Lieve leukerds en leuke lieverds,
Beetje verdrietig.
Gisteren was ik voor het eerst sinds drie weken weer aan het 'demonen jagen'. Het pluspunt is dat ik dus beter en langer slaap, sinds ik op dieet ben en aan yoga doe. En ik houd me met alle macht maar aan dit pluspunt vast, want het is even het enige puntje.
Het was weer helemaal mis. Vier whisky verder. En dat zijn er vier te veel. Ik zou een hele tijd niet drinken. Gewoon helemaal niet. Om te ontgiften, af te vallen, mezelf te zijn. En ik ging toch door de knieƫn.
Ik ben zo teleurgesteld in mezelf, vind dat ik mezelf zo tekort heb gedaan.
Mezelf afmaken met de zweep heeft geen zin. Buiten het feit dat ik liever heb dat een ander dat doet is het geen helpende gedachte. Dus... Opnieuw beginnen, want vandaag is weer een nieuwe dag.
Ja. Ook bij mij gaat het in ups en downs.
Wat was de reden? Waarom voelde ik mij zo neerslachtig en waarom kon ik niet slapen? Ik was heerlijk naar de pedicure geweest. Dat is verwennerij ten top. Dat is het dus niet.
Wat is toch de oorzaak van die neerslachtige bui? Ik ben er nog steeds niet helemaal uit. Maar wel blij dat ik mezelf in ieder geval niet helemaal met de grond gelijk maak.
Geheel de Uwe,
Mystic M.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten