Lieve leukerds en leuke lieverds.
Waarschijnlijk heb ik het hier al tig keer over gehad. Ik heb het aangestipt, wat uitleg over gegeven. Maar nu wil ik het specifiek hebben over wat er gebeurt waardoor misbruik, mishandeling, verkrachting en verwaarlozing kunnen gebeuren. Wat gebeurt er voordat al die nare dingen gebeuren? En waarom laat het slachtoffer dat toe? De oorzaak ligt vaak niet bij de geweldenaar, maar bij het slachtoffer.
Ik weet het. Dit klinkt heel bruusk. En het is ook absoluut geen verwijt naar het slachtoffer. Ik begin al helemaal niet met het verdedigen van de geweldenaar. Die mag van mij nog steeds poedelnaakt opgeknoopt worden in de hoogste boom. Maar de start tot de mogelijkheid van misbruik, mishandeling, verkrachting en verwaarlozing, ligt bij het slachtoffer. Al vaak nog ver voordat het slachtoffer zijn of haar geweldenaar ontmoet heeft.
Want weet je wat het is. Het ligt allemaal bij affirmaties en conditioneringen. Aan hoe je in het begin naar jezelf kijkt. Als kind al leer je aan dat je van alles moet doen, om iets te krijgen. Sommige dingen zijn leuk en makkelijk, anderen minder. Maar je krijgt doelen en richtlijnen mee, waardoor je een beeld krijgt van hoe jij dient te zijn. En dat beeld is meestal een perfectionisme waar je zelden tot nooit aan kunt voldoen. Hoe erg dat je dwars zit, is afhankelijk van jouw eigen perfectionisme.
Als jouw affirmatie is dat je dom bent, omdat dit jou duidelijk is gemaakt op het moment dat je daarvoor ontvankelijk was, groei jij in die zekerheid op. Of het echt zo is, geen idee. Maar jij hebt toen en toen besloten dat je dom bent, dus het is zo. Je zult je best doen om allerlei bevestiging te vinden. Redenen om je te sterken in je overtuiging dat jij dom bent. En die zul je vinden, want daar ben je op gebrand.
Woorden zijn de sterkste vorm van magie. Ze kunnen je maken en breken. Wanneer iemand er ontvankelijk voor is, kun je de ergste dingen doen. Laat bijvoorbeeld maar eens tien mensen aan die ene persoon vragen of hij zich wel lekker voelt. Verder geen opmerking. Gewoon een 'bezorgde' vraag of het wel goed gaat. Die ene persoon gaat met een uurtje waarschijnlijk ziek naar huis. Die morgen nog fris en fruitig opgestaan, maar door die tien 'bezorgde' vragers ziek gepraat.
Degene die de dingen zegt is ook belangrijk. Ik heb mijn halve school carrière van leraren gehoord dat ik dom zou zijn. Nog steeds vecht ik tegen die affirmatie. En ik ben al een tijd vertrokken van de middelbare school. Ik heb in de tussentijd nog meerdere papiertjes gehaald, die het tegendeel bewijzen. Maar ik heb ook in opleidingen gefaald, die voor mij de affirmatie van dom zijn weer bevestigen.
Grappig is echter wel dat, toen ik iets over mezelf dom vinden op facebook zei, er een aardige stroom kwam van mensen die allemaal brulden dat ik slim ben en veel humor bezit. Dit laat ook maar weer eens zien dat 'intelligentie' ook een subjectief begrip is. Want wat is slim en intelligent? Je moet toch over een bepaalde mate van intelligentie beschikken om een stoel te kunnen maken. Maar wat Stephen Hawkin deed was natuurlijk ook briljant. Op meerdere vlakken.
Woorden zijn magie. Ze kunnen beheksen en bevrijden. Beheksen wanneer de juiste mensen op het juiste moment zeggen dat iets niet goed is. Bevrijden wanneer de juiste mensen op de juiste momenten jou je kracht terug kunnen geven met hun woorden.
In ieder geval.. Ik heb jaren gedacht dat ik dom zou zijn. Dat ik geen liefde waard was, dat ik lelijk zou zijn. En daarin misbruik ik mezelf nog erger dan dat een ander dat ooit zou kunnen doen. Want ik gaf de grens aan van wat men met mij kon doen. Die ander hoefde die grens enkel maar op te zoeken.
Ik vond dat ik geen liefde waardig was, dus kon die ander beginnen met zijn misbruik, mishandeling, verkrachting en verwaarlozing. Ik gaf hem daar de ruimte voor.
En nee, het begon niet van de ene op de andere dag. Er werd steeds een klein stapje verder gegaan. Daar groei je in, je hebt het niet eens door. Degene die je misbruikt heeft zich waarschijnlijk eerst als redder opgesteld. Slachtoffers worden namelijk zorgvuldig uitgezocht. Je hebt al een laag zelfbeeld. Dan stellen ze zich een tijdje op als redder in nood, om vervolgens je grens op te zoeken en je langzaam in hun web van misbruik, mishandeling, verkrachting en verwaarlozing te vangen. En dat kan lang duren en langzaam gaan, maar ze doen het. En het wordt erger en erger, tot de dag dat je niet beter meer weet. Want je weet dat dit is wat jij verdient. Al je affirmaties zijn ernaar gevormd.
Maar er komt een dag dat je wakker wordt en ziet dat wat er gebeurt niet goed is. Vervolgens moet je ergens de kracht en de moed vinden om er iets aan te doen. Wat als eerste begint met het torpederen van al je negatieve affirmaties. Je zult positieve dingen moeten zien te vinden, terwijl je in die giftige omgeving zit.
Zie je de moeilijkheid? Het is alsof je 15 kilometer wilt gaan schaatsen/rennen/zwemmen terwijl je 40 graden koorts hebt. Ga er maar aan staan, denk maar helder na. En je lijf is ook de afgelopen jaren niet gezond geweest, dus je hebt niet kunnen trainen. Maar hup... Gaan met die banaan. We verwachten een goede score van je.
Onmogelijk... Toch?
Slachtoffers van misbruik, mishandeling, verkrachting en verwaarlozing zitten al jaren in een cirkeltje, dat steeds kleiner en kleiner is geworden. Velen komen er niet alleen uit. Ik denk dat ik echt één van de uitzonderingen ben geweest. Maar daar heb ik dan ook een bizar hoge prijs voor betaald. Een prijs waarvan ik tegen eenieder die in dezelfde situatie zit zou zeggen dat ze die, als het even kan, niet moeten betalen. Als je er ook met hulp uit kunt komen, pak die hulp dan aan. Je wordt er niet minder sterk van, je bent er niet minder stoer door. Het kost je waarschijnlijk wel een stuk minder trauma en verdriet. En laat ons wel zijn... Je hebt al genoeg trauma's te verwerken.
Mocht je iemand zien of kennen bij wie je misbruik, mishandeling, verkrachting of verwaarlozing vermoed of weet dat het zo is, veroordeel dan niet. Vraag je niet af hoe het slachtoffer het zo ver heeft kunnen laten komen. Dat sterkt het slachtoffer alleen maar in de affirmatie dat het zijn/haar schuld is. Stel je huis open. Bied hulp waar kan. Kijk bij welke instanties het slachtoffer terecht kan. Luister naar hem of haar. En als het echt gevaarlijk wordt... Schakel dan de instanties in en kom, desnoods met politie, het slachtoffer dat huis uit halen.
Praat met liefde, praat met krachtige hulp. Heb lief en veroordeel niet.
Geheel de Uwe,
Mystic M.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten