Lieve leukerds en leuke lieverds,
Het was een tijdje stil. En het zal hier ook wat rustiger worden. Ik ben een beetje door mijn filosofische spinsels heen en ik heb geen zin om mezelf met detailverschillen te gaan herhalen. Daarnaast heb ik het gewoon druk. Ik ben stappen aan het ondernemen.
Dat lichaam wordt weer hard aan het werk gezet. Ik heb mezelf echt als doel gesteld om in het aankomende jaar alle kilo's er af te krijgen en te houden. De yoga moet weer een vast stramien worden en ik wil meer informatie.
Ik heb informatie opgezocht over de opleiding die ik wil gaan doen. Zo kwam ik ook uit op een website waar je een gesprek aan kon vragen. Dus ik heb een mailtje gestuurd dat ik niet wil praten over 'de zin van het leven', maar over het vak Geestelijk Begeleider.
Weet je, ik ben best bang, maar ik ga gewoon. Lopen, het pad vormt zich vanzelf. Ik kom er wel, als ik de eerste stappen maar zet. Me tegen laten houden door angst wil ik niet meer. Ik schier er immers niks mee op. En ik kreeg opdracht om dit te gaan doen.
Odinn wil dat ik dit doe? Welnu, ik zal gehoorzamen. (Bel de krant! Ik luister niet alleen naar wat me gezegd wordt, ik handel er ook nog naar!)
Straks mag ik vier jaar lang, vier avonden in de week naar school. Dat wordt roosters maken en gedisciplineerd aan de gang gaan.
Het klinkt nu nog een beetje onrealistisch. Maar hé, ik was vroeger ook niet van het poetsen en tegenwoordig is het huis kraakhelder. Ook dacht ik dat ik nooit moeder zou worden. En als je 10 jaar geleden had gezegd dat ik zou trouwen had ik je vierkant in je gezicht uitgelachen. Om vervolgens te vragen of jij al je pilletjes wel geslikt had, of wat het was dat je slikte. De wonderen zijn de wereld nog niet uit, het kan verkeren en een mens kan veranderen. Kijk maar naar mij!
Wanneer ik informatie lees op de website van de opleiding, word ik steeds enthousiaster. Echt, ik kan haast niet wachten.
Geheel de Uwe,
Mystic M
Geen opmerkingen:
Een reactie posten