KOAN CONTEMPLATIE

KOAN CONTEMPLATIE

Monnik aan Zhaozou

‘Heeft een hond Boeddha-natuur’

Hij antwoordde ‘Wu’

Met als reflectie

Vanuit eigen essentie

Kijkend naar mijzelf

Luister ik naar zelf

Of de stem van de ander

Die zich meester noemt

Wat zegt mijn diep Zijn

Van mijn dagelijks leven

Ongehoord gevoel

Besta ik door Zijn

Of door dingen rondom mij

Is er wel een ik

Waar houdt mijn ik op

En waar begint de kosmos

Is er een verschil

Verslag Oosterse Filosofie. Zware dobber

Lieve leukerds en leuke lieverds,

Ik ben zo verschrikkelijk stom geweest. En ik swing zo ongelofelijk de pan uit!

Ik ben bezig met mijn tentamen voor Oosterse filosofie. Best pittig. Het is haast meer geschiedenis dan filosofie. Want er zijn nogal wat stromingen en substromingen, die allemaal wat vinden. En vooral reageren op elkaar en zichzelf beter vinden dan de rest. Niets nieuws onder de zon dus. Het is hetzelfde gekibbel als hier in het westen. 

Maar ik ben daar nu dus wel hard over aan het nadenken. En ik heb mezelf flink in de voet geschoten. Ik heb mijn leraar namelijk een verslag in haiku's beloofd. Ja, dat lees je goed. Volledig in haiku's. Alsof het nog niet moeilijk genoeg is, zonder mezelf allerlei restricties op te leggen. En alsof ik me nog niet genoeg suf zoek in boeken, internet en aantekeningen. Grijpend naar lichtstralen en snakkend naar lucht. Ik moest het mezelf nog even een tandje moeilijker maken.

Is er ook nog een lichtpunt in dit gekrakeel? Ja.

Doordat ik limiteer in het moeten schrijven van 17 lettergrepen, moet ik kernachtig gaan denken. Omdenken, anders denken. Andere woorden zoeken om hetzelfde te zeggen. Diep nadenken over wat nu echt de essentie is.

Dat gaat niet zonder slag of stoot. Ik zit met regelmaat gefrustreerd achter mijn computer. Ik zoek naar excuses om iets anders te doen en verzand in onzinnige dingen. Om mezelf na een tijdje toch weer bij de kladden te grijpen en verder te gaan. Het is een gevecht met mezelf, want ik moet mezelf disciplineren.

Maar ik denk na. Op een hele andere manier. Het lijkt alsof er andere wegen worden gelegd in de patronen van mijn brein.

Steen in de rivier

Laat het water anders gaan

Blokkades in mij

Weerstand dus ik zit

Kijk naar binnen en ontvang

Antwoord op mijn vraag

Stil zijn en rustig

Ik gedij op tegenstand

Dat brengt helderheid

Geheel de Uwe,

Mysstic M.

Verlossing in je storm

 Lieve leukerds en leuke lieverds,

'Verlossing in je storm'

'Ga in je onrust zitten, daar waar het knelt. En voel.'

Woorden van die strekking kreeg ik geregeld. En die maakten mij vaak geagiteerd, want die pijn die ik voelde, negeerde ik nooit. Ik zocht vaak de confrontatie op met mijn eigen limitaties. En dat doe ik nog steeds. Ik wilde en wil van alles leren. Zowel het mooie, als het minder mooie. Dus pijn was er om gevoeld te worden.

Maar dat bleek de crux niet te zijn! De crux was het feit dat ik wel voelde zonder te ontkennen, maar niet doorvoelde. Ik distantieerde mij ervan.

Ik doorvoel nu meer. Ga zitten, mediteer, laat komen en observeer. Vervolgens duik ik erin en doorvoel wat er gebeurt en verteld wordt. En dan gaat het stromen! Blokkades verdwijnen als sneeuw voor de zon. En mijn beker stroomt over.

Nu de weg naar het licht nog vinden.

Geheel de Uwe, Mystic M

Ik heb zo intens en volkomen lief

Lieve leukerds en leuke lieverds,

Ik heb intens lief. Intens en diep. En het meest irritante daaraan: snel.

Ik sluit mensen redelijk snel in mijn hart. Wens ze snel het beste en ben dan ook bereid om dat te bewerkstelligen. De grootste reden dat ik dan ook geregeld teleurgesteld word is dat ik steeds hoop dat dit wederkerig is. Maar dat is vaak niet zo!

Als mensen mij ook aardig vinden, is het in het begin niet meer dan dat: Ze vinden Mystic aardig. Om er meer van te maken, moeten ze me beter leren kennen. Zoals ik ooit met een gekke bek zei: Ik ben als spruitjes. Je moet ervan houden, of het leren eten. Als het je ding niet is, laat je het staan.

En ik ben wel iemand waar je even wat geduld bij moet betrachten. Ik ben niet direct je favoriete persoon. Al word ik wel een goede toevoeging, wanneer je eenmaal besloten hebt dat  je een vriend van mij wilt zijn.

Maar ondertussen ben ik dus aan het bloeden. Want ik houd van mensen. Veel , intens en onvoorwaardelijk. Vaak meer dan andersom.

En het grootste pijnpunt: Ik wil maar niet begrijpen dat de liefde van en voor anderen helemaal niet zo diep hoeft te gaan. Mensen zijn er lang niet altijd zo erg mee bezig. Ik kan en mag dan ook niet van een ander verwachten dat die net zo intens van mij houdt, als ik van hen. Dat is domweg niet haalbaar, ook al zou die ander willen.

Mijn liefde is intens, diep. Het is een heldere vlam. Dat trekt op zich velen aan, maar er zijn slechts enkelen die de hitte en intensiteit aan kunnen. En nog minder die aan mijn verlangen naar wederkerigheid kunnen voldoen.

Ik zal moeten accepteren dat het oké is. Dat niet aan dat verlangen kunnen voldoen echt geen onwil is, of slecht. Het is. Niet meer dan dat. En dan zal ik die ander los moeten laten. (Ha ha, hebben we het wéér over loslaten.) In diezelfde intense liefde van mij.

Het fijne is dat sinds ik dit besef en er een beetje naar begin te handelen, er meer mensen naar mij toe komen. Sommigen kijken op een afstandje -naar mijn smaak vaak te ver weg-, anderen dichterbij. Maar als het afgelopen school jaar mij iets geleerd heeft, dan is het wel dat er velen zijn die, hoe ver weg ze ook staan, weldegelijk van mij leren en mij waarderen.

Dat is fijn om te weten. Al hoop ik wel op meer mensen in mijn leven die net zo intens zijn.

Geheel de Uwe,

Mystic M

Ik kàn nog geen keuzes maken. Snap dat nou eens

Lieve leukerds en leuke lieverds,

Hoe vaak heb ik al lopen zeuren over het feit dat ik moet loslaten? En hoe vaak heb ik ook gezegd daar geen ster in te zijn?

Juist te vaak. Afscheid nemen, mensen loslaten. Helaas ook het loslaten van oud zeer. Ik kan dat niet. Met name mensen van wie ik houd, maar eigenlijk alles. Ik kan het niet. En ik weet soms ook niet of ik het überhaupt zou willen. Maar ik moet.

Langzaamaan raak ik verscheurd. Ik word heen en weer geslingerd als een willoze bal, tussen mijn verliefdheid aan de ene kant en de wil om te vechten voor mijn huwelijk aan de andere kant. Ik weet nog steeds niet wat er nu wint.

Ik weet een beetje wat ik heb. Ik weet dat hij van me houdt. Dat toont hij op zijn manier echt wel. Maar er gaat ook een hele hoop mis en van hem houden doet al langere tijd echt pijn. Dat is wat ik het moeilijkste vind. Waarom doet van hem houden altijd zo veel pijn? Waarom moet ik er nou zo veel voor verdragen en accepteren? Is er niet een andere manier?

Ik ben er echt wel een beetje over uitgepraat. Zij die mijn blog met regelmaat lezen weten dat ik het vaker bij hem heb aangestipt. We zijn zelfs in therapie geweest. En ik word ondertussen ook moe. Zo moe. Ik wil geen pijn meer. Ik wil niet continu moeten vechten voor alles. Ik wil met de stroom mee en kabbelend kijken waar mijn leven heen gaat. Het leven biedt op zichzelf al genoeg obstakels aan.

Dat is ook de reden dat ik destijds verliefd werd op een ander. Ik weet niet eens of ik een realistisch beeld heb van die ander. Of dat ik gewoon dingen in zijn gedrag lees en hem toedicht, die ik graag in hem wil zien. Hij is nogal introvert en zodra ik toenadering zoek, gaat hij er als een haas vandoor. Vervolgens geeft hij wel weer kruimels aandacht die erop wijzen dat hij mij in ieder geval wel lief vindt en mij toch ook niet helemaal los wil laten. Typisch gevalletje dat niet weet wat hij wil.

Ik zoek naar de juiste weg. Alles wijst erop dat ik 'het oude' los ga laten en dat er een nieuw tijdperk aan gaat breken. Ik moet alleen de juiste keus maken. En wat is die juist keus? Zou men dat er ook even bij willen vertellen? Maar nee. Er wordt enkel gehint.

Ik leg voor mezelf runen... En wordt gepraat over hoe zowel de één als de ander een les voor me hebben en een goede partner zijn. Ik zelf sta op een tweesprong, waarbij er verwacht wordt dat er een keus wordt gemaakt.

Een vriendin legt tarotkaarten voor me... Er zijn mensen uit mijn verleden die mij mijn groei en authenticiteit niet gunnen. Dat wist ik al, ik heb niet voor niets mijn 'familie' aan de straat gezet. Zij zijn het er niet mee eens hoe ik mijn leven leid en dat ik naar school ga. Zij vinden dat ik me aanstel, te veel aandacht opeis en een naar mens ben. Dus die negativiteit heb ik er al uitgegooid. Al moet ik nog wel een laatste gesprek aangaan met mijn moeder. (Nu ja... Gesprek..... Ik ga haar melden hoe ik erover denk en wat ik voel. Ze heeft er eigenlijk geen invloed meer op. Ik heb de knoop allang doorgehakt dat ik haar nu niet wil zien. En of ik haar ooit nog wil zien.... Geen idee.)

En verder werd ook hier weer die keuze aangehaald. Ga je met de ene mee, of met de ander. En toen ik recalcitrant brulde dat ik natuurlijk ook met geen van twee mee kon gaan en lekker aan mijn eigen keuken vast kon plakken, trok ze nog een kaart... The Lovers. Tuurlijk. Dan moet er toch een geliefde zijn. Oftewel: via een omweg kom je toch weer op dezelfde T-splitsing uit. En mag je de keus alsnog maken. Maar dit keer waarschijnlijk met extra complicaties.

En gisteren trok ik een inspiratiekaart bij yoga. Uiteraard 'New Chapter'.

Ja! Ik weet het zo onderhand wel! Ik moet loslaten. Ik moet van mezelf gaan houden. Ik moet juiste keuzes gaan maken. Dat begrijp ik ook wel. Zou er iemand alsjeblieft aan mij kunnen uitleggen hoe je dat allemaal doet? Ik heb nooit geleerd om van mezelf te houden. Ik heb alleen maar geleerd dat wat ik dacht en vond fout was. Ik heb geen idee hoe je dat doet en waar te beginnen. Ik moet juiste keuzes maken, maar mij is enkel geleerd aan mijn eigen oordeel en intuïtie te twijfelen. Wat ik zag en voelde was nooit waar. Dus als iemand me even wil leren hoe je dat nou doet…..

Ik heb even geen idee meer, ben de wanhoop een beetje nabij. Dus voorlopig zit ik even apathisch voor me uit te staren naar het lege 'vul hier uw antwoord in' gedeelte. Laat ik dat als eerste eens loslaten en gewoon niets invullen.

Geheel de Uwe,

Mystic M

Surfende Zielsverwant, wandelend op het strand

 Mijn strand en zielsverwant

De zee is rustig

In de nacht

Kabbelende ruis

Twinkelende sterren

Een enkel dier

Dat opspringt uit het water

Ergens een lichtflits

In de verte

Russsssst

De donder

Echt ver weg

Als antwoord op de flits

Het is hier zo sereen

Nog een twinkelende ster

En nog eentje

Een eenzame surfer

Zoeft over het water

Blaast de webben uit zijn hoofd

In de nachtelijke wind

Blijf je daar

Of kom je hier

Ik sta op het strand

En kijk naar jou

Weemoed

Hij moet nog even scheren

Zijn pak zit te strak

Hij wil nog leren ademen

Scheer maar door

Mijn lief

Je komt vanzelf wel terug

Wanneer je vrij kunt leven

Lopend langs het strand

Adem ik rustig

In en uit

In en uit

En ik verzamel schelpjes

Ook ik moet leren ademen

Hier op mijn fijne

Lege strand

Fijn om te weten

Dat er een verbindende factor is

Ik zit tussen de grashalmen

Met mijn tenen in het zand

Kijk rustig voor mij uit

Over zee en over strand

Ruisende halmen

In de verte brult een boei

Opgeschrokken dieren

Sussen mij in slaap.

04-02-2023

Geheel de Uwe,

Mystic M

Haiku´s

Lieve leukerds en leuke lieverds,

Op school hebben we het laatste blok. Nog twee keer les, dan nog één keer portfolio bespreken en dan is het grote vakantie. Dan is er pas weer wat te doen in september. Ik zie er nu al als een berg tegenop.

In ieder geval.... Dit blok hebben we oosterse filosofie. En nou was ik al op de hoogte van het bestaan van haiku's, maar ik had me er nooit eerder aan gewaagd. Tot de leraar zei er graag een aantal te ontvangen.

Dus ik ben gaan kijken naar wat de eisen waren. Het is de bedoeling dat je in 17 lettergrepen de volledige situatie schetst. En dan het liefste een beetje filosofisch. Welnu. Mystic zou Mystic natuurlijk niet zijn als ze zich er niet aan zou wagen.

Bij deze:

‘Open’

Verschil noch ruimte

Tussen lucht en huid

Enkel spinrag dat mijn ziel heet 

23-05-'23

‘Bezieling’

Groen gras, blauw water

In essentie van bestaan

Hoeveel kleuren zijn?

04-06-'23

Geheel de Uwe,

Mystic M.

waardebepalingen en oordelen

Lieve leukerds en leuke lieverds,

Het einde van het schooljaar nadert.

Een jaar waarin ik me heb suf gereflecteerd. Op de vraag of dit mijn opleiding is, om tot de conclusie te komen dat ik daar volmondig ja op kan zingen. Zingen, niet eens meer zeggen.

Ik heb inzichten gekregen. Over mijn eigen religie, over andere religies. Ik heb nieuwe religies mogen ontdekken en ben tot de conclusie gekomen dat ik meer en meer wil weten over de verschillende vormen van boeddhisme. Niet dat ik mijn eigen religie afval, maar ik kom tot de conclusie dat er onderdelen in het boeddhisme zijn die goed passen in mijn huidige leefstijl.

Intuïtief wist ik dat al, want de meeste van mijn 'vriendjes', de gegadigden daarop en personen op wie ik verliefd werd, waren er mee bezig. Dat paste altijd zo mooi bij mijn leven. Om het simpele feit dat een boeddhist weet dat geen twee religieuze overtuigingen hetzelfde zijn. Dat jouw pad het jouwe is en mijn pad het mijne. Die kunnen (deels) parallel lopen aan elkaar, maar hetzelfde zijn ze niet. Allemaal dezelfde religie is derhalve niet haalbaar. Ieder heeft  zijn of haar eigen pad te bewandelen naar verlichting en verheldering.

Op die verlichting haakte ik vaak af. Ik wil wel uit de kringloop van wedergeboorte stappen, maar hier in het westen wordt vaak zo zweverig gedaan over verlichting. Er wordt zo vaak ook met ego over gesproken.

Zo'n goeroe/leermeester die als een voldane pad op een kussen zit en wel even vertelt hoe je mediteren moet, of hoe je leven moet. Die aan het vertellen slaat over het loslaten van alles.

En begrijp me goed. Loslaten is inderdaad een groot deel van het proces. Niet loslaten zorgt voor ellende. Het vasthouden van emoties, je vereenzelvigen met iets, iemand of een gebeurtenis verwordt vanzelf tot een tranendal. Geloof mij, ik weet er  alles van. Als persoon die vanuit haar emoties leeft en overal een waardeoordeel aan plakt kan ik dat vertellen. Mijn grote les is dan ook loslaten. Laat de oordelen en waardebepalingen los.

Maar om de dooie dood niet dat ik mijn liefde loslaat.

Ja, die zorgt ervoor dat ik ook verdriet heb. Intens. Iedere keer weer wanneer ik een afwijzing krijg, wanneer er iemand is die mij -om wat voor reden dan ook- verlaat. Ik kan weken van de rel zijn en vervallen in verdriet. En dat werkt voor geen meter.

Maar dat houdt niet in dat ik de liefde los moet laten. Nee! Ik moet de waardebepalingen loslaten. Zowel de negatieve als de positieve. En ja, ook de positieve. Al die waardebepalingen zijn de oorzaak van de ellende, niet de liefde zelf. De liefde mag blijven. In vrijheid en openheid. Zonder stigma of regels. Open en vrij, zo dat zij kan vliegen en gaan waar zij verlangd.

En dat maakt mij dan weer vrij. Vrij om open de wereld door te gaan, als een ruimte van levende liefde. Een warme wolk van welkom.

En misschien.... Misschien kom ik dan ook eindelijk die stomme verliefdheid te boven.

Geheel de Uwe,

Mystic M

Too great a Love

Too great a Love

I met you on that fateful day 

I saw the hurt and the longing

I tasted the beauty and the love

I felt the fear and anger

And I began to love and care for you

I do NOT want you as my man

Because I love and care

I want to hug you

I want to ruffle your hair

I want to give you that one hysterical laugh of pure and innocent joy

Because that is what you need

And how much I love you

Deze is genoteerd in mijn telefoon op 4 maart 2023.

Of de tekst ook (volledig) van mij is weet ik niet. Nu heb ik wat gegoogled en ik ben niets tegengekomen dat er op lijkt. Dus de kans is best groot dat ik dit getikt heb. Daarnaast is het een tekst die ik best kan schrijven en hoe ik vele mannen benaderd heb.

Eigenlijk best verdrietig. Stuk voor stuk waren het mannen die ik liefhad. Mannen waar ik op zich best een relatie mee aan wilde gaan. Maar juist omdat ik ze zo graag lief wilde hebben, liet ik ze los. En ik zag dat hun behoefte naar onschuldige liefde groter was dan hun behoefte aan een liefdespartner. Dan gaf ik dat en liet ze weer los. Dat deed ik, dat doe ik, dat zal ik altijd doen.

Met als gevolg dat er waakvlammen in mijn hart zitten, van potentieel geliefden.

Ik heb ze allemaal zo lief en hoop dat ze zich mijn schaterlach nog herinneren. Ze hadden het zo nodig.

Geheel de Uwe,

Mystic M

Spammers aan de galg.

Lieve leukerds en leuke lieverds,

AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ik! Wil! Kennis! Van! Internet!!

Nu ja.... Ik wil iemand die het probleem voor mij fikst. En dan op zo'n manier dat het ook niet meer terugkomt.

Ik heb, net zoals hele hordes mensen, een hotmailaccount. Dat heb ik nu al zo'n 15 jaar. Daarvoor had ik ook een hotmailaccount, maar dat werd gespamt, gekend en misbruikt door een ex van mij. Dus daar heb ik, toe n ik de betreffende ex uit mijn leven bande, afscheid van genomen. -Dat heeft me ook nog heel wat gekost, want ik had via dat account ook een heel logverleden opgebouwd met een schat aan boekrecensies, korte verhaaltjes en gedichten, die ik nu voorgoed kwijt ben. Maar dat is een ander verhaal.- Ik ben dit email adres begonnen om mijzelf zakelijk te kunnen profileren en persoonlijk. En hopende dat ik niet de meest rare mails zou krijgen.

Sinds een half jaar word ik gek. Mailtjes over penis-vergroters en viagra -ik ben een vrouw-, bedel/begreigingen om contact op te nemen met Oekraiense meisjes die om mij zouden smachten en borstvergotingen. Seriously?! Borstvergroting? Ik loop rond met cup H/I, afhankelijk van hoe hij valt. En jij vindt dat daar nog meer bij moet? Ik niet!

Wat het ook is... Er komen nu gemiddeld 15 mailtjes per dag binnen die je kunt markeren als spam en phishing. Ik zet ze dan ook als zodanig weg. Ik rapporteer er gemiddeld 4 per dag, ik heb ondertussen 15 regels staan in mijn schermen van wat er direct naar de spam mag. En nog komen er dagelijks steeds meer dingen door. Alsof ze merken dat ze door aanpassingen direct als spam worden weggezet en dus via een ander email adres gestuurd worden (Dat uiteraard niet traceerbaar is)

Echt. Ik zou willen dat er een regel geschreven zou kunnen worden, waardoor die spammers automatisch een 'antwoord' krijgen, dat er steeds meer worden naarmate ze mij blijven spammen. En dan uiteindelijk zorgt voor zo'n overload, dat de server eruit klapt of zoiets.

Hoe kom ik van die spammers af? Ik wil geen ander email adres, want dat kost me een hele geschiedenis aan digitale kennis.

Geheel de Uwe,

Mystic