Zelfliefde

Lieve leukerds en leuke lieverds,

Sinds een week volg ik een online cursus om zelfinzicht en zelf-liefde te krijgen. Om een beetje gelukkiger te worden zeg maar.

De coach is een begeleider voor mannen en vrouwen op het gebied van dating, maar zet zijn kennis ook in om mensen een betere versie van zichzelf te worden. Tim -zo heet hij- heeft een cursus ontwikkeld die eigenlijk bestaat uit cognitieve gedragstherapie in combinatie met neuro-linguistisch programmeren. Dit doet hij door middel van filmpjes, met bijbehorende opdrachten die ik uit moet voeren.

Ik heb nu de eerste week gedaan. En het begint nu al te werken. Het is echt niet alleen maar geweldig en koek en ei. Sterker nog, ik sta op sommige punten op breken. Een vorm van diepe rouw en verdriet. Want HOE heb ik mezelf ooit weten wijs te maken dat ik zo onwaardig zou zijn? Waarom heb ik mensen, maar ook vooral de monsters in mijn hoofd, zo de kans gegeven om over me heen te pissen?

Excusez le mot. Niet net, ik weet het. Ook niet echt dames-achtig om zulk grof taalgebruik te bezigen. Maar een andere term heb ik er eigenlijk niet voor. Ik heb zoveel gemeens toegestaan. Mensen me pijn laten doen waar ík nog steeds mee zit, terwijl de gemene persoon waarschijnlijk niet eens meer weet dat ik überhaupt besta. Deze foute behandeling heb ik ook nog de ruimte gegeven om mij het idee te geven dat het aan mij ligt, dat het mijn fout is en dat ik onwaardig ben. Ik hing mezelf in de martelwerktuigen.

Ik ben zo gemeen geweest tegen mezelf, jaar in jaar uit. En als iemand anders zo over zichzelf had gedacht en gepraat als dat ik deed over mezelf, was ik allang uit mijn dak gegaan. Want je hoort jezelf niet neer te halen. Je moet lief zijn voor jezelf, elk mens is immers mooi en het waard om van gehouden te worden. Ja ieder mens.

En het begint nu eindelijk door te dringen.. Ik ben ook een mens. Ik ben het ook waard om van gehouden te worden. En de eerste die van mij moet houden ben ikzelf. Want ik kan niet van mezelf scheiden, ik zal altijd met mezelf opgescheept zitten. En als ik niet van mezelf houd; hoe kan ik dan verwachten dat jij mij wel liefhebt? Dus dan kan ik het maar beter gezellig met mezelf maken en lief voor mezelf zijn.

Ik heb nog een lange weg te gaan. Hij heeft meerdere filmpjes gemaakt over ook andere onderwerpen waar ik naar kijk. En hij laat zien wat zijn onderzoeken aangeven. Ook daar zitten een aantal confronterende dingen tussen. Al was het alleen al omdat ik me heb laten dwingen om dingen af te leren en ingetogen te doen. Om er vervolgens achter te komen dat dit allemaal punten zijn die mij juist uniek en begeerlijk maken. Dat dit juist dingen zijn die mensen prachtig vinden en dat het niet iets is om me over te schamen.

Ik heb dus een opdracht voor mezelf. Vind die luidruchtigheid en die diversiteit weer terug. Leer haar op de juiste momenten in te zetten. Maar vooral: laat je niet meer koeioneren door mensen die niet van je houden. Want buiten het feit dat ze jou absoluut niet kennen en dus niet weten hoe het zit, staan ze er echt niet om jou te helpen. Dus... Ik ga voor mezelf. In al mijn kleuren en rare gewoontes. Het drama, de geluidjes. In al mijn uitersten uniek. Kleurrijk en een verrijking voor iedereen die het geluk heeft om mij te mogen kennen.

Geheel de Uwe,

Mystic M.