Lieve leukerds en leuke lieverds,
Ik wil ..... zijn.
Vul iets persoonlijks in op de stippellijn. Slank, mooi, sterk, zelfverzekerd, roodharig, slim, lang, klein, de baas van dit bedrijf, de manager van dat bedrijf, zelfstandig ondernemer, beroemd, een mannenverslindster, een hartenbreker. Wat je er invult maakt niet zoveel uit. Het is in ieder geval een verlangen dat je hebt. Iets dat je zou willen hebben of zijn aangaande je eigen persoon, maar dat nu niet hebt of bent.
In ons leven hebben we allemaal nogal wat verlangens. We hebben in de loop der jaren een beeld van onszelf opgebouwd, met allerlei affirmaties. Al op de schoot van onze moeder worden we volgestopt met verlangens en verwachtingen. Verwachtingen van anderen en derhalve ook van onszelf.
In je eerste jaren ben je onbevangen jezelf. Alles wat je doet, doe je vanuit jezelf en het gaat om jou. Wanneer je iets niet krijgt zet je het op een krijsen, of je gaat drammen. Afhankelijk van je ouderlijk figuur en je opvoeding krijg je dan iets wel of niet. Maar als peuter leer je al dat je een bepaalt gedrag moet vertonen, om iets voor elkaar te krijgen.
In de meeste van die gevallen is dat helemaal niet erg. Sterker nog... In de meeste gevallen is het juist goed. Zo leer je delen en dat je niemand met een blok hout op het hoofd moet slaan als jij iets wil dat die ander op dat moment in de handen heeft. Het verschil tussen mijn en dijn, grenzen. Allemaal redenen om juist wel aan verwachtingspatronen te gaan voldoen.
Maar bij al die wenselijke verwachtingen, sluipen er vanzelf minder goede patronen naar binnen. Patronen die niet behulpzaam zijn en waarschijnlijk helemaal niet bij je passen. Want waarom wil je iets zijn? Komt dat echt vanuit jezelf? Of is het een ideaalbeeld dat je door een ander is opgelegd? Of door jezelf?
We kijken altijd met een gekleurde bril naar onszelf. We willen altijd het beste zien en zijn. En langs die lat meten we onszelf keer op keer. En bijna altijd falen we dus en zijn we niet tevreden.
Ik wil bijvoorbeeld slank zijn. Maar dat ben ik nu niet. Ondertussen heb ik een hartstochtelijke hekel gekregen aan spiegels waar je je hele lijf in kunt zien. Want iedere keer als ik daar in kijk, zie ik nog steeds een dikkertje. Manlief en mijn moeder lopen al weken te gillen dat zij verschillen zien. Dat ik slanker word en weer een figuur begin te krijgen. Houd vol, houd vast. Het komt allemaal wel weer goed.
Volhouden zal ik. Ik zal wel moeten. Die kilo's moeten er af zodat ik straks weer een fatsoenlijk leven kan leiden en naar school kan en later werken. Daarna pas komt de reden dat ik weer mooier wil zijn.
Maar dààr zit dus de crux! Hoeveel mensen willen wel niet slank zijn, omdat ze denken dat ze dàn mooi zijn? Door hun eigen verwachtingspatronen (en de reclame-industrie die daar handig op in springt met veel belovende crèmes, poeders, pleisters en pilletjes) hebben zij een beeld van zichzelf om te huilen. Verwachtingen en affirmaties dicteren dat je niet mooi kunt zijn wanneer je dik bent. Of minder slim, of een beperking hebt, of een litteken boven je navel of iets anders waar ik nu even niet op kom. Jij, mijn gewaardeerde lezer, kunt vast nog wel aanvullen met eigen overtuigingen en onzekerheden.
Je wordt ook de hele dag gebombardeerd met beelden waar je aan zou moeten voldoen. En die hebben invloed, of je het nu wilt. Ik heb een tijd in Amsterdam gewerkt. Ik ging daarvoor met de metro. En een tijd lang hingen er op de metro stations gigantische billboards met foto's van dames in lingerie. Ze waren opgemaakt met donkere zogeheten smokey eyes en hun middeltjes waren overduidelijk slanker gemaakt met fotoshop. Alles was getoucheerd, er was weinig echt aan de meiden. Dat wist ik, wanneer ik keek en een beetje oplette, was het overduidelijk. En toch legde ik mijn eigen, menselijke en imperfecte lijf naast dat beeld van gecomputeriseerde perfectie. Wetende dat ik nooit aan dit beeld kan doen omdat ik nu eenmaal adem haal en de computer niet, geselde ik mezelf toch door ergens diep van binnen aan dat beeld te willen kunnen voldoen. Perfect te zijn en dus niet onzeker.
En ik vond dat wijf niet eens mooi! Ik houd niet van smokey eyes! Ik wil best met make-up op mijn smoeltje rondlopen, dat doe ik ook bijna dagelijks. Maar ik wil geen vol gesmeerde zooi zijn. Ik wil dat je mij herkent, wanneer ik aan het einde van de dag mijn gezicht schoon heb gemaakt, vlak voordat ik naar bed ga. En geloof mij. -Want ik heb me een keer tot het dragen van smokey eyes laten verleiden en weet dus wat een verschil het is.- Wanneer die meiden op die billboards hun gezicht schoon hebben gemaakt, schrik jij je rot en herken je ze absoluut niet.
Waarom ik nu afgeef op de reclame wereld lijkt me duidelijk. Het is een wereld die inplugt op je onzekerheden en je daarmee van alles wil verkopen. Niet om jou je beter te laten voelen, maar om je geld af te troggelen. Op zich vind ik daar helemaal niks van. Iedereen wil geld. Het is nu eenmaal het middel waar het in deze wereld om draait. Daar kan ik van alles van vinden -en dat doe ik ook- maar daar gaat het nu niet om. Ik ben nu niet op dat punt de moraalridder. Zij verkopen je wat je wilt zijn. Of althans, wat zij beweren wat je wilt zijn.
En derhalve, lieve luitjes. Leuke lieverds en lieve leukerds. Lekkere loeders van mij... Weet wat je wilt zijn.
Is dat écht wat jìj wilt zijn? Of is dat een verhaaltje dat je op de mauw is gespeld, voor acceptatie? Als in 'wanneer ik deze studie doe, krijg ik het respect van mijn vader'. Of dat je dat kledingstuk (niet) draagt omdat je moeder dat (niet) wil. Heb je dat verlangen naar dat ene horloge echt? Of wilde jij gewoon een klokje en ben je zo door invloeden van buitenaf gebombardeerd dat jij denkt dat het echt dat ene horloge moet zijn? Geloof jij nu echt dat een Rolex beter is dan een Swatch? Of is het enkel de status, die jij nodig hebt?
Verlang ernaar jezelf te zijn. Kijk eens in de spiegel. En dan bedoel ik die van je geest en ziel. Welk verlangen komt er uit je hart? Wie wil je zijn en wat wil jij bereiken? Wat blijft er over, als je de verwachtingen van familie, partner, vrienden en baas achterwegen laat. Wanneer je drie weken niet naar reclames kijkt of social media. Wat wil je dan zijn? Is dat hetzelfde als waar je nu je best voor doet om te bereiken? Is dat echt wie jij wilt zijn?
Verlang ernaar Uzelf te zijn. Doe het werk waar uw hart sneller van gaat kloppen. Ga niet voor het geld. Dat komt in deze westerse wereld echt wel goed. Zo veel luxe hebben wij wel, dat hier praktisch niemand van de honger om kan komen. Het enige dat u moet bekijken, is of u al die luxe goederen, waarvan de reclame weer zegt dat u die nodig zou hebben, echt wel wilt hebben. Is dat echt onderdeel van wie u wenst te zijn?
Wees uw mooie zelf. Uniek, met fouten. Menselijk met imperfecties. En daardoor ongelooflijk mooi.
Geheel de Uwe,
Mystic M.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten