Stil Gebed

Elke dag doe ik een klein gebed.

Een gebed om rust en kalmte. Een gebed om wijsheid.

Ik vraag de Goden om helderheid. En specifiek Venus/Freya/Aphrodite om kracht. De kracht, om jou de ruimte te geven, die je nodig hebt.

Wat ik uit de laatste weken in het kort heb gehaald, is dat je vrij wenst te zijn. Ik heb je te veel verstikt in mijn liefde en enthousiasme. Ik heb je te veel verkrampt. En dat was in eerste instantie de reden dat je het uit wenste te maken. Want je wenst ruimte, rust. een eigen identiteit. En die eigen identiteit eiste ik te veel op. Ik wilde je te veel voor mezelf. En dat is het stomste dat ik ooit gedaan heb. Want te veel bij elkaar is voor ons beiden niet goed. Ik word daar op de lange duur ook gek van, zij het iets later dan jij. Maar dat houdt weer in balans met het feit dat mijn libido hoger is dan dat van jou.

Ik bid om wijsheid, zodat we tot elkaar kunnen komen. De liefde is er nog, dat is duidelijk. En dus kan er een weg zijn. Als we elkaar bijsturen, af en toe corrigeren en vertellen wat we wensen. En van elkaar accepteren dat we niet altijd hetzelfde willen. Op sommige punten dienen we elkaar dan ook los te laten. Maar dat wil niet zeggen, dat we elkaar niet meer lief hebben. Die kleine verschillen zijn juist wat ons ieder uniek maakt en moeten we koesteren. En dan kunnen we ieder een eigen weg gaan, omdat we weten dat de weg uiteindelijk weer kruist met de weg van de ander.. En dan is er ruimte om ervaring uit te wisselen. Blij te zijn elkaar weer te zien.

Ooit, heb ik een stukje geschreven over een dansvloer. Dat je met mensen verschillende dansen uit kunt voeren, afhankelijk van de band die ze hebben. Jij gaf al gauw aan je niet te willen mengen in een voorgeschreven dans. En al gauw hadden wij onze eigen, unieke dans. Een mix van stapjes uit bekende dansen, gemixt met de SolarBird/DragonFang stijl. Uniek, eigenwijs, helemaal van ons.

Waar of wanneer het mis is gegaan weet ik niet. Maar uiteindelijk stonden we toch mee te dansen in een voorgeschreven dansje. Voor mij zou dat Country stijl zijn (want dat haat ik maar moest ik wel leren), wat het voor jou zou zijn weet ik niet. Maar de symboliek lijkt met duidelijk. In dat voorgeschreven dansje zijn we geen van twee gelukkig. en dus ging het mis.

Nu staan we even stil. En kijken naar wat we willen. We kijken in elkaars ogen en zoeken.

Ik zie nog steeds die twee vurige wezentjes, die elkaar sturen en aanmoedigen. De passie is op sommige punten een beetje weg, maar dat vlammetje kan weer terug komen.

Mijn  allermooiste DrakenTand. Ik daag je uit, opnieuw. Loop met mij die vloer op en dans, met mij, een unieke dans van liefde. Een kruising van pasjes, die wij gaandeweg ontwikkeld hebben. Uniek, gek, maf, onbegrijpelijk voor de wereld om ons heen. Wij kunnen de mooiste dans maken, enkel omdat het onze dans is. En alles behalve een standaard dans.