Lieve leukerds en leuke lieverds,
Mystic M. heeft ook een heel gewoon, misschien ietwat saai leven.
Een leven dat bestaat uit ontbijten bij de Hema met het gezin, boodschappen bestellen bij de supermarkt. Wanneer de Corona crisis weer voorbij is gewoon een dagelijkse wandeling naar de lokale super. En soms een familiaire wandeling door een bos. Na jaren wild leven en doen en laten wat Mystic zelf wil, heeft ze zich toegelegd op het leven als een moeder.
En eerlijk gezegd... het is veel moeilijker dan ik gedacht had. En af en toe sta ik echt te twijfelen of dit nu is wat ik echt wil en of ik het nu had moeten doen. Want het leven met een peuter is absoluut niet makkelijk.
Ik dacht dat ik impulsief was... Kinderen zijn daarin geboren sterren. Op de één of andere manier krijgen we ze dat in de loop der jaren een beetje afgeleerd, al moet je mij niet vragen hoe. Ik breek me nu al de hersens over hoe ik bepaalde dingen aan zal moeten pakken en heb nog steeds geen idee hoe ik haar zindelijk ga krijgen. Ze is al twee, pakt die po geregeld op, maar doet er niks op en wil er verder niks van weten.
Bij mij zorgt dit voor allerlei triggers die brullen dat ik een slechte moeder ben, een ontaarde vrouw en dat ik waardeloos ben. Een rij termen waarvan ik vrees dat menig vrouw exact weet waar ik het over heb. Wij schijnen haast te zijn gekweekt om te lijden aan een chronische vorm van onzekerheid en twijfel. En als we die twijfels nog niet uit onszelf hebben, dan helpen de beelden van de tv en de wereld om ons heen wel aan een hoop interne strijd. De vrouw is immers altijd niet goed genoeg. Want er moet nog minstens 6 kilo van af, we moeten verleidelijker zijn dan we nu zijn, succesvoller dan nu, sterker, afhankelijker, zelfstandiger, meer naast onze mannen staan, onze kinderen overal naartoe brengen, perfecte huisvrouwen zijn, een geweldige carrière hebben, feministischer, volgzamer en vooral: eeuwig jong en vruchtbaar. Al deze termen, daar worstelen vele vrouwen mee. En misschien lees je de tegenstrijdigheden in wat we allemaal moeten zijn. Ik hoop het wel in ieder geval. En anders hoop ik dat je het bij dezen ziet. En ook gelijk inziet dat het schier onmogelijk is om al die ballen in de lucht te houden. Nog even los van het feit dat de meesten elkaar tegenspreken. En dan vinden mensen het gek dat vrouwen spontaan allemaal bij psychologen op de bank eindigen, aan verslavende middelen raken en wat dies meer zij.
Oké, ik ben misschien weer eens een beetje aan het overdrijven. Dat doe ik eerlijk gezegd wel vaker en ik vind het soms nog leuk ook. Dit keer hoef je het zelfs niet eens met me eens te zijn, maar ik moet dit gewoon kwijt. Ik word gèk van wat er allemaal van ons vrouwen verwacht wordt. Hoezo moet ik èn èn èn? Wie zegt dat ik dat wil? En ik wil ook wel eens weten of er vrouwen zijn die het allemaal kunnen zijn, daar gelukkig mee zijn èn het idee hebben dat ze dit ook nog eens hun hele leven vol kunnen houden.
Mannen hoeven alleen maar stoer, sterk, de kostwinner en zorgzaam te zijn. Vaak wordt er niet eens van ze verwacht dat ze een geweldige, zorgzame en toegewijde vader zijn. Wanneer ze een 'papa-dag' hebben, is het geweldig dat ze helpen in de opvoeding. Iedereen is dan lyrisch en de vrouw mag blij zijn dat hij haar daar ook bij wil helpen en dat hij oppast.
Euhm... Mensen... Ben ik serieus de enige die denkt: Hij past niet op, hij helpt niet, hij heeft verdomme net zo'n verantwoordelijkheid wat betreft de opvoeding als de vrouw. Een kind krijg je namelijk samen. Daar moet je dan ook samen voor zorg dragen. En ja, vaak is het zo dat de vrouw meer doet in de opvoeding dan de man -waar ik ook van alles van vind, maar dat staat er even los van-, maar dat geeft hem geen vrijbrief. Wanneer een man zijn kind opvoedt, dan doet hij waar hij voor gekozen heeft toen ze samen besloten voor dat kind te gaan. Dat is niet iets wat je bij hem in ene de hemel in moet prijzen. Het is iets waar je de 'vaders' die dat niet doen de grond voor in zou moeten boren.
Daarnaast is ook niet elke man in de wieg gelegd om groot, stoer, sterk en wat nog meer te zijn. Er zijn ook mannen eerder zorgzaam, die liever thuis zitten en voor de kinderen zorgen dan dat ze een carrière ambiëren. En dat is ook prima, daar vinden ze vast de juiste vrouw bij.
Maar ik ben hier nu even niet om het op te nemen voor de man. Ik moet mijn eigen frustraties kwijt over wat ik allemaal voel dat er van mij verwacht zou worden. Ik zit daar namelijk helemaal niet op te wachten en ga maar weer eens een heftige poging doen om mij daarvan los te maken.
Ik wil niet kijken naar wat er verwacht wordt. Ik wil kijken naar wat ik zelf wil. Wat er goed voelt voor mij en dàt aanpakken.
Een heftige nieuwe poging? Yups. Wanneer je door mijn blogs heen gaat zul je zien dat dit niet de eerste keer is dat ik dit op probeer te pakken. En blijkbaar is er iets gebeurd in de afgelopen jaren waardoor ik toch weer mijn oor heb laten hangen naar de negatieve stemmen die mij niet verder hielpen, of die mij vertelden dat ik anders moest zijn dan wie ik daadwerkelijk ben. Niet omdat die verandering mij dan direct verder zou brengen, maar omdat dit de maatschappij of de wereld om mij heen beter uit kwam. Of degene die mij zei dat ik iets anders moest doen. Dat laatste zal regelmatig gebeurd zijn.
Nu zijn er in de afgelopen jaren een aantal mensen mijn leven uit vertrokken. Dit door verschillende redenen. Onder andere eentje die het nodig vond om mijn vrijgezellenfeest te verzieken door te verklappen wanneer dat was en dat we iets met chocola gingen doen. Daarnaast beweerde ze dat ze niet wist dat ze niet mocht zeggen wanneer het was en dat ik moest doen alsof ik het niet wist. Ik moest van haar dus gaan liegen. Aangezien ik een hartstochtelijke hekel heb aan liegen, deed ik dat dan ook niet en heb het eerlijk gezegd. De 'vriendin' die zei dat ik moest liegen heb ik een gepeperde brief geschreven. Ze stuurde mij een kaart met daarop een formeel excuus wat helemaal niet als haarzelf klonk, maar op zich was ik daar al blij mee. Totdat ze mij uit haar vriendenkliek gooide van facebook. Ik heb alle banden verbroken en en ze is niet meer welkom. Niet dat het nog lukt, want we zijn intussen verhuisd en haar heb ik niet op de hoogte gesteld. Ook geen idee of zij in de tussentijd niet ook verhuisd is. Ze wilde wel weg, destijds.
Het uit mijn leven bannen van negatieve mensen was niet makkelijk, maar wel noodzakelijk. En nu is dat niet met iedereen gelukt -er zitten ook wat brokjes ongeluk in de familie en die zet je natuurlijk niet zomaar aan de dijk-, maar het gaat allemaal al een stuk beter. De brokjes in de familie mijd ik eerlijk gezegd zo veel mogelijk.
Ook de stappen naar meer sporten en dingen voor mezelf doen, zijn keuzes die ik zelf maak. En ze zijn vóór mezelf. Want tuurlijk, ik wil strakker in mijn vel zitten. Ik wil graag weer een verleidelijk lijf hebben, zoals op foto's die eerder op dit blog geplaatst zijn. -Want ja, al die foto's.... Dat ben ik zelf. Al een tijdje geleden, maar dat ben ik. Zonder corrigerende spullen en weinig verhullend.- Ik ben misschien niet de mooiste dame uit de klas, maar ik mag er toch best zijn. En ik hoèf de mooiste ook niet te zijn. Ik wil mooi zijn en slank. Niet voor jou, maar voor mezelf. Omdat ik dan zekerder ben van mezelf en een kleinere kans heb op allerlei nare westerse ziekten die je kunt krijgen omdat we vervetten en wat nog meer. Ik wil niet eindigen met suikerziekte, 40 kilo te zwaar en allerlei extra hart- en vaatziekten.
Ik wil dat gekke omaatje zijn dat achter haar rollator door de gangen van het verzorgingstehuis nog kilometers loopt op best wel hoge hakken en meebrult met Metallica en Rammstein. Die oude vrouw die nog slank is en niet achter de geraniums zit te verpieteren, maar jou kan vertellen waar je lekker kunt eten, want ze is vorige week zelf nog in dat restaurant geweest. En die jurk die ze draagt is wel voorzien van bloemetjes, maar voldoet absoluut niet aan het standaard beeld van de oude oma-jurk. Nee. Ik word een eigenwijs en rebels vrouwtje. Dat happy is in haar eigen lijf en doet wat ze zelf wil. Een dame die blij is, wanneer ze in de spiegel kijkt. Zowel die van haar lichaam, als die van haar geest en ziel.
En als jij het dan ook leuk vindt om naar mij te kijken, is mooi meegenomen.
Geheel de uwe,
Mystic M.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten