Lieve leukerds en leuke lieverds,
Waarom niet. Ik heb tien keer lopen miepen over waarom ik eeuwig ga branden in de hel. Meermalen geschreven over waarom de vrouw (volgens de Bijbel) zondig is en de oorzaak van de val van de mens in het algemeen. Dus waarom zou ik niet ook ten strijde trekken en de vrouw van haar mooiste kant laten zien? Puttend uit eigen ervaring en bedoelingen. Verklarend waarom vrouwen doen wat zij doen. (Of in ieder geval waarom ik deed wat ik deed) Hopend dat ik ergens een verklaring kan geven en kan uitleggen. En in de hoop dat man en vrouw nader tot elkaar komen. Dat mannen ons vrouwen beter gaan begrijpen. En misschien... In mijn zoektocht naar verlossing... Misschien gaan wij vrouwen de mannen dan ook nog eens begrijpen.
Laten we gelijk eerlijk zijn...
Ingebakken in de mens (of in ieder geval de genen van de man) zit de drang om te overheersen. Bij de ene man is deze drang sterker dan bij de andere. En het uit zich ook verschillend van man tot man. Maar overheersen zal hij. Is het niet zijn vrouw, dan wil hij wel kunnen bepalen hoe elke grasspriet in zijn tuin groeit of hoe gesmeerd de motor van zijn auto loopt. De hoogste bergen zijn niet bedwongen omdat dit nodig bleek te zijn. Nee, er waren een stapel mannen die de bergen wensten te beheersen. Ze wilden op de top staan, om op de top te staan. Heersen over de berg.
Vrouwen heersen zelden. Vrouwen zijn ondertussen geprogrammeerd om volgzaam en onderdanig te doen. Op die enkele uitzondering na, zoals ondergetekende. Maar ik ben wat men in de bdsm-wereld een switch noemt. Ik kan zowel submissive als dominant zijn.
Bij de dominator/mistress zou je verwachten dat die alle touwtjes in handen heeft. De sub doet wat de mistress wil en daarmee is de kous af. Niets is minder waar.
Als mistress had ik de (soms best zware) taak om naar de sub te luisteren. Je kunt niet zomaar los op dat lijf met touw, zweep, kaarsvet en welke speeltjes je nog meer hebt meegenomen om een leuke periode door te maken. Je moet luisteren naar de subtiele hints die de sub afgeeft. Soms ook zonder dat de sub zelf weet dat hij of zij die geeft. Wanneer ik zomaar los zou gaan met een zweep, kan ik immers ernstige en soms permanente schade aanrichten op het lijf van mijn slaafje. Dat is toch echt niet de bedoeling. Voor je in die mooie wereld aan de slag gaat, is een cursus anatomie en wat een lijf wel en niet kan echt geen overbodige luxe. Over elke beweging die je maakt en elke klap die je uitdeelt dien je eerst na te denken of dit wel het gewenste effect heeft. Want hoe sadistisch dit wereldje ook kan zijn, martelen doen we NIET.
Daarnaast moet je ook weten hoe ver je kunt gaan. Ik heb op feesten subs voorbij zien lopen die de striemen op hun rug hadden, tot bloedens toe. Blauwe plekken waren ook niet vreemd. En dit was nog niet eens het ergste. Maar dat was lang niet bij iedereen het geval. Iedereen heeft een grens. En dat geldt zowel voor hoe ver men bereidt is te gaan, maar ook wat men als opwindend en prettig ervaart. En dat is dan weer afhankelijk van de pijngrens en de beleving van pijn.
Persoonlijk vond ik het bijvoorbeeld prima wanneer men mij strak in de touwen legde. Zolang de touwen maar niet te ruw waren. En dat is simpel op te lossen door de koorden eerst eens te wassen met wasverzachter of, wat ik persoonlijk beter vind want dat stinkt niet naar allerlei chemische luchtjes, natuurazijn. Dat maakt het koord zacht en soepel, wat voor een aangename ervaring zorgt.
In ieder geval... Ik laat me zonder blikken of blozen in de meest ingewikkelde, stevige en creatieve knopen leggen. De striemen staan na afloop in mijn huid, mijn huid is soms wat schraal en schroeit. En ik loop drie uur later nog met een grijns op mijn gezicht. Zonder dat mijn onderbroek verwijderd is, zonder dat iemand ook maar in de buurt is gekomen van mijn kruis, is er iets gebeurd in mijn bolletje dat te vergelijken is met een orgasme. Er is een explosie in mijn hoofd. Een ontploffing waar ik high van wordt.
Eerlijk... Als ik moet kiezen tussen wat er in mijn koppie gebeurt tijdens zo'n explosie of het meest intense orgasme dat ik ooit beleefd heb, kies ik voor mijn bolletje. Mijn lijf volgt daarbij vanzelf wel. Alles wordt vergeten. Ik besef me op dat moment echt niet meer wat er om me heen gebeurt. Het enige dat telt, de enige die op dat moment bestaan, zijn mijn meester en ik. Ik geef mij volledig over aan zijn grillen. Ik wil niet gestraft worden, enkel overheerst. Enkele uren waarin ik niet baas ben over eigen lijf en gedachten. Ik ben onderworpen, volledig in de macht van.
Het liefste heb ik wel dat mijn meester ook mijn partner is. Zeker wanneer ik bevredigd ben, wil ik op het moment dat volgt maar wat graag mijn dankbaarheid tonen. En aangezien dat eigenlijk altijd lijfelijk is... Een blowjob geef ik toch het liefste aan mijn partner. Toegewezen meesters kunnen enkel rekenen op een hartstochtelijke kus op de mond, al dan niet hitsig, meer niet. Mijn kleren zullen niet uit gaan. Ik zal hun geslacht nooit zien of voelen. Dat is een persoonlijke regel die ik heb. Ook hierin zijn de regels namelijk verschillend van persoon tot persoon.
Wanneer het mijn submissive aangaat, maakt het mij dan weer niet uit. Zoals eerder al gezegd staat de meester(es) toch wel enigszins in dienst van de submissive. Wanneer ik overheers ben ik absoluut niet bezig met seks, maar met een machtsspel. Dat is opwindend, maar ik ervaar dat heel anders dan wanneer ik de slaaf ben. Als meesteres wil ik gehoorzaamd worden, geadoreerd. Ik wil je zaad niet, ik moet je seksuele adoratie niet. Je dient je voor mijn voeten te werpen en te begrijpen dat je het eigenlijk niet waardig bent om het stof van mijn schoenen te likken. Mijn goedheid staat je toe om dat toch te doen.
Adoreer mij, vereer mij.
Geheel de Uwe,
Mystic M.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten