren twee foto's. Op beide foto's is duidelijk te zien dat ik naakt ben. Op de ene foto zie je mijn borsten wel, op de andere niet.
Het zijn foto's waar ik immens trots op ben. Ik vind ze zelf sensueel. Getuigen van een vrouw die okay is met haar eigen lijf. Ze hebben een tijd lang in mijn huis gehangen aan de muur.
En het commentaar was niet van de lucht. 'Dat doe je toch niet?' 'Waarom portretteer jij jezelf zo?'
Wanneer ik zelf zeg dat dit mijn keuze is, dat ik hier volledig achter sta en het niet erg zou vinden wanneer men dit in een bushokje op zou hangen, wordt er gek gekeken.
Niemand die reageert op de seksistische campagnes waar we dagelijks mee worden gebombardeerd. Het beeld dat we in films, boeken en op tv dagelijks krijgen opgedrongen, bedacht door een man. Maar wanneer ik het heft in eigen hand neem, uit de kleren ga en mijn lichaam portretteer zoals ìk dat wil, staat iedereen in ene op de achterste benen. Dan vraag ik om een verkrachting, ik smeek erom om neergezet te worden als een sletje en een hoer. Dan wil ik enkel als seksobject gezien worden.
Weet je. Ik ben er klaar mee. Ik ben geen seks-object. Ik ben een sensuele, zelfbewuste vrouw die aan het onderzoeken is wat de wereld allemaal biedt. Ik zoek uit wat daarin van mijn gading is en kom tot de conclusie dat seks iets is waar ik erg veel plezier en genot aan beleef. Wat jìj ervan vindt, moet jij weten. Maar doe mij en de hele wereld één lol... Veroordeel mij niet. Ik oordeel ook niet over jou. Wat jij doet, moet je lekker helemaal zelf weten. Of je nu iedere nacht een ander in je bed hebt, maagd bent, maar één bed-partner in je leven hebt gehad of iets daar tussenin. Doe wat jou goeddunkt, dan doe ik dat ook.
Dit lijf is van mij. Ik eigen het me bij dezen weer helemaal toe. Met al haar mooie en minder mooie kanten. En ik ga van haar houden en van haar genieten.
Geheel de Uwe,
Mystic M.
PS: Mocht je nu nieuwsgierig zijn naar de twee foto's waar ik het over heb... De ene staat in mijn algemene omschrijving, de andere in het gedicht 'Hooglied' dat ik een paar maanden geleden heb gepubliceerd. Geniet ervan, zou ik zeggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten