Leuke lieverds en lieve leukerds,
Bij zelfinzicht komt rouwverwerking. Bij rouwverwerking komt verdriet, verbijstering. En omdat er nu niet iemand dood is gegaan, erg veel onbegrip, verwarring, verbazing.
Ik leer veel over mezelf, maar omdat Tim -mijn coach- veel doet op het gebied voor relaties (waar ik hem verder in principe niet voor nodig heb, ik ben immers voorzien), kijk ik daar ook wel filmpjes over. Ik kan er immers altijd iets van opsteken. Niet dan?
En ik moet zeggen.... Hij kwam met tips aan die ik eens ben gaan uitproberen en waar ik hem oprecht dankbaar voor ben. En mijn man weet het niet, maar hij is Tim ook dankbaar, want hij plukt ook de vruchten van die tips.
De communicatie verloopt nog niet vlekkeloos, maar een stuk beter sinds ik wat dingen anders ben gaan doen door Tim zijn tips. Er broeit weer van alles en er gebeurt weer van alles in de slaapkamer. Bijna elke dag, soms zelfs twee of drie keer. Ondergetekende hoor je niet klagen! Ik geef toe... Ik ben er niet vies van. En mijn libido ligt hoger dan dat van de gemiddelde man. Dus dat ik nu weer minstens vijf keer in de week word doorgesmeerd juich ik alleen maar toe. Nu nog uitvogelen hoe ik het wat spannender maak. En daar heb ik nog niet veel over gevonden. Maar daar loop ik ook tegen aan, daar heb ik alle vertrouwen in.
Maar met die filmpjes van Tim komt er dus ook van alles aan bod over wat mannen nu wel en niet aantrekkelijk vinden. En wat ze wel en niet willen tussen de lakens.
Tuurlijk, het is in het algemeen. Tim doet onderzoek, trekt conclusies en geeft daar informatie over. Het zegt niet dat elke man dat vindt, want er zijn altijd uitzonderingen en Tim komt toch op een bepaalt gemiddelde uit.
Maar goed. Ik keek dus een filmpje over wat mannen willen tussen de lakens. En eigenlijk heeft hij het al meerdere keren gezegd en blijft hij het ook steeds herhalen: Laat je horen. Letterlijk. Kreun, steun, hijg. Tussen de lakens wil een man een slet, een sloerie. En daar wil hij duidelijke signalen van.
En dat gaf bij mij een klap. Want...
Ik was altijd een schreeuwer. Alles, maar dan ook echt álles waar ik van geniet, daar maak(te) ik geluid bij. Of het nu de eerste slok was van dat ene goddelijke biertje, een lome en hitsige kus, de eerste hap van dat heerlijk rode biefstuk of die ene ferme stoot die door siddert tot ver in mijn schoot. Ik maakte geluid. En het was een kompas waar je op kon varen. Hoe meer ik genoot, hoe heftiger en harder en regelmatiger het geluid. Om vervolgens stil weg te vallen, als stilte voor de storm. Dan een teug adem om los te barsten in een schreeuw van genot. Toegegeven, die schreeuw van genot kwam alleen voor tijdens seks. Met eten of drinken kom ik niet verder dan een hitsige zucht. Maar ik barstte los en liet het weten, met een piepend oor voor partnerlief tot gevolg.
Tim vertelt mij in al die filmpjes dus keer op keer dat er hordes mannen zijn die er een lief ding voor over hebben om mij tussen de lakens te krijgen. Het is immers over duidelijk wanneer ze goed bezig zijn. Wat er dan zo erg is? Het woordje 'was'. Ik was een schreeuwer. Dat is me afgeleerd.
Mij werd zonder plichtplegingen gemeld dat ik stiller moest zijn. Dat ik niet zo mocht spartelen. Dat ik geen nagels in een rug mocht zetten of een zuigzoen in de nek. Nu was het inderdaad zo dat ik zeker met mijn zuigzoenen een slagveld van de nek kon maken, maar alles waar ik oprecht van genoot en waar ik blij van werd, is mij verboden.
Mijn spel kan wild zijn. Een beetje pijn is lekker, wordt er gezegd. Er loopt een dunne lijn tussen pijn en plezier. Ik dans met overgave en lust over die lijn heen. Ik kan in vervoering raken wanneer ik een uur later nog het idee heb dat mijn bekken twee centimeter uit elkaar is gedrukt. Af en toe vind ik het niet erg als hij mij gewoon neemt en hard ook. Doe maar, laat maar voelen dat je een man bent. Dat is zo opwindend!!!
Ik verwacht echter ook dat hij ook niet bang is voor een knauwtje. En daar zit waarschijnlijk het verschil. Mannen willen geen pijn lijden, ze willen toedienen en heersen. Zelf kunnen ze een beetje pijn blijkbaar niet aan. Tenminste... Dat is mijn ondervinding met die halve egoïst die het verziekt heeft. Blijkbaar wist ik niet de goede man te vinden. Of wist ik gewoon geen man te vinden, maar een jochie.
Maar waarom ik dan geen geluid meer mocht maken.... Een hoop van de lol is me zo ontnomen. Omdat anderhalve egoïst mij mijn plezier niet gunt. Omdat hij niet man genoeg is een beetje pijn te verdragen en dat te zien als wat het is: Een eerbetoon aan je werk. Dat piepende oor vertelt dat je me een top orgasme hebt bezorgt, die krassen op je rug zegt dat je me in vervoering bracht, dat gespartel onthult dat mijn kruis zich volledig aan het jouwe heeft overgegeven en niks anders wil dan jouw orgasme, jouw stoten, jouw water. Je had je een held moeten voelen. Je was mijn wereld, het toppunt van lust. Ik wilde niets anders dan jouw ritme en je opwinding. En dat niet één keer. Nee. Doe mij de hele nacht door. Ik ben gewillig, meegaand en toegewijd.
Geen idee zo uit het blote hoofd hoe ik dat weer terug kan krijgen. Die wilde meid zit nog ergens in mij. Ze sluimert, maar ik weet dat ze aanwezig is. Maar ik kan haar al jaren niet wakker krijgen. Eén ding echter heeft Tim mij nu wel duidelijk gemaakt: Leer het mij weer aan.
Wat betreft geluid bij eten en drinken, dat is me nooit afgeleerd. Het was ook een tijdje weg, maar ik betrapte me er een tijd geleden alweer op een onverholen zucht van genot te slaken bij de eerste slok Belgisch Wit. Nou die wildebras in de slaapkamer nog.
Geheel de Uwe,
Mystic M.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten