Lieve leukerds en leuke lieverds,
De technologie staat voor niets. En alles gaat steeds beter en sneller.
Prachtig. Maar ik begin nu onderhand wel een gruwelijke rot-hekel te krijgen aan die algoritmen. Je zit er super snel in en komt er met geen mogelijkheid meer uit.
Ik volg (zoals al eerder geschreven) een aantal dating coaches. Niet omdat ik aan de man of vrouw zou moeten, maar omdat ik gewoon wil weten hoe ik beter met mensen om kan gaan. En dan is het volgen van zo'n coach echt fantastisch. Ik merk nu al verschillen op in hoe mensen op mij reageren. En ik ben pas sinds de zomer wat actiever bezig om die technieken toe te passen.
Maar vervolgens kom je dus wel in het vizier van allerlei neven-diensten. Tarotleggers die je de toekomst voorspellen, astrologen die je vertellen of je de liefde van je leven al kent en zo nee wanneer dan wel, spirituelen die je 'soulmate' voor je tekenen voor 30 dollar.
Ik krijg vooral veel dat te maken heeft met mijn zogenaamde soulmate. En daar wil ik graag wat over kwijt.
Ik geloof in connecties tussen zielen. Ik geloof dat een band zo diep kan gaan, dat je weet wat de ander voelt en denkt. Dat je in het brein van de ander kunt kruipen en exact doorhebt waar de ander doorheen gaat. Zo'n band heb ik met iemand. Mijn band met hem gaat nog dieper dan de band die ik heb met mijn man. En ik weet dat hij de band ook als dieper ervaart dan die die hij heeft met zijn vrouw. Wij zijn een eenheid die volledige overleggen heeft in één enkele blik.
'Zullen we het maar doen?'
'Ja, is goed.'
Dat is het enige dat we zeggen. We hebben elkaar enkel aangekeken. En vervolgens voeren we een actie uit, die volledig op elkaar aansluit, alsof we er jaren op gestudeerd hebben. We vloeien in elkaar over en doen dingen synchroon, want we weten precies wat de ander doet en gaat doen. Geen verder overleg of uitleg nodig.
Die band, die connectie, hebben wij vanaf het eerste moment dat we elkaar zagen. En ja, hij is een soort van zielenbroeder. En ik voel mij gezegend dat ik hem heb mogen ontmoeten en nu nog steeds mijn broer mag noemen.
Maar die soulmate. Alsof er één persoon op deze wereld gezet is om bij jou te zijn. Geloof jij daar echt in? Ik niet.
Ik geloof dat er een hele groep mensen zijn, die zeer geschikt zijn om je partner te worden, niet maar eentje. En wie het uiteindelijk wordt is afhankelijk van de keuzes die jij maakt.
Ik bedoel... Stel je voor dat er maar wel eentje is. Wie zegt dat je die dan ooit ontmoet? We leven op een wereld met zeven miljard mensen. Wie zegt dat je dezelfde taal spreekt? Zul je zien. Wordt de één geboren in Finland, loopt de ander over de gronden in Nieuw-Zeeland. Ze zullen elkaar niet snel vinden, laat staan verstaan.
Geloof je echt dat het zo geregeld wordt dat de tweelingziel drie straten verderop in het dorp woont? Ik niet. En ik geloof wel degelijk in het lot. Maar het lot geeft altijd meerdere opties.
Ik ging bijvoorbeeld op een avond met een vriendin en een maat van haar naar een voorstelling over het leven van Oscar Wilde. Die maat van haar, John, bleek mij leuk te vinden. Dat wist ik helaas niet. Anders was ik na de voorstelling echt nog wel met hen meegegaan om een drankje te doen.
Ik ging naar een andere kroeg, waar een kennis van mij op aan het treden was. En dus leerde ik mijn nu ex kennen.
Ik heb een keuze gemaakt. Misschien was het beter geweest wanneer ik met die vriendin en John meegegaan was. Er zou me in ieder geval een hoop ellende bespaard gebleven zijn, want John was een helder denkende en vrijgevige man. (Ik hoop dat het hem goed gaat en dat hij een mooie en lieve vrouw getroffen heeft.)
Ik ging een pad op. Het lot gaf mij keuze en ik heb die gemaakt. Dat heb ik zelf gedaan. Niemand die mij stuurde, niemand die de beslissing voor mij heeft gemaakt. En ik heb dus geen 'partner van mijn leven' ontmoet op die bewuste avond. Maar dat had ik misschien wel kunnen doen, in die John.
Het vriendje dat ik kreeg was niet goed, maar daar zal ik niet over uitweiden. Het eerste wat al dom was van mij was dat ik dacht dat ik wel verliefd was, maar het niet zeker wist. Teken aan de wand nummer één natuurlijk. Want laten we eerlijk zijn. Je weet het toch wanneer je verliefd bent?
Maar goed. Ik had met hem. En ik ging met een andere maat naar een metal-matinee. Omdat vriendjelief nogal bezitterig was (wat ik toen nog niet wist) schoof hij een ring om mijn vinger, om iedereen te laten weten dat ik reeds bezet was. Hij was er blij mee.
Op het metal-matinee ontmoette ik een jongen. Geen idee hoe hij heet, maar de tijd stond stil. We keken elkaar aan en de rest van de wereld vervaagde. Was niet meer aanwezig en we verdronken in elkaars ogen. En dit keer wist ik zeker dat het een wederzijdse ervaring was, want hij schrok er net zo erg van, werd net zo rood als ik en keek ronduit teleurgesteld toen ik de ring om mijn vinger liet zien.
Als ik die ring niet had gekregen van 'vriendjelief' had hij geheid om mijn nummer gevraagd. En dat had hij gekregen ook. Kans is groot dat ik nu dan aan de andere kant van het land had gewoond.
Weer een potentiële 'liefde van mijn leven' wat niet gebeurd is.
Ik ben nu getrouwd, met een liefde van mijn leven. Maar ik geloof niet dat hij de enige is met wie ik gelukkig zou kunnen zijn. Er lopen op zijn minst nog drie mannen rond, enkel in Nederland, met wie ik gelukkig had kunnen zijn. En er zullen er in het buitenland ook nog wel een stapel rondlopen. Maar dat weet ik niet, want ik heb ze niet ontmoet.
Dat hele soulmate gedoe vind ik maar raar. Een hele vervelende manier om mensen te manipuleren en ze geld af te troggelen. Want wie wil nu niet weten wanneer er liefde in het leven komt? Zeker wanneer men eenzaam is en zoekende. Dat ben je veel vatbaarder voor die 'soulmate' onzin. Ik geef eerlijk toe dat ik dat zelf ook was, toen ik nog niet begreep dat ik eerst van mezelf moet houden en naarstig op zoek was naar heling in een ander.
Lieverds, ik hoop zo dat jullie je niets op de mouw laten spelden. Er bestaat echte liefde, puur en hoe het moet. Je kunt versmelten met een ander tot in de kern van je ziel. Dat bestaat echt, daar twijfel ik niet aan. Maar het is de grootste onzin dat je daarvoor moet wachten op die ene speciale en dat er maar eentje zou zijn. Lieverds, er zijn er minstens vijf met wie je dat zou kunnen bereiken. Wie je ontmoet, is afhankelijk van welke keuzes je maakt op bepaalde momenten in je leven.
Voel met je hart, beredeneer met je geest en maak je keuze. Je komt hem of haar vanzelf tegen. En houdt dan hartstochtelijk van je geliefde. Dan wordt hij of zij vanzelf je soulmate. Niet omdat hij of zij dat al was, maar omdat jullie er samen naar werken.
Geheel de Uwe,
Mystic M.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten