'Verlossing in je storm'
'Ga in je onrust zitten, daar waar het knelt. En voel.'
Woorden van die strekking kreeg ik geregeld. En die maakten mij vaak geagiteerd, want die pijn die ik voelde, negeerde ik nooit. Ik zocht vaak de confrontatie op met mijn eigen limitaties. En dat doe ik nog steeds. Ik wilde en wil van alles leren. Zowel het mooie, als het minder mooie. Dus pijn was er om gevoeld te worden.
Maar dat bleek de crux niet te zijn! De crux was het feit dat ik wel voelde zonder te ontkennen, maar niet doorvoelde. Ik distantieerde mij ervan.
Ik doorvoel nu meer. Ga zitten, mediteer, laat komen en observeer. Vervolgens duik ik erin en doorvoel wat er gebeurt en verteld wordt. En dan gaat het stromen! Blokkades verdwijnen als sneeuw voor de zon. En mijn beker stroomt over.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten