Onderwerp U aan de liefde. Deel 5: Wees positief en vertel het. Maak de wereld vrolijker.

 Lieve leukerds en leuke lieverds,

Liefde komt in vele vormen en maten. En je kunt het hebben voor alles en iedereen om te heen.

Het is leuk om het uit te dragen naar iedereen, hoe klein ook. Je hoeft echt niet iedereen om de nek te hangen. Je hoeft echt niet iedereen te behandelen alsof ze je beste vriend en grootste goed zijn. Maar zelfs tegen mensen die niet aardig doen tegen jou, kun jij wel vriendelijk zijn. Het gaat er namelijk in die situatie niet zo zeer om wat zij doen, maar om hoe jij ermee omgaat. En nu moet je niet de deurmat uithangen en over je heen laten lopen, maar gemeen doen hoeft ook niet. Wees in het geval van geboren chagrijnen gewoon net en correct en laat koste wat het kost die glimlach niet van je lippen verdwijnen. Als het echt zulke nare mensen betreft is er niks leuker dan ze zien chagrijnen omdat jij in je nopjes bent.

Wat Mystic M probeert te zeggen?

Doe alles met liefde en passie in je donder. En uit dat ook.

Zeg tegen die ene persoon die je helemaal niet kent dat je zijn jas mooi vindt. Vertel dat meisje dat ze een prachtige rok aan heeft. Breng een glimlach op het gezicht van je medemens. Het kost jou nauwelijks extra energie om het te zeggen. Eigenlijk gewoon niets. Maar het brengt wel een heleboel positieve vibes in de wereld. Je tovert een glimlach op de lippen van de persoon die je dat compliment geeft. Het kan zomaar zijn dat je de dag maakt voor die persoon. En dat stralende gezicht dat jij veroorzaakt hebt gaat ook weer vriendelijker de wereld in kijken. Zo heb je zomaar kans op een sneeuwbal-effect.

Daarnaast voel jij jezelf dan ook beter. Diegene lachte net naar je. Die persoon straalde even een heleboel positieve emoties naar je toe. Omdat jij iets liefs zei. Daarom ga jij je goed voelen over jezelf. En, geef maar toe, je krijgt daarom ook een glimlach op je lippen. Voelt dat niet hartstikke goed? Houd dat eens een tijdje vol. Kijk hoeveel mensen er naar je terug gaan lachen! Dat zullen er meer zijn dan je in eerste instantie zou denken. En dat geeft een intens gevoel van tevredenheid. Een gevoel dat je moet koesteren.

Bijkomend voordeel is ook dat je met mensen aan de klets raakt. Je raakt met mensen in contact en leert ervan. Het geven van een compliment is de makkelijkste wijze om een eerste contact te maken. En je komt dan niet met de meest afgezaagde standaard zinnetjes aan. Het is origineler en komt niet zo gemaakt over als bijvoorbeeld het zinnetje: 'Deed het pijn toen jij uit de hemel viel?'. 

Ja, de zin 'Wat heb jij een mooie ogen' zal de ontvang(st)er ook vaker gehoord hebben. Maar het komt wel echter en oprechter over dan de 'gevallen engel' zin. Zeker als je het dan ook nog eens meent.

Nog iets wat ik aan wil stippen. Iets waar ik me mateloos aan kan ergeren, al maak ik me er vrees ik zelf ook schuldig aan. (Maar ja, ik ben dan ook gewoon een mens) Mensen kunnen zich focussen op ellende en negativiteit.

Iedereen maakt dingen mee. Iedereen gaat vroeg of laat een keer door een hel. De persoonlijke trauma's zijn er om verwerkt te worden en om daar sterker uit te komen. En daar kun je vast wat hulp en aandacht uit je omgeving bij gebruiken. Daar hoor je mij niet over.

Maar mensen geven ook heel veel aandacht aan negatieve dingen. Facebook staat vol met berichtjes die gedeeld worden aangaande negatieve dingen. Of het nu is omdat er iemand iets gemeens heeft gezegd of een actie die niet handig was, er wordt op gescholden. En vaak worden dingen dan helemaal uit hun context getrokken. Of wordt er op los gefotoshopt en dus keihard gelopen.

Ik reageer er niet op. Ook niet meer om te vertellen dat iets een hoax is, of dat de informatie incompleet is. Ik verkies actief om negativiteit te negeren. Beter voor mijn gemoedstoestand, want ik kan er verder toch niets aan doen. En vaak komt het toch niet tot de erge situatie die er geschetst wordt.

Sinds ik heb besloten hier geen aandacht meer aan te besteden is mijn leventje een stuk rustiger. Ik maak me niet meer zo druk, ik ben niet meer zo opgefokt en -het kan mijn fantasie zijn maar toch- ik ben er een leuker mens op geworden. Mijn wereld is in ieder geval een stukje rooskleuriger. En dat is toch mijn doel in het leven.

Lieverds, onderwerp U aan de liefde. Verspreid haar zo veel mogelijk rond, met elk woord dat u spreekt. Die hippies hadden zulke gekke ideeën nog niet.

Geheel de Uwe,

Mystic M.

Onderwerp U aan de liefde. Deel 4: Liefde maakt nieuwsgierig.

 Leuke lieverds en lieve leukerds,

Liefde maakt nieuwsgierig. Is dat wel eens opgevallen?

Mensen die verliefd zijn, of in het begin van een relatie staan, willen alles weten. Ze horen het object van hun liefde helemaal uit. Dat is normaal, dat verwacht je. Je wil immers volledig kunnen anticiperen op die ene leuke persoon. Maar ze kijken ook heel anders naar de wereld om ze heen. Ze willen die in ene ook anders zien en zijn er in geïnteresseerd.

Het kan zijn dat bloemen in ene helemaal 'het ding' worden. Dit is een inkoppertje want de meeste vrouwen houden van bloemen. Ik denk dat ik echt één van de weinige vrouwen ben die je NIET blij maakt met een bos ruikers.

'Maar Mystic M.. Houd jij dan niet van bloemen?'

Jawel. Heel erg zelfs. Daarom wil ik niet dat je ze afknipt. Laat ze lekker aan de struik, boom of plant waar ze aan groeien en geniet er daar lang en gelukkig van. Ik wil geen bosje lijken in een vaasje.  Doe mij dan maar een plantje. Misschien wat bot en gemeen, maar zo zit het nu eenmaal.

Hele groepen mannen worden in ieder geval in ene halve botanici, zodra ze verliefd zijn. Ze proberen een bos te geven die exact aansluit bij de dame in kwestie. Vaak eindigen ze dan dus met een bos rode rozen, want die zijn mooi en ruiken lekker. Een enkeling durft uit de veilige zone te stappen en komt met de witte variant. En echt de durfal komt met hele andere bloemen aanzetten.

Welke dat dan zijn moet je echter niet aan mij vragen. Zoals eerder gemeld ben ik niet van lijken in een vaasje, ongeacht de kleur of geur.

Misschien kan ik die interesse het best illustreren met iets dat mij persoonlijk is overkomen.

In de tijd dat ik studeerde, had ik kennis aan een man genaamd Xander. We ontmoetten elkaar omwille van mijn opleiding en vanaf het moment dat we elkaar  zagen was het raak. De vlam sloeg in de pan en we waren enkel met elkaar bezig. De wereld bestond niet meer.

Hij had al snel door dat ik wel van bloemen houd, maar niet in een vaas. Op geniale wijze had hij mij ontfutseld wat mijn favoriete bloemen zijn. Zonnebloemen, klaprozen en lavendel.

Twee weken later stond er een hele rij zonnebloemen plantjes in zijn tuin te genieten van het zonnetje. En er stonden twee grote bakken met lavendel bij de voordeur. Alleen de klaprozen had hij niet weten te regelen, vertelde hij mij lichtelijk teleurgesteld, toen ik hem om de hals gevlogen was.

Ik kan je vertellen... Dit waren de mooiste bloemen die ik ooit gekregen heb. En tot nu toe heeft er nog nooit iemand deze actie weten te evenaren of te overtreffen. (Sorry, mijn lief)

Dit soort acties kan men ook uithalen op andere vlakken, naargelang de interesse van de geliefde persoon. Chocola, wijn, een parfum of sieraden. Zeker mannen kunnen in ene interesse in deze onderwerpen gaan hebben, terwijl voordat die dame voorbij kwam ze niet eens het verschil wisten tussen echte chocola en cacao-fantasie, of een kettinkje van een oorbel konden onderscheiden.

Maar ook op een breder en algemener vlak gaan mensen zich interesseren. Het kan in ene voorkomen dat men zich druk gaat maken over de veiligheid in het land, de stad en/of de wereld. Of dat men zich drukker gaat maken om milieuvervuiling en de opwarming van de aarde. Ik noem nu maar even een paar voorbeelden. Opeens gaan mensen zich inlezen en allerlei aanpassingen maken.

Let wel, alleen wanneer die bij de geliefde past. Wanneer de ander het liefste de meest vervuilende auto rijdt die er op de aardbol bestaat, zal de spouse niet in ene veranderen in een milieu verdediger.

Wat er op tafel komt is in ene een stuk interessanter. Het is niet meer iets dat enkel naar binnen geschoven moet worden om ervoor te zorgen dat je niet van je graatje gaat. Er komt een heel spel van verleiding bij kijken en het moet dus lekker zijn, verleidelijk en het liefste ook nog een beetje gezond. Ook moet er de juiste wijn bij geserveerd worden, in het perfecte glas.

Oftewel... Je wordt nieuwsgierig door verliefdheid. Hopelijk kun je deze verliefdheid vasthouden. Want vele mensen worden interessanter wanneer ze nieuwsgierig zijn en dus op onderzoek uit gaan.

Word verliefd. 

Op het lezen van een boek en lees de bibliotheek leeg.

Op het maken van mooie muziek en leer elk liedje te spelen dat ooit gecomponeerd is.

Op het schrijven van teksten en vereeuwig alles en iedereen om je heen in prachtige teksten.

Op het maken van gezond en lekker eten en laat beminden genieten van je kunsten.

Op het dansen van de tango en ga helemaal los op de dansvloer.

Word verliefd. En maak de wereld mooier en interessanter.

Geheel de Uwe,

Mystic M.

Onderwerp U aan de liefde. Deel 3: Mijn eigen trauma in "Memory lane down Flashback City".

Lieve leukerds en leuke lieverds,

Liefde is naast genegenheid ook pijn. Dat blijf ik maar herhalen. En dat komt omdat ook ik steeds weer met mijn neus op het feit gedrukt word dat dit misschien niet leuk is, maar wel de harde waarheid. En ik tik hier enkel wat -in mijn ogen- de waarheid is. Deze is echt niet in steen gebeiteld. Je hoeft het niet met me eens te zijn en mag er een eigen waarheid op nahouden die in totale tegenstelling is van wat ik hier sta te beweren. Maar weet dat ik, met wat ik nu weet en met mijn huidige ervaringen, spreek met het hart op de tong en in de totale overtuiging dat ik de waarheid spreek. Mocht het niet waar zijn wat ik zeg -wat uiteraard tot de mogelijkheden behoort-, dan ben ik voorgelogen en vertel ik je een onwaarheid omdat ik niet op de hoogte ben dat dit een onwaarheid betreft.

Pijn komt voor in allerlei vormen en maten, om onder andere het verleden. Bij mij wel in ieder geval. Maar dat kan komen omdat ik een aantal trauma's heb  opgelopen. Trauma's die ik voor het grootste gedeelte wel heb verwerkt. Maar soms steekt er weer eens eentje de kop op. Dan blijkt die toch nog niet helemaal klaar te zijn met mij, of er is een trigger die afgaat op een onbewaakt ogenblik. Gisteren was er zo'n trigger.

Ik had weer eens meer gedronken dan goed voor me was. -Ja, ik weet het. Ik heb het er wel vaker over en iedere keer zeg ik dat ik minder moet gaan drinken, dat is ook beter voor mijn gewicht. Allemaal waar, maar ook ik ben een mens. Ook ik heb zwakten en valkuilen. En ik ben nu eenmaal dol op bloedwijn en retsina, wat aanwezig was. Hier maar weer eens bewijs dat er echt een mens achter het scherm zit te tikken en dat ook Mystic M. toch echt  imperfect is, hoe ongeloofwaardig dat ook mag klinken.-  Met alcohol in mijn lijf luister ik meer naar driften en word ik meer gestuurd door emoties, was me al eerder opgevallen. Dit heb ik met alles dat je kan beïnvloeden. Met joints had ik dat ook. Als je depressief begon te kletsen als ik stoned was, had ik binnen een half uur de bijna onbedwingbare behoefte om van de negende verdieping te springen. Had je het over seks, dan kreeg je geheid binnen een kwartier een krolse kat in je armen. Daar is door één persoon handig misbruik van gemaakt. Met blowen ben ik al jaren gestopt en gelukkig het ik ook het roken vaarwel kunnen kussen. Alcohol is echter een puntje dat ik (nog) niet los kan laten en waarvan ik me ook afvraag of ik dat ook wel wil. 

In ieder geval had manlief nog wat tegoed van mij. De avond ervoor was er niets gebeurt, omdat manlief al sliep dat ik te bed ging en ik hem met geen mogelijkheid wakker kreeg. Dus gisteren ging ik in de herkansing. En óf hij sliep minder vast, óf zijn lijf vertelde zijn geest dat het tijd was voor aandacht en dat er wat gebeuren moest. Maar dit keer werd hij makkelijk wakker en reageerde zoals ik wenste. Er werd gevreeën.

Wat er precies gebeurde weet ik al niet eens meer. De emoties hebben ervoor gezorgd dat ik dat vergeet, omdat ik het automatisch block. Maar ik was hem in ieder geval aan het strelen in zijn oksel, wat hij niet prettig vond. Ik deed het te ruw, dus hij duwde mijn hand weg. Dit vatte ik persoonlijk op, maar ik begreep dat dit niet zo bedoelt was. Dat was dus een kort gevecht met mezelf, om mezelf erop te wijzen dat dit onzinnig was en dat ik het los moest laten. Dat hij dit nu gewoon niet zo fijn vond. Of dat ik een haakje aan mijn nagel had dat niet fijn was of zoiets. Adem in, adem uit en doorgaan. -Dit tikken kostte trouwens meer tijd dan het gevecht in mezelf. Dat was redelijk snel beslecht. Gelukkig doet die cursus zelfinzicht meer goed dan ik verwacht had.- Ik ging verder en kan me herinneren dat ik iets van geluid maakte. Manlief keek me in ieder geval aan, overduidelijk blij verrast. -Tja. Voordeel van de alcohol is dat er remmingen wegvallen en ik weer gewoon doe wat ik het liefste doe. En dat is onder andere geluid maken bij alles wat ik lekker vind. Maar dat wist jij ook al; toch gewaardeerde lezer?- Ik nam deze blik in ieder geval op als een uitnodiging om weer eens verder te gaan in mijn experimenten om het wat uitdagender te maken in de slaapkamer en begon weer te strelen. Maar weer deed ik manlief pijn en duwde hij mijn hand weg. Dit keer echter wat brukser. En nu kon ik het gevecht dat volgde niet winnen. Ik voelde mezelf gaan.

Omdat het voor de tweede keer gebeurde in redelijk korte tijd, kwam het extra rauw op mijn dak. Ook was de reactie van manlief dit keer wat heftiger dan de vorige. Of in ieder geval interpreteerde ik het als zodanig. En ik voelde mezelf vertrekken in een wereld van herinneringen. Ik hoorde weer die stem van die ene persoon die mijn seksleven torpedeerde door mij te verbieden om te genieten. Die ophield wanneer ik genot had. Ik hoorde manlief wel zeggen dat hij het niet kwaad bedoelde, hij probeerde op mij in te praten. Maar het kwaad was  al geschied. Ik lag stil, wilde wel praten maar kon het niet en werd een nachtmerrie ingezogen van een pijnlijke wereld. Ik weet niet meer of ik hem nu van me afduwde, of dat hij uit eigen beweging wegging. Ik herinner me alleen maar dat ik me op mijn zij draaide, met mijn rug naar hem toe en dat ik in een bal volledig vertrokken was. Niet meer te bereiken, één en al pijn en angst. En niet in staat om op welke manier dan ook met manlief te communiceren, hoe graag ik dat ook wilde en hoe groot die behoefte op dat moment ook was. Ik zat volkomen vast.

Zo gek. Dat ik een jaar of 20 was hoorde ik ooit iemand het hebben over 'memory lane'. Ik weet niet eens meer of dit nu een positieve term was of niet. Ik heb die term in ieder geval overgenomen en uitgebreid. Ik heb het over een trip 'down memory lane in flashback city'. En door de jaren heen is er iets in mijn brein gebeurd, waardoor er daadwerkelijk een laan is ontstaan. Er omheen zijn ook andere straten, maar deze zijn vaag en enkel contouren in het donker. De laan is stil en leeg. Geen lantaarnpalen, een bleke maan achter wolken. De huizen zijn in verval en donker en leeg. Maar dat is niet wat er erg is. Waar ik als de dood voor ben zijn de mistflarden en de wolken, die op komen zetten uit allerlei hoeken en krochten. Die vochtige hel bestaat uit allerlei zinnen, stemmen en demonen die in een toenemende stroom al hun leugens over mij uitstorten. In de stemmen van iedereen die mij naar het leven stond en mij de grond in boorde, worden zinnen herhaalt en gevormd. Het zijn er zoveel en al zo lang dat ik niet eens meer weet of wat ze zeggen wel daadwerkelijk eens tegen mij gezegd is. Of het een echte herinnering is, een angst of een samenvoegsel van allerlei herinneringen en wat eigen fantasie. Ik kan het met de beste wil niet meer uit elkaar halen, wat er echt is en wat niet. En wat er echt is, daarmee bedoel ik dan wat er gezegd wordt. Dat de straat en huizen niet echt zijn weet ik, maar daar ben ik op dat moment echt niet mee bezig.

De stemmen zeggen dat ik niet mag genieten. Dat ik het niet waard ben om van gehouden te worden. Dat ik niet goed genoeg ben. Ik hoor enkel te sloven en iedereen van dienst te zijn. Ik ben een deurmat en moet over me heen laten lopen. Ik ben te lelijk om gewaardeerd te worden. Dat ik het, door onder andere mijn beperking, enkel waardig ben om gebruikt te worden. Dat ik enkel hard geneukt moet worden en daarna achteloos weggegooid als was ik een leeg bierblikje.

Van die laatste zin weet ik dat dit nooit daadwerkelijk gezegd is. Klinkt gek, maar hij is te poëtisch in elkaar gezet. Dat is iets dat uit mijn eigen nachtmerries komt. Zo poëtisch was die etterbak niet die mij zo ver getraumatiseerd heeft. Ik ben altijd de eloquente geweest in relaties, hoe goed de ander ook (geweest) is.

Ik vlucht in ieder geval. Blind van angst ren ik door de straat en vlucht ik een huis in. Ook daar zijn demonen die me bestoken met hun nare dingen. De gezichten van mijn aanranders en verkrachters komen voorbij. Stukjes film, van hoe mijn verkrachters tekeer gingen. Ik weet dat het niet zo was, want ik zie ze mij doen. Maar ik zie het. De beelden zijn gemaakt op flarden van herinneringen van standjes waarin ik gedwongen werd, met diensten die ik moest verlenen. Fijn is het niet. Maar als ik maar goed in elkaar duik en me zo klein mogelijk maak in een hoekje van de koude kamer, laten ze me vanzelf met rust. Dan hoef ik niet meer naar de stemmen te luisteren die me uitjouwen. Dan is het gedaan met het geraas en gelach. Uiteindelijk word het stil en mag ik slapen. De volgende morgen word ik dan weer wakker in de realiteit.

Vanmorgen werd manlief in ieder geval ook nog wakker voordat zijn wekker ging. En dat vond ik fijn, want ik merk dat ik na zulke nachten toch altijd de onbedwingbare behoefte heb om het goed te maken. En dat doe ik op de enige manier die ik op dat moment voor handen heb, seks. Ik laat me nemen zoals hij dat wil, of ga op hem zitten en doe hem in elk standje dat hij op dat moment belieft. Ik geef me over en doe er alles aan om hem van genot te voorzien. Ik moet goedmaken wat ik de avond van te voren hem heb ontnomen.

Manlief zei vanmorgen dat hij vannacht alles fijn vond dat ik deed. Enkel die nagel in zijn oksel vond hij niks. Tja. Die nagel kan ik me herinneren. Waarschijnlijk zit er een haakje aan, of eigenlijk zat. Er is ondertussen een nagelvijl overheen gegaan. De rest van wat ik deed is door al het drama alweer vergeten. (En de alcohol zal ook meegewerkt hebben in dit geheugenverlies.) Ik weet alleen dat ik iets fout deed. En dat dit triggerde naar dat ik niet zou mogen genieten. Want ik zette die nagel in zijn oksel omdat ik iets dat hij deed op dat moment nogal kon waarderen. Dus dat die nagel weg moest was voor mij weer een 'jij mag niet genieten' trigger. Hoe onlogisch die trigger ook is, hoe onwaar ook. Op dat moment was hij alles verzengend en het enige dat door mij heen ging.

Het voelt alsof ik nu weer een stap terug heb gezet in mijn zoektocht naar genot met mijn man. Alsof na alle leuke ervaringen we weer een stukje naar beneden gedonderd zijn. We zien wel tot in hoeverre dat waar is. Zaak is nu om te onthouden dat ik ook mag genieten en dat al die stemmen uit die gekke stad niet meer zijn dan dat: gekke stemmen die liegen uit een stad die niet bestaat. Ik mag zijn wie ik ben, met al mijn tekortkomingen en mooie kanten. En seks is niet alleen iets heel moois en lekkers, maar iets waar zelfs ik van mag genieten. Ik hoef me niet te onderwerpen aan de stemmen in mijn hoofd. Ik moet mij onderwerpen aan de liefde. En die is hier, in het hier en nu. Elke nacht naast mij in bed, elke ochtend als ik wakker word. In de mooiste ogen van het universum, de ogen van mijn man.

Geheel de Uwe,

Mystic M.

Onderwerp U aan de liefde. Deel 2: Kuis versus preuts

Leuke lieverds en lieve leukerds,

Over hoe een vrouw dient te zijn, wordt van alles gezegd en gedacht.

Per regio en tijdsbestek is daar nogal wat verschil in te vinden. Kijk bijvoorbeeld naar de Grieken en Romeinen, bij wie seks iets was dat je met menigeen had en deelde. Daarbij werd geen onderscheid gemaakt in leeftijd, geslacht of seksuele voorkeur. Het was iets dat vrijelijk werd gedeeld en gebruikt werd om van alles te krijgen. Ook in lesbische en homoseksuele seks. Het kwam geregeld voor. Ook wanneer de mannen en vrouwen in kwestie niet lesbisch of homoseksueel waren. Deze twee volken deden daar destijds niet moeilijk over.

Bij de Vikingers en de Germanen werd er ook redelijk ruim gedacht. Homoseksualiteit werd niet ontkent, al werd het ook niet geheel geaccepteerd. Daar is de informatie niet geheel duidelijk over. Aan de ene kant zou het ontvangen fout zijn, maar als je de heilige geschriften erop naslaat zie je ook bij de goden genoeg gerotzooi. Loki (uit het Noorse pantheon) is nota bene tweeslachtig en heeft kinderen gebaard. Dus ik denk dat de gedachtegang daarover net zo veelzijdig was als dat hij nu is. De één zal er geen probleem van maken, de ander zal je erom verguizen. Maar seks in het algemeen was leuk en werd gedeeld. Het werd als raar gezien als je het huwelijk in ging als maagd. 

Pas sinds de kerstening is seks een beetje in het taboe sfeertje terecht gekomen. Sinds we onze oude religies hebben afgelegd is er een deken gelegd over genot. En dan nog wel het meeste over het genot van de vrouw.

Dat de man geniet kun je niet voorkomen. Het zal wel moeten. Er moeten immers kindertjes komen. En om dat voor elkaar te krijgen zal een man moeten ejaculeren. (Prachtig woord vind ik dat. Heerlijk plastisch) Daarom is, sinds de late 19e eeuw eerst een beetje in het geniep maar later steeds openlijker, seks voor mannen nog wel oké. Mannen mogen het er over hebben, mannen mogen het lekker vinden en er ook op uit zijn om het zoveel mogelijk te krijgen. Wanneer een man meerdere vrouwen in de week doet, is het geweldig en een reden om bewonderd te worden door zijn vrienden.

Bij ons vrouwen ligt het wel even anders. Wij mogen er nauwelijks over praten en eigenlijk al helemaal niet in het openbaar. Het feit dat ik deze logs schrijf onder een pseudoniem is daar al bewijs van. Het feit dat ik je een kijkje geef in mijn ziel zonder enige vorm van censuur zou een reden kunnen zijn voor anderen om mij te bespotten, wanneer ze erachter komen wie ik ben. Geklets achter mijn rug, misschien zelfs openlijk te schande gezet worden. Een vrouw die praat over seks is de natte droom van bijna elke man (heb ik mij laten vertellen), maar wordt door een ander deel van de mensheid niet geaccepteerd.

Nu weet ik niet of dat enkel niet geaccepteerd wordt door andere vrouwen, of dat ook mannen meedoen in het spotten terwijl ze ondertussen zo'n beetje over de betreffende vrouw heen kwijlen. Ik ben daar eerlijk gezegd nooit zo mee bezig geweest. Wel weet ik dat wanneer een vrouw meerdere mannen tegelijk heeft ze wordt aangezien als hoer. En dat is door zowel mannen als vrouwen.

Persoonlijk vind ik dat 'Eén man met 10 vrouwen is stoer, één vrouw met tien mannen een hoer' zo hypocriet als maar kan. Zeker in de 21e eeuw zouden wat dat betreft de regels toch wat meer gelijk getrokken moeten zijn. Wanneer een vrouw een slet is omdat ze met meer dan bv 15 man het bed heeft gedeeld, is een man ook een slet als hij met meer dan 15 vrouwen de lakens heeft gedeeld. En dit getal zuig ik even uit mijn duim. Ik heb daar persoonlijk helemaal geen mening over. Met hoeveel mannen en/of vrouwen jij de lakens deelt moet je lekker zelf uitmaken. Daar heb ik helemaal niets mee van doen en een ander ook niet.

Het enige waar ik me eventueel druk over kan maken, is of jij wel eerlijk bent naar degene waar je het bed mee in stapt. Wanneer je dit doet om één nachtje lol te hebben, hoop ik dat je dat niet doet onder valse voorwendselen. Wees eerlijk, geef aan dat het je gaat om één nacht lol. Wanneer de andere partij het daarmee eens is, prima. Heb veel plezier met elkaar en doe het veilig. Wil de andere partij niet aan een one-night-stand doen? Laat dan die persoon voor wat het is en ga op jacht naar een ander. Ik kan me niet voorstellen dat er in het nachtleven niemand anders te vinden is die het wel met je eens zal zijn en meegaat. En anders zijn er nog altijd allerlei clubs te vinden waar swingers komen en waar vrije seks te verkrijgen is. Al zou ik niet weten hoe dat werkt en moet je voor informatie daarover dus niet bij mij zijn. Maar met google onder je vingertoppen kom je toch een heel eind, dacht ik zo.

In ieder geval... De vrouw hoort nog steeds een beetje preuts te zijn. Wij mogen het er niet over hebben en moeten voor de buitenwereld naïeve en deugdelijke wezentjes zijn. Vervolgens dienen wij ons wel te laten opjagen door een man, om dan te transformeren tot een volleerde nymfomane slaaf die elke gril van de man zich laat welgevallen.

Er zit echter een heel verschil tussen het zijn van kuis en preuts, beste mensen. En ik zal het verschil uitleggen met mezelf als voorbeeld.

Ik heb het bed niet met veel mannen gedeeld. Wanneer je alleen de mannen rekent met wie ik vrijwillig seks had, kunnen ze allemaal netjes op één hand. Tel je daar mijn verkrachters bij, dan heb ik twee handen nodig. Eventueel dan ook mijn aanranders nog, maar dan is het nog steeds twee handen.

Door de verkrachtingen en aanranders was ik de lol in seks een tijd kwijt. Je kunt stellen dat ik jarenlang een abonnement had op egoïstische kloothommels die enkel aan zichzelf dachten en mijn genot niet alleen niet interessant vonden, door één persoon werd het actief de grond in geboord. Ik mocht niet gillen, spartelen, bijten, krabben of laten blijken dat ik iets leuk vond. Tsja, dan is de lol in het spelletje snel weg, kan ik je verzekeren. En dat heeft tot gevolg dat seks niet interessant gevonden wordt.

Bij mij duurde het ook heel lang voor ik er überhaupt de lol weer van inzag. Ondertussen maak ik weer geluid en spartel ik weer lustig in het rond. Bijten en krabben doe ik niet meer. Of ik nu weer net zoveel spartel en geluid maak als vroeger, weet ik niet. Ik moet iedere keer toch weer even los komen. Maar mijn man en ik vermaken onszelf met elkaar.

En dat is misschien nog wel het ergste. Ik ben kuis mensen, ik slaap niet met een ander dan mijn man. Maar ik ben niet preuts. Ik vrij bijna dagelijks met mijn man. Soms zelfs twee of drie keer per dag. En daarnaast sla ik ook gerust de hand aan mezelf, omdat manlief er even niet is, om wat voor reden dan ook. Zelf-beminning zorgt ervoor dat je weet wat je lekker vindt en waar je opgewonden van wordt. Je kunt beter communiceren naar je partner wat je lekker vindt en dus kun je elkaar beter beminnen in bed. Met fantastische seks tot gevolg, vaker dan één keer in de week.

Ik kan het iedereen aanraden, zelf-beminning. Je wordt er gelukkiger door en je testosteron gehalte gaat omhoog, waardoor je ook meer zin in seks hebt met je man. En wat is er mis met regelmatig vrijen met je partner? Er mag misschien nog steeds raar gekeken worden wanneer een vrouw toegeeft niet genoeg te hebben aan twee keer in de week. Maar als we dat voor elkaar zouden kunnen krijgen, lopen er een stuk minder gefrustreerde mannen rond. Ik durf te wedden dat er dan minder wordt vreemdgegaan en er een stuk minder stellen uit elkaar gaan.

Noem mij een nymfomane, een slet of, wat kan mij het ook schelen, een hoer. Ik vraag er geen geld voor en zeker niet aan mijn man, dus ik zou niet weten hoe ik een hoer zou moeten zijn. Ik ben hartstikke kuis, ik wil geen ander dan mijn man. Maar ik wil hem wel elke dag. En het liefste twee keer. Je kunt prima kuis zijn, zonder preutsheid. Ik in ieder geval wel.

Ik kijk nu al uit naar vanavond. Ik had hem beloofd dat hij het dan voor het zeggen heeft. *Zuchttt*

Geheel de Uwe,

Mystic M.

Onderwerp U aan de liefde. Deel 1: BDSM.

 Lieve leukerds en leuke lieverds,

Waarom niet. Ik heb tien keer lopen miepen over waarom ik eeuwig ga branden in de hel. Meermalen geschreven over waarom de vrouw (volgens de Bijbel) zondig is en de oorzaak van de val van de mens in het algemeen. Dus waarom zou ik niet ook ten strijde trekken en de vrouw van haar mooiste kant laten zien? Puttend uit eigen ervaring en bedoelingen. Verklarend waarom vrouwen doen wat zij doen. (Of in ieder geval waarom ik deed wat ik deed) Hopend dat ik ergens een verklaring kan geven en kan uitleggen. En in de hoop dat man en vrouw nader tot elkaar komen. Dat mannen ons vrouwen beter gaan begrijpen. En misschien... In mijn zoektocht naar verlossing... Misschien gaan wij vrouwen de mannen dan ook nog eens begrijpen.

Laten we gelijk eerlijk zijn...

Ingebakken in de mens (of in ieder geval de genen van de man) zit de drang om te overheersen. Bij de ene man is deze drang sterker dan bij de andere. En het uit zich ook verschillend van man tot man. Maar overheersen zal hij. Is het niet zijn vrouw, dan wil hij wel kunnen bepalen hoe elke grasspriet in zijn tuin groeit of hoe gesmeerd de motor van zijn auto loopt. De hoogste bergen zijn niet bedwongen omdat dit nodig bleek te zijn. Nee, er waren een stapel mannen die de bergen wensten te beheersen. Ze wilden op de top staan, om op de top te staan. Heersen over de berg.

Vrouwen heersen zelden. Vrouwen zijn ondertussen geprogrammeerd om volgzaam en onderdanig te doen. Op die enkele uitzondering na, zoals ondergetekende. Maar ik ben wat men in de bdsm-wereld een switch noemt. Ik kan zowel submissive als dominant zijn.

Bij de dominator/mistress zou je verwachten dat die alle touwtjes in handen heeft. De sub doet wat de mistress wil en daarmee is de kous af. Niets is minder waar.

Als mistress had ik de (soms best zware) taak om naar de sub te luisteren. Je kunt niet zomaar los op dat lijf met touw, zweep, kaarsvet en welke speeltjes je nog meer hebt meegenomen om een leuke periode door te maken. Je moet luisteren naar de subtiele hints die de sub afgeeft. Soms ook zonder dat de sub zelf weet dat hij of zij die geeft. Wanneer ik zomaar los zou gaan met een zweep, kan ik immers ernstige en soms permanente schade aanrichten op het lijf van mijn slaafje. Dat is toch echt niet de bedoeling. Voor je in die mooie wereld aan de slag gaat, is een cursus anatomie en wat een lijf wel en niet kan echt geen overbodige luxe. Over elke beweging die je maakt en  elke klap die je uitdeelt dien je eerst na te denken of dit wel het gewenste effect heeft. Want hoe sadistisch dit wereldje ook kan zijn, martelen doen we NIET.

Daarnaast moet je ook weten hoe ver je kunt gaan. Ik heb op feesten subs voorbij zien lopen die de striemen op hun rug hadden, tot bloedens toe. Blauwe plekken waren ook niet vreemd. En dit was nog niet eens het ergste. Maar dat was lang niet bij iedereen het geval. Iedereen heeft een grens. En dat geldt zowel voor hoe ver men bereidt is te gaan, maar ook wat men als opwindend en prettig ervaart. En dat is dan weer afhankelijk van de pijngrens en de beleving van pijn.

Persoonlijk vond ik het bijvoorbeeld prima wanneer men mij strak in de touwen legde. Zolang de touwen maar niet te ruw waren. En dat is simpel op te lossen door de koorden eerst eens te wassen met wasverzachter of, wat ik persoonlijk beter vind want dat stinkt niet naar allerlei chemische luchtjes, natuurazijn. Dat maakt het koord zacht en soepel, wat voor een aangename ervaring zorgt.

In ieder geval... Ik laat me zonder blikken of blozen in de meest ingewikkelde, stevige en creatieve knopen leggen. De striemen staan na afloop in mijn huid, mijn huid is soms wat schraal en schroeit. En ik loop drie uur later nog met een grijns op mijn gezicht. Zonder dat mijn onderbroek verwijderd is, zonder dat iemand ook maar in de buurt is gekomen van mijn kruis, is er iets gebeurd in mijn bolletje dat te vergelijken is met een orgasme. Er is een explosie in mijn hoofd. Een ontploffing waar ik high van wordt.

Eerlijk... Als ik moet kiezen tussen wat er in mijn koppie gebeurt tijdens zo'n explosie of het meest intense orgasme dat ik ooit beleefd heb, kies ik voor mijn bolletje. Mijn lijf volgt daarbij vanzelf wel. Alles wordt vergeten. Ik besef me op dat moment echt niet meer wat er om me heen gebeurt. Het enige dat telt, de enige die op dat moment bestaan, zijn mijn meester en ik. Ik geef mij volledig over aan zijn grillen. Ik wil niet gestraft worden, enkel overheerst. Enkele uren waarin ik niet baas ben over eigen lijf en gedachten. Ik ben onderworpen, volledig in de macht van.

Het liefste heb ik wel dat mijn meester ook mijn partner is. Zeker wanneer ik bevredigd ben, wil ik op het moment dat volgt maar wat graag mijn dankbaarheid tonen. En aangezien dat eigenlijk altijd lijfelijk is... Een blowjob geef ik toch het liefste aan mijn partner. Toegewezen meesters kunnen enkel rekenen op een hartstochtelijke kus op de mond, al dan niet hitsig, meer niet. Mijn kleren zullen niet uit gaan. Ik zal hun geslacht nooit zien of voelen. Dat is een persoonlijke regel die ik heb. Ook hierin zijn de regels namelijk verschillend van persoon tot persoon.

Wanneer het mijn submissive aangaat, maakt het mij dan weer niet uit. Zoals eerder al gezegd staat de meester(es) toch wel enigszins in dienst van de submissive. Wanneer ik overheers ben ik absoluut niet bezig met seks, maar met een machtsspel. Dat is opwindend, maar ik ervaar dat heel anders dan wanneer ik de slaaf ben. Als meesteres wil ik gehoorzaamd worden, geadoreerd. Ik wil je zaad niet, ik moet je seksuele adoratie niet. Je dient je voor mijn voeten te werpen en te begrijpen dat je het eigenlijk niet waardig bent om het stof van mijn schoenen te likken. Mijn goedheid staat je toe om dat toch te doen.

Adoreer mij, vereer mij.

Geheel de Uwe,

Mystic M.

Winkel frustraties en het breken van een lans voor de man.

Leuke lieverds en lieve leukerds,

Ik ben op en top een vrouw.

Dol op strikjes, lintjes, kantjes, touwtjes en ringetjes op mijn kleding. Ik loop liever in een jurk dan in een broek. Mijn haar wil ik niet kort en ik ben dol op mijn eyeliner, mascara en knalrode lippenstift. Wanneer ik jarratelgordels zie, springt er iets in mij op til. Van bh’s met kant en lijfjes begin ik spontaan te kwijlen. Hijs mij in een corset en ik voel me de meest sexy vrouw van deze melkweg.

Maar winkelen is niet mijn ding. Ik word niet gelukkig in de H&M, Zara, Mango. De maten kloppen nooit. Welke maat ik ook pak, het past nooit. De ene keer pak ik maat 44 en ik pas er niet in, ik ben te dik. De andere keer pak ik maat 40 en ik zwem er in. Het is prettig wonen.

Kledinghokjes –en dan met name de spiegels die erin hangen met dat walgelijke tl-licht- zijn de pest voor mijn zelfbeeld. Ik kom er altijd huilend uit vandaan. Ik voel mij een olifant en net zo aantrekkelijk als een nijlpaard. Mijn toch al niet denderende ego krijgt een deuk die bijna niet te herstellen is. Ik krijg spontaan de neiging om mezelf te gaan troosten met een beker ijs of een grote hamburger. Wat het er natuurlijk niet beter op maakt. Dat weet ik ook wel.

Daarnaast kom ik er bekaaid vanaf wat betreft corsetten en jarratelgordels. Die combinatie gaat maar tot een bepaalde maat. En dat is niet groter dan een E cup. Pas ik dus niet, want ik heb meer. Wederom een reden om huilend te verdwijnen achter een zak friet en een milkshake.

Ik verdenk de fastfood ketens er dan ook van de pashokjes van kledingwinkels te sponsoren. Ze hangen er expres van die lampen in waar je lichaam er zo onvoordelig mogelijk uit lijkt te zien. En dan maakt het niet uit of je maat 42, 52 of 32 hebt. In het licht van een pashokje ben je flets, afgeleefd en lelijk. Het mooiste meisje, dat fris, fruitig en slank is, wordt in zo’n hokje op slag verandert in een lelijke slons.

En de vrouw wil altijd getroost worden, als ze zich niet gelukkig voelt. Wanneer dat niet gedaan wordt door haar partner, of hij/zij slaagt er niet in de vrouw afdoende te troosten, zoekt de dame haar heil in eten. En wat is er nu lekkerder dan een zak dikke patat met een vette klodder mayonaise om je te troosten?

Ga maar eens kijken. Bij de winkels met de meest vreselijke pashokjes is er altijd wel een fastfoodketen in de buurt. Binnen een straal van 100 meter.

Maar goed. Terug naar winkelen. Eens in de zoveel tijd doe ik dat. Want ook ik moet af en toe wat nieuws hebben. Ik pas iets niet meer, of iets is stuk. Dan moet dat nu eenmaal vervangen worden. Of ik dat nu wil of niet.

Zuchtend laat ik me dan verleiden tot het ‘een dagje winkelen’ met iemand. Hopelijk duurt dat niet te lang. Na twee uur is mijn geduld toch echt wel op. Zeker als ik ga winkelen met iemand die verder niet echt een concreet doel heeft. Over het algemeen ga ik de stad in met een doel. Ik wil daarheen, daarheen en daarheen. Die winkel zit in die straat, die winkel in die. Dus als we nou zo en zo lopen, dan hebben we de kortste wandelroute en kunnen we binnen de twee uur weer thuis zijn, of met vrienden wat leuks gaan doen.

Maar tot die tijd moet je de winkels altijd nog in.

Meestal sta ik te zuchten, wanneer ik me in nieuwe kleren heb gehesen en dat pashokje uit kom om in de grote spiegel het resultaat te bekijken. Maar al gauw verandert die zucht in een meewarige glimlach, wanneer ik achter mij de rij wachtende mannen zie, tussen de tassen.

Ze zijn overduidelijk door hun vrouw/vriendin meegesleept. Ze zijn overduidelijk al uren bezig, want ze bewaken al aardig wat tassen. En ze hebben overduidelijk behoefte aan bank hangen voor de voetbal-buis met een goudgele rakker.

Hun misère zit er echter nog niet op. Want vrouwlief heeft weer iets nieuws gevonden, wat ze nog niet heeft en toch ècht MOET hebben. Want de buurvrouw/lieve collega/vrouw van de baas heeft dat ook.

 

En dan komen de gemene vragen.

'Lijk ik in dit jurkje een beetje op Beyonce Knowles/een andere beroemdheid?'

Partnerlief kan ondertussen niet meer bedenken hoe die meid die genoemd wordt er uitziet, maar in ieder geval in de verste verte niet op zijn vriendin.

'Denk je dat ik in deze jurk mooier zal zijn dan …….?' (Vul op de stippellijn een naam in van een dame.)

Waarschijnlijk kennen de partners haar allebei. De stippellijn dame is mooier dan de dame voor u. En de dame in de jurk voor u, probeert de andere dame overduidelijk de loef af te steken.

Manlief moet knikken en zeggen dat hij eigenlijk wel zeker weet dat de dame voor u er beter uit ziet, frisser en jonger dan de stippellijn dame.

En met stip de meest gevreesde vraag:

'Heb ik een dikke kont in deze broek?'

Het zweet breekt bij de man gelijk uit. Zijn ogen gaan jachtig heen en weer. Op zoek naar een nooduitgang welke er niet is. Wat moet hij nu zeggen? Hij weet dat er een goed antwoord moet zijn. Maar er is ook een verkeerd antwoord. Daar heeft hij zich immers al eerder aan gebrand.

Wanneer hij zegt ‘Mwa, valt wel mee.’ wordt dit uitgelegd als verkeerd. Er komt een pinnig ‘Dus je vindt mijn kont wel dik’ uit de dame. En ze is boos. De zin wordt als feit uitgesproken. En duldt geen tegenspraak meer.

Wanneer hij zegt ‘ja’ heb je de poppen natuurlijk helemaal aan het dansen. Dat is niet het antwoord wat vrouwlief van je verwacht. En per definitie het foutste antwoord dat je kunt geven. Er zijn relaties door op de klippen gelopen.

De man ziet hier maar één juist antwoord. Kneiterhard liegen. Hopelijk komt ze er niet achter. Anders is het later wéér niet goed. Maar voor nu is de rust in ieder geval weder gekeerd.

Dames. Mag ik even een lans breken voor de heren? Wanneer je goed kleding advies wilt, neem dan een vriendin mee. Of zoek weer contact met die ene leuke homoseksuele collega, van drie banen terug. Maar laat je voetbal minnende echtgenoot/vriend lekker thuis. Want hij snapt de wereld van de haute couture niet. En het interesseert hem nog minder. Hij ziet enkel een slangenkuil waar hij alleen maar foute antwoorden kan geven.

Mannen weten niet of jij lijkt op die ene beroemdheid. Die vergelijking trekken ze namelijk niet. Je man ziet een lekker wijf als hij naar jou kijkt. Een meid die hij helemaal niet in kleren wil zien. Laat die zooi maar uit. Hooguit mag je een sexy lingerie setje aan, dat wil hij nog wel zien. Maar die jurk die je voor hem staat te tonen interesseert hem echt niets.

Of je te dik bent weet hij ook niet. Wederom…. Hij ziet alleen maar een lekker wijf.

 

Wanneer je aan je man moet vragen of je kont dik lijkt in deze broek, weet je het eigenlijk al. Het harde, eerlijke antwoord is JA. Je kont lijkt immers niet dik, dat is hij. Die broek verhult het echter niet. Niet boos worden op je kerel, het is zijn schuld niet.

Maarruh…

Nieuwsflits! Ik heb me laten vertellen dat de meeste mannen wel houden van een vrouw met een beetje bumper. Zowel aan de voorkant als de achterkant. Een wat dikker achterwerk is rond, zacht, aaibaar.

Mocht je niet blij zijn met dit harde en eerlijke antwoord... Ga naar de sportschool, ga op dieet of ren 20 rondjes door het park iedere dag. Wat jij wilt, maar doe er wat aan.

Reageer je frustraties niet af op je partner. Hij kan er ook niets aan doen. Hij wil alleen maar dat jij gelukkig bent. (En als je hem echt lang mee sleept de winkels door wil hij alleen maar naar huis, of de kroeg. In ieder geval naar daar waar er voetbal op tv is.)

Mocht hij, om wat voor reden dan ook, weten dat jij te dik bent, dan heeft hij zich erbij neergelegd. Anders zegt hij er wel wat van. Of hij reageert heel enthousiast als jij begint te hinten over de sportschool. Dan komt hij echt wel binnen drie dagen met informatie over een te gek schema op de proppen. Hij heeft dan namelijk een manier gezien om je te helpen zonder te kwetsen. En dat is alles wat hij wil. Problemen oplossen zit nu eenmaal in de aard van mannen. Maar uit zichzelf zal hij er echt niet zoveel om geven, wanneer jij maar niet de proporties van een nijlpaard aanneemt en nog genoeg presteert tussen de lakens. 

 

Dus laat je man verder met rust, winkel lekker verder en laat hem spelen met zijn mobieltje. Hij geniet enkel van die reet van jou.

Bij mij zal een partner die angsten niet uit hoeven te staan. Ik weet dat ik een dikke reet heb. Altijd al gehad. Ik heb geprobeerd er wat aan te doen door in de sportschool speciale oefeningen uit te voeren. Er ging overal en nergens vet weg (waar je me dus niet over hoorde klagen) maar die bips bleef die bips. Ik heb me erbij neergelegd.

Ik heb ook met mezelf afgesproken dat een winkelsessie niet langer mag duren dan twee uur. Daarna houdt het op. Of ik nu geslaagd ben in het vinden van die jurk of niet. Gelukkig heb ik een winkel gevonden waar ze én jurkjes én schoenen én jassen én tassen verkopen die ik geweldig vind. Binnen een uur succes gegarandeerd. Wel oppassen, want ik geef daar makkelijk te veel geld uit. (Op dat punt ben ik dan ook weet echt een vrouw. Sorry.)

Maar na maximaal twee uur is het welletjes. Zie je die stoel daar aan het tafeltje in dat café? Ja? Mooi. Die stoel heeft een date. Met mijn Glutus Maximus. Het zit me wel gesneden. Ik ga een koffie doen. Of nee, wacht eens. Doe mij maar een lekker speciaal biertje. Want die dikke reet van mij moet wel onderhouden worden. Zullen we er een bittergarnituur of worst en kaas plankje bij doen?

Geheel de uwe,

Mystic M.

De vrouw 'zeurt' uit liefde

Lieve leukerds en leuke lieverds,

De vrouw zou het kwaad zijn. De bron van alle ellende.
De vrouw dient te worden overheerst, onderworpen. Zij dient aan de voeten van haar man te knielen, haar schoot open te stellen voor al zijn grillen en verder zwijgzaam zijn huishouden draaiende te houden. En het liefst zijn gedachten te kunnen lezen, zodat hij krijgt wat hij wil, op het moment dat hij zich daar bewust van wordt.

Klinkt ideaal; niet?

Gaat dus niet gebeuren. Dat is het slechte nieuws.

Want net zoals dat de man niet in het koppie van de vrouw kan kruipen, kan zij dat bij hem ook niet. Daarnaast leven we vandaag de dag niet meer in de middeleeuwen en staan de verhoudingen een stuk gelijkwaardiger. Niet dat het helemaal gelijk is, noch even  eerlijk. Maar ik heb geen zin om daar over te gaan zeuren. Zelfs in mijn vrouwelijke ogen zou dit zeuren zijn. Ik wens iets aan te stippen waar weinig mannen bij stilstaan. En dat is toch jammer. Want als we dit nou wel gedaan hadden door alle eeuwen heen, zouden er een hoop frustraties nooit ontstaan zijn, of als sneeuw voor de zon verdwijnen. De magische kracht die elke vrouw bezit. Haar kracht om lief te hebben.

De vrouw staat onmetelijk veel dichter bij God/de Goden doordat zij werkelijk alles kan zien met de bril van liefde. Zij kan volgen door de meest verschrikkelijke situaties, omwille van de liefde. Zij legt alles wat ze heeft opgebouwd naast zich neer, om met haar man ergens te gaan wonen waar ze niemand kent en volledig opnieuw zal moeten beginnen, omdat ze van hem houdt. Een vrouw kan pijn lijden tijdens het vrijen en dit met een glimlach op de lippen doorstaan, omdat ze van de man houdt die haar deze pijn 'aandoet'. Zij laat zich bezwangeren uit liefde, doorstaat allerlei beproevingen voor negen maanden en ligt vervolgens uren helse pijn uit te staan om een kind ter wereld te brengen. Dit doet zij uit pure liefde. Voor de vader van dat kind en het kind, dat ze op het moment dat ze de pijn uitstaat nog niet eens kent.

Denk hier even over na. Ze doorstaat pijn, voor jou. Omdat ze je liefheeft en dit wil uiten aan jou dat het zo is. Ze wil enkel aan jou bewijzen dat het zo is. Wat de rest van de wereld ervan denkt zal haar daadwerkelijk aan de derrière oxideren. Als JIJ maar ziet wat ze allemaal doorstaat. Als jij maar weet dat ze dit voor jou doet. Als jij haar daar maar voor waardeert, respecteert en elke vierkante millimeter verafgood waar zij op loopt. En haar laat blijken dat je dit weet. (Heel belangrijk, dat je dit laat weten.)

Je mag er vervolgens over opscheppen bij je vrienden dat zij van alles voor jou doet. Je mag wereldkundig maken dat zij alles is waar jij van droomt. Elke vrouw vindt het geweldig als er over haar opgeschept wordt, als zij voor iemand het middelpunt van begeerte en verleiding is. Ook als ze beweert dat het niet zo is. We willen immers horen dat we de mooiste zijn en dat zelfs alle topmodellen niet aan ons kunnen tippen. Maar laat het ook aan haar blijken. Zeg. Het. Haar. Zeg haar wat je het mooiste aan haar vindt. Zeg wat je in haar begeert. En het mooiste zou dan zijn dat je niet alleen die mooie ogen en hitsige bips opnoemt, maar ook nog iets aan haar karakter dat je geweldig vindt.

Wanneer jij aangeeft wat je allemaal mooi vindt aan de vrouw in kwestie, zal ze je erom liefhebben. En dit werkt bij dat ene geile wijf dat je al vijf dagen je kop niet uit krijgt en jij je bed in wilt hebben, maar ook bij je moeder, je buurvrouw en die  collega die al eeuwen kil en koud doet.

Vrouwen hebben lief. Vrouwen zijn gevoelig voor elke emotie die het hart aangaat. (Ja, er zijn ook emoties die niet direct gelinkt hoeven te zijn aan het hart.) Vrouwen zijn doordrenkt met emoties, waarvan liefde de grootste drijfveer is. Een vrouw is in staat te moorden uit liefde. Zij verricht de grootste daden uit liefde.

Besef goed... Elke man wordt door minstens één vrouw te allen tijde liefgehad. Al was het enkel maar zijn moeder.

Bij een man zit er een grens aan zijn liefde. Ze 'zeurt' te veel. Omdat hij zijn kleren nooit in de wasmand gooit. Of omdat er verdorie drie verschillende wasmanden zijn en hij dus iedere keer de was in de 'verkeerde' mand gooit. Zij maakt drama, hij raakt gefrustreerd. In plaats van dat ze nou een briefje plakken op de manden welke was waarin moet. In plaats van dat hij nu gewoon standaard zijn vuile kleren in de wasmand deponeert en kleren die hij nog een keer wil dragen netjes over de stoel drapeert, gaan ze ruzie maken. Hij gefrustreerd omdat ze moeilijk doet, zij verdrietig omdat hij nog steeds niet doet wat ze wil. Hij wordt bozer en bozer, raakt gefrustreerd en zweert al die 'wijven' af.

Had gevraagd wat ze van je nodig heeft. Wat je moet doen. Had gevraagd wat ze wil dat je aanpast. De eerste keer krijg je een vaag antwoord. Vraag het nog een keer en je komt erachter dat ze wil dat je je was opruimt.

Was dat alles? Ja. Dat was alles. En daar heb jij je door laten frustreren.

De vrouw ook. Wij laten ons ook frustreren. Omdat we niet weten hoe we op een juiste manier kunnen communiceren wat we willen. Hoe we kunnen laten weten dat we willen dat je vuile was direct in de mand gooit en je vuile koffiekop naar de keuken brengt. Drama schijnt te helpen, want daar zijn mannen allergisch voor. Dat willen ze oplossen, om te voorkomen. Althans... Dat denken we. Voor je het weet zijn we in een klaag, zeur en geruzie verzeild, waarvan beide partijen niet meer weet hoe die ooit is ontstaan. Maar ook niet meer weet hoe we ermee op moeten houden.

De man wil dan nogal eens de handdoek in de ring gooien en ermee ophouden. De vrouw gaat door. Een enkele keer omdat ze verslaafd is geraakt aan de stoffen die vrijkomen in het brein bij het maken van ruzie, vaker is het omdat ze toch nog hoopt dat hij haar op magische wijze gaat begrijpen en de ruzie ophoudt te bestaan.

Adoreer de vrouw. Onderwerp jezelf net zo hard aan haar liefde, als dat zij doet bij jou. Doe niet enkel stoer en sterk om je mannelijkheid te bewijzen. Dat je ook lief doet voor haar maakt je er echt niet minder man op. Sterker nog, het maakt je aantrekkelijker. Wees die held die zijn vuile was opruimt, dat licht fikst en de band van haar fiets plakt. En zeg het haar. Alles dat jij van haar wilt, alles wat jij aan haar waardeert. Uit het.

Vraag haar wat ze wil dat je doet. Wat ze wil dat je aanpast. En doe dat dan.

Je zult verrijzen op een voetstuk, in het centrum van haar ziel. Ze zal je adoreren en vereren, aanbidden en verafgoden.

Geheel de Uwe,

Mystic M.

God is een sadist. En dan pas liefde.

Lieve leukerds en leuke lieverds,

Populair ga ik niet worden, daar ben ik ondertussen wel uit. Ik houd er standpunten en ideeën op na die in de keper beschouwd niet echt geaccepteerd zijn. Zeker niet in de christelijke hoek.

Ik zie de personen, zonder uitzondering, als mens. Zelfs Jezus was in mijn ogen niet zo almachtig als dat velen hem afschilderen. Dat wordt nog wat, als ik wel besluit de opleiding tot geestelijk verzorger te gaan doen. Oké, we zijn er al uit dat ik het vanuit humanistisch oogpunt zal moeten gaan doen. Een religieuze stroming kan niet, ik zal nergens geaccepteerd worden. Waar ik me daar vorige maand nog zorgen over maakte, heb ik me daar in de tussentijd bij weten neer te leggen. Lezen heeft zo zijn voordelen.

Ik lees me helemaal stuk in allerlei boeken over filosofie, theologie, combinaties daarvan. En al die boeken geven mij een hele nieuwe kijk op de christelijke God, het Goddelijke, de mensheid.

Ondertussen weet ik dus niet meer of God nou menselijk is, of de mens Goddelijk. Wel weet ik dat, wanneer ik het oude testament nog eens bekijk, de christelijke en Joodse god een rancuneus mannetje is. Hij wil totale onderwerping en gehoorzaamheid van zijn mensen. Andere goden mag men niet aanbidden. Tegelijkertijd vindt hij het grappig om verdeeldheid te zaaien, tegen zijn eigen regels in te gaan en jaloezie te veroorzaken. Alsof het voor de mensheid nog niet moeilijk genoeg is om het een beetje met elkaar te vinden, veroorzaakt god nog weet ik het hoeveel verdriet en verdeeldheid. Voor bewijs daarvan verwijs ik u naar het oude testament. Bewijs zat dat daarin is opgeschreven. Ruzie tussen broers, omdat de eerstgeborene volgens god niet degene moet zijn die het volk leidt (waarom laat je dan in vredesnaam toe dat deze volgorde ontstaat in geboorten?), ruzie tussen man en vrouw omdat ze een andere taal lijken te spreken. De ellende begon bij Adam en Eva en is er in de loop van de geschiedenis niet beter op geworden.

En dan vraagt men zich af waarom ik mij niet geheel kan onderwerpen aan deze god. 

Welnu. Heb je die boeken wel eens van haver tot gort gelezen? Vraag jij je dan niet ook af of god zich wel helemaal goed voelt? Als hij degene is die alles heeft geschapen, is hij er in de loop van de aeonen wel erg onzorgvuldig mee omgegaan. Hij laat toe dat zijn creaties worden vernietigd (zoals wij met de aarde omgaan), dat mensen elkaar afslachten om de meest futiele dingen. Hij kijkt toe, veroordeelt en zorgt voor nog meer twist. Om vervolgens boos te zijn wanneer mensen zich van hem afkeren. Hij beproefd mensen op haast onmogelijke wijze, verwacht dat we trouw zijn, om vervolgens eeuwen niks van zich te laten horen.

Begrijp me goed. Hij heeft ook gezorgd voor de mooiste dingen. Liefde is een prachtige uitvinding. Een gevoel waar de mens een sublieme uiting van kan geven. Wanneer ik naar de ondergaande zon kijk, kan ik nauwelijks uit mijn woorden komen van ontroering. Je mag dit dagelijkse kost en de normaalste zaak van de wereld noemen. Maar ik ben nog steeds regelmatig verbaasd over het feit dat zoveel mensen zich niet verwonderen kunnen. Elke dag weer slaat er geen meteoriet in op de aardbol, om ons miezerige leventje in één keer weg te vagen. Iedere dag weer ontstaat er geen mega explosie aan de andere kant van het heelal waardoor de aarde uit haar koers zou kunnen raken en wij in één keer verlost zijn van onze dampkring.

Of het god is die ons daar dagelijks voor behoed? Het kan zijn. Als dat zo is, is er in ieder geval een verklaring waarom hij eeuwen niets van zich laat horen. Hij heeft het op zulke momenten echt eventjes te druk om zich zorgen te kunnen maken om onze miezerige besognes. 'Ja, sorry. Leuk dat jij wilt dat ik eventjes een miljoen mensen red van een wisse dood onder het juk van de zoveelste overheerser. Ik heb het even te druk met het tegenhouden van deze mega meteoriet die anders inslaat op jullie planeet en echt iedereen in één keer naar het hiernamaals blaast.' Zoiets.

Jammer dat we niet iets van een antwoordapparaat hebben waar we vragen op in kunnen spreken. En dat hij dan af en toe eens een briefje zou sturen met wat antwoorden. Het zou de boel een beetje verklaren en makkelijker maken.

Geheel de Uwe,

Mystic M.

Ik word nog eens de ideale vrouw

Lieve leukerds en leuke lieverds,

Als kind zat ik op scouting.

Bij de zeeverkenners om precies te zijn, al is het systeem tegenwoordig anders en heet het ook niet meer zo.

In ieder geval... Ik heb wat keren over het water gedobberd in een bootje met een zeil. Knopen leggen leer je dus vanzelf. En de ruwheid van het touw leer je ook verdragen, dat hoort immers bij de sport en erover miepen is voor mietjes.

Daarnaast... Vanaf een jaar of 12 worden de jongens en de meisjes in die boten gewoon bij elkaar gedaan. En je gaat echt niet staan mekkeren waar die jongens bij staan. Ik niet in ieder geval. Ik ging liever drie uur kapot van de pijn dan dat ik toegaf aan een gozer dat iets niet fijn was. Die pijngrens werd bij mij dus danig op de proef gesteld en door de jaren heen  steeds verder verhoogt.

Ook speelde ik een instrument, namelijk eerst trompet en daarna hoorn. Allebei koper instrumenten, beiden een blaasinstrument. Mocht je niet weten wat dit voor instrumenten zijn, dan is google weer eens je kompaan. En ik denk dat je snel tot de conclusie zal komen dat het saaie instrumenten zijn, in jouw opinie.

En toch... Wij koperblazers zijn minder saai dan je denkt. Allereerst kunnen wij natuurlijk de beste jazz en salsa spelen. Heel Brazilië gaat tijdens carnaval met koperblazers uit hun dak. En daarnaast hebben wij een verborgen cadeautje voor de heren onder ons. Wij hebben namelijk wat in de wandelgang een 'embouchure' genoemd wordt. Even schaamteloos van wickedpedia gerausd:

Embouchure (van het Franse bouche, mond) is de actie van de lippen die nodig is om een blaasinstrument te bespelen. Bij koperblazers zoals de trompet en de hoorn zijn de trillende lippen zelf de oorzaak van geluidsproductie.

Voor deze embouchure worden de lippen tot in detail en uitgebreid getraind. Daarnaast wordt de toon aangezet door de tong. Deze wordt derhalve sterk en snel.

Oftewel: Snelle tong, sterke lippen. En of jij je met ons kunt vermaken! Je moet alleen even weten waar je ons in moet zetten.

Naast deze twee kunstjes met touw en mond, ben ik geen slechte hobby kok. Koken en bakken doe ik graag en dat werpt zijn vruchten af. Menig mens die blij wordt wanneer ondergetekende weer eens aan komt zetten met een boterkoek, quiche, vlammetjes, appeltaart - al dan niet voorzien van whiskey-cream of amaretto- of cake

Broeken vind ik verschrikkelijk. In mijn optiek zijn die er enkel voor mannen. Ik huppel vrolijk rond in mijn jurkjes. Vrouwelijkheid ten top, het liefst met hakken. Al heb ik ook de bekende All Stars, voor de wandelingen die ik in de ochtend maak en wanneer er wel een keer van mij verwacht wordt dat ik langere tijd op mijn benen sta.

Van de week zat ik me dit allemaal even te beseffen. Die cursus over zelfinzicht en houden van mezelf begint nu dus al te werken. Want man o man. Ik ben niet bang voor touw, heb een magisch mondje en kan koken. Ik word nog eens de ideale vrouw!

Geheel de Uwe,

Mystic M.

Heb mij lief

Heb mij lief.

Heb mij lief,

Met mijn cellulitis en al die extra kilo's die ik nu nog met mij mee tors. Alle littekens die als ravijnen en kraters mijn lichaam ontsieren. De grijze haren tussen mijn rossige, krullende manen. De eerste rimpels in mijn gezicht. Mijn borsten, die langzaam maar zeker gaan hangen. De donkere kringen onder mijn ogen.

De cellulitis is gelinkt aan alle extra kilo's.

Vet zorgt voor bobbeltjes onder de huid en dat veroorzaakt de putten. Ik veracht ze, maar het is voor nu niet anders. Ik vecht uit alle macht tegen het vet, maar ik heb de juiste weg nog niet gevonden. Je weet dat ik ermee bezig ben en hoop in het nieuwe jaar alles weer op de rit te krijgen. Het is me eerder gelukt, ik geef het nog niet op. 

Alle littekens die als ravijnen mijn lichaam ontsieren.

Ze komen door de vele smakkers die ik gemaakt heb. Soms ontstaan doordat ik te klungelig was voor woorden en over mijn eigen voeten wist te struikelen. Meestal omdat er genoeg mensen in mijn omgeving hard waren en mij de vreselijkste dingen aandeden. De lichamelijke sporen zijn nooit geheel vervaagd. Met de geestelijke markeringen ben ik soms in gevecht.

De strepen en ravijnen rond boezem en heupen komen door groei. In mijn tienertijd, toen mijn lichaam veel te snel vrouwelijke vormen wilde vertonen. Mijn boezem, die in drie maanden tijd evenveel cupmaten opschoof en mijn heupen die in een half jaar 10 centimeter in omvang groeiden. In mijn zwangerschappen, toen mijn buik opzwol en de huid moest uitrekken om ruimte te bieden aan al dat kindergeweld. Helemaal herstellen is niet gelukt en zal helaas ook niet gaan. Het hoort bij het krijgen van kinderen.

De grijze haren tussen mijn rossige manen.

Sommigen noemen mij jong voor grijze haren. Anderen beweren ze al veel eerder te hebben gekregen.
Blij ben ik er niet mee. Voor mij zijn het de eerste tekenen van verval. Bewijs dat ik onmiskenbaar oud begin te worden. Dat ik het ben, niet meer wordt.
Het is ontstaan door het verdriet van vele verliezen. Mensen die overleden zijn, geliefden die me zijn ontvallen. Alles laat bij mij markeringen achter. 

De eerste rimpels in mijn gezicht.

Ze zijn ontstaan door zorgen en angst. Om de financiële onzekerheden die ik ooit heb moeten doorstaan, om de mensen die ik liefheb. Grote en kleine dingen waar ik mij zorgen om maak en niet los kan laten, omdat het om hen gaat die ik liefheb. Ik ga erdoor fronsen. Niet mooi en uiteindelijk blijven de lijnen in het gezicht staan. Maar ik kan helaas niet anders.

Mijn boezem, die langzaam naar het zuiden vertrekt.

Het krijgen van een kind is niet echt best voor de vorm van het vrouwelijk lichaam. En al helemaal niet voor haar boezem. Wat dat betreft was er iemand heel sadistisch, toen er werd besloten hoe wij ons met zijn allen dienen voort te planten. Een enkele vrouw krijgt haar lichaam weer terug zoals het was. De meesten onder ons torst de rest van haar leven de gevolgen met zich mee.
En die boezem, die ooit zo wulps en mooi was, die heeft ook te lijden. De huid zakt uit, de spieren laten los. Geen sportschool die daar veel aan kan doen, vanaf een bepaalde cupmaat.
Nu heb ik altijd al een haat/liefde verhouding gehad met mijn dames. Dat is er nu niet beter op geworden. Maar ik doe mijn best om ze te vertroetelen en zo lang mogelijk mooi te houden.
Hopelijk geniet jij er ook nog elke dag van, mijn lieve.

De donkere kringen onder mijn ogen komen door onze dochter.

Ik heb haar lief. Immens lief. Maar alle energie die zij uit me wegtrekt, gaat ten koste van jou. Weet dat het goed gaat komen. Ik ben ermee bezig. Ze vraagt zoveel zelfbeheersing, doet zo'n beroep op mijn geduld. En tegelijkertijd is ze het meest komische, liefdevolle wezentje dat ooit ontstaan is. Ik dank de goden dat zij dit bestaan verrijkt met haar aanwezigheid. Maar hoop toch wel dat er snel meer energie voor jou overblijft.

Heb mij lief,

De tierende wanhoop die ik soms over je uitstort. Omdat ik me onbegrepen voel en even niet meer weet dat jij geen glazen bol bezit.
Leven met mij is niet makkelijk. Ik weet het.
Je vroeg om levendigheid in je vrouw. Nou, dat heb je gekregen. Met vuur en passie, toewijding en genegenheid, devotie en hartstocht.
Helaas toon ik die toewijding in alles wat ik doe. Dus ook de minder leuke kanten. Ruzie maak ik met evenveel devotie als dat ik het weer goedmaak, al dan niet tussen de lakens.

De angst dat je iets overkomt of dat je me verlaat. Hij is altijd aanwezig, ook al draait hij soms op de achtergrond.
Een leven zonder jou kan ik mij niet voorstellen. Het ziet er kaal, leeg en donker uit, wanneer ik mij er een beeld van probeer te maken. Zonder lach, zonder geschater. Kaal en grijs.
Het is een beeld dat opdoemt in mijn ergste nachtmerrries en dat ik bevecht in de kleine uurtjes, wanneer ik weer eens niet kan slapen.

Mijn onverklaarbare woede-uitbarstingen, om soms de onbenulligste dingetjes. Een heel getier en gekrijs, de halve straat kan meegenieten.
Ik weet dat het vaak voort komt uit angst. Angst die ik op dat moment niet uit kan leggen. Soms niet eens weet wat de angst is, waarvoor en waar hij vandaan komt. Ik kan er dan in ieder geval geen kant mee op. Dus het uit zich op de enige manier die ik ken. In een explosie van woede en geschreeuw. In het temperament dat ik altijd al bezeten heb, zit een lontje dat nooit op schijnt te raken. Het kan simpelweg ontstoken worden, met desastreuze gevolgen.
Wanneer de stofwolken zijn gaan liggen, weet ik al vaak niet eens meer waar ik me nu zo druk om maakte. De oorzaak is alleen ondergesneeuwd onder de emoties.
Ik hoop dat je het me dan vergeven kunt. Sleep mij aan mijn haren naar je bed. Neem mij hard en ongenadig, ik heb de pijn verdient. Ik hoop het op die manier een beetje goed te maken.
Helaas kan ik je niet beloven dat het nooit meer gebeuren zal. Dat temperament zit er nu eenmaal in en ik heb het lang niet altijd onder controle. Maar ik zal mijn best doen. Nu, morgen en elke dag dat wij elkander liefhebben en samen zijn.

Heb mij lief,

Met al mijn mankementen. Met al mijn nare eigenschappen.
Ik maak ze niet mooier, licht ze verder niet meer uit. Ik hoop dat je ze accepteert, zoals ik jou accepteer zoals je bent. Heb mij lief. Ondanks, of juist dankzij, al die mindere kanten die ik heb. Ze maken me tot wie ik ben.

Geheel de Uwe,

Mystic M.