Lieve leukerds en leuke lieverds,
De afgelopen dagen ging het niet zo best in het bolletje van Mystic M. Sorry. Dan komt er wat gezeur bij kijken en emotionele schommelingen. Aangezien ik beloofd had om op dit blog eerlijk te zijn, kom je dus ook af en toe logs tegen die je het liefst gelijk bij het oud papier neer zou zetten. Maar weet je, zo is het leven nu eenmaal. Dat gaat niet altijd zoals je wilt. Het gaat met vallen en opstaan. Dat kan en mag. Als je altijd maar één keer vaker opstaat dan dat je bent gevallen. En onderzoekt waarom je bent gevallen.
In mijn geval was dit heel makkelijk uit te vinden. Ik was gevallen omdat ik van de week vier whisky's verder was. Vier te veel, want ik wilde een tijd niet drinken., ook niet een klein beetje.
Het pluspunt in het drama is dat ik niet de halve fles heb weggewerkt. Echt binge-drinking is het dus niet. Normaal gesproken drink ik in dit soort situaties veel meer. En het afgelopen half jaar heb ik dat geregeld gedaan. Dus dat dit de eerste keer in een maand was, is een lichtpuntje. Normaal was het vaker, zo om de anderhalve week.
Maar waarom drinken? Emoties. Ik ben voor de volle 100 % een emotie drinker. En een groepsdruk drinker. Wanneer iemand blijft aanhouden dat ik nog een wijntje moet nemen of een biertje, ga ik vaak door de knieën. Wanneer iemand zonder blikken of blozen accepteert dat ik na wijntje twee overstap op de fris, is er niets aan de hand. Uit mezelf heb ik er alleen moeite mee om maat te houden wanneer mijn emoties alle kanten uit schieten. Omdat ik ruzie heb gehad, omdat ik onder te veel druk sta, omdat ik ergens onzeker over ben. (Wat dus gelijk de reden was dat ik een half jaar lang te vaak dronk. Ik was heel erg onzeker en wist niet wat ik met al mijn emoties moest of hoe ze te uiten.)
Of, zoals van de week, omdat mijn emoties te veel worden beïnvloed door hormonen. Dat heb ik jaren niet geweten, maar sinds ik niet meer onder invloed ben van een mirena, implanon of de pil (drie verschillende anti-conceptie middelen) ben ik een volkomen ander mens. Ik ben mezelf ook daarom opnieuw aan het uitvinden. Er is een rust over mij gekomen en een kalmte die ik eerder niet kende en waar ik het bestaan nooit had kunnen vermoeden.
Of, zoals van de week, omdat mijn emoties te veel worden beïnvloed door hormonen. Dat heb ik jaren niet geweten, maar sinds ik niet meer onder invloed ben van een mirena, implanon of de pil (drie verschillende anti-conceptie middelen) ben ik een volkomen ander mens. Ik ben mezelf ook daarom opnieuw aan het uitvinden. Er is een rust over mij gekomen en een kalmte die ik eerder niet kende en waar ik het bestaan nooit had kunnen vermoeden.
Onderzoek heeft al uitgewezen dat de hormonen in de anti-conceptie invloed kunnen hebben op de vrouwen. We kunnen er depressief van worden en zelfs suïcidale gedachten van krijgen. Het is echter niet bewezen wie daar last van gaat krijgen en wie niet. Vaak wordt het pas achteraf geconstateerd, wanneer de vrouw in kwestie om wat voor reden dan ook is gestopt met het gebruik van dat middel.
Ik ben er dus ook eentje bij wie die middelen invloed hebben gehad. Niet dat ik nu ben gevrijwaard van al het hormoon drama, maar het is in ieder geval een stuk minder en beter te behappen. Destijds kon ik alle kanten op stuiteren en denken dat ik volslagen gek was. Nee, ik was niet gek, ik stond gewoon stijf van allerlei hormonen die mijn brein als boxbal gebruikten. Dat is nu over en het gaat dus ook een stuk beter met mij.
Waarom ging het van de week dan toch nog helemaal mis? Omdat ik ongesteld moest worden. En ja, dat heeft invloed op mijn koppie. Als ik van tevoren had geweten wat er aan de hand was, had ik het ook voor mezelf veel beter kunnen relativeren. Dan had ik niet in volslagen apathie voor me uit zitten staren, op zoek naar de oorzaak van mijn misère. Dan had ik geweten wat er was, een warme kruik gepakt of een beker hete melk gedronken en was ik gewoon naar mijn bed vertrokken. Nu wist ik het niet, zat in blinde paniek op de bank en zocht mijn toevlucht in whisky en muziek.
Elke vrouw heeft er last van, wanneer ze die periode heeft. En we vinden het ook echt wel fijn als er door de rest van de wereld, met name onze partners, rekening mee wordt gehouden. Waarom we er dan over het algemeen wel geheimzinnig over doen? Omwille van de denigrerende reacties die we geregeld te verduren krijgen. Hoe vaak wordt er wel niet aan een vrouw gevraagd of ze misschien ongesteld is, wanneer ze een beetje kribbig reageert. Of wanneer ze uit haar dak gaat omdat de man in kwestie iets doet wat haar veel te ver gaat? Mij is het in ieder geval een keer gevraagd nadat ik totaal uit mijn dak ging toen een man mij ongevraagd (en ongewenst) een pets op mijn achterwerk gaf. Toen ik aangaf dat zijn actie totaal ongepast was en niet wenselijk, zag hij het enkel als bevestiging dat ik mijn periode zou hebben. Dat zijn actie gewoon ongewenst was en dat ik van hem walgde, kwam in zijn domme kop niet op en was er ook niet in te slaan.
Waarom ging het van de week dan toch nog helemaal mis? Omdat ik ongesteld moest worden. En ja, dat heeft invloed op mijn koppie. Als ik van tevoren had geweten wat er aan de hand was, had ik het ook voor mezelf veel beter kunnen relativeren. Dan had ik niet in volslagen apathie voor me uit zitten staren, op zoek naar de oorzaak van mijn misère. Dan had ik geweten wat er was, een warme kruik gepakt of een beker hete melk gedronken en was ik gewoon naar mijn bed vertrokken. Nu wist ik het niet, zat in blinde paniek op de bank en zocht mijn toevlucht in whisky en muziek.
Elke vrouw heeft er last van, wanneer ze die periode heeft. En we vinden het ook echt wel fijn als er door de rest van de wereld, met name onze partners, rekening mee wordt gehouden. Waarom we er dan over het algemeen wel geheimzinnig over doen? Omwille van de denigrerende reacties die we geregeld te verduren krijgen. Hoe vaak wordt er wel niet aan een vrouw gevraagd of ze misschien ongesteld is, wanneer ze een beetje kribbig reageert. Of wanneer ze uit haar dak gaat omdat de man in kwestie iets doet wat haar veel te ver gaat? Mij is het in ieder geval een keer gevraagd nadat ik totaal uit mijn dak ging toen een man mij ongevraagd (en ongewenst) een pets op mijn achterwerk gaf. Toen ik aangaf dat zijn actie totaal ongepast was en niet wenselijk, zag hij het enkel als bevestiging dat ik mijn periode zou hebben. Dat zijn actie gewoon ongewenst was en dat ik van hem walgde, kwam in zijn domme kop niet op en was er ook niet in te slaan.
Helaas wordt in dit soort situaties de actie van de man geaccepteerd, terwijl het uit haar dak gaan van de vrouw als onwenselijk gedrag en te agressief wordt gezien. Verbaal aanwezig zijn trekt meer aandacht dan het stiekeme seksistische gedrag en dat wordt snel genegeerd. Door andere vrouwen omdat die er niet mee geconfronteerd willen worden, door andere mannen omdat ze hun sekse genoten niet af willen vallen of het stiekem zelf ook (willen) doen.
Maar wat is dat eigenlijk voor idiotie? Ja, wanneer ik in mijn tijd zit, ben ik iets labieler. Wanneer daar niet al te veel aandacht aan besteed wordt en ik gewoon met rust word gelaten om mijn eigen ding te doen (en ik dus ook af en toe zielig mag wezen op de bank) valt er prima met mij te praten, kan ik normaal doen en gaat het allemaal prima. Wanneer er bij elk vel woord wordt gevraagd of ik misschien last heb van hormonen, werkt dat sowieso als een rode lap op een stier. Dat heeft niets te maken met mijn hormoonhuishouding en haar toestand, maar met die impertinente, onvriendelijke en denigrerende vraag die zojuist is gesteld.
In de hoop dan hier in het vervolg rekening mee wordt gehouden groet ik u.
Geheel de Uwe,
Mystic M.
Maar wat is dat eigenlijk voor idiotie? Ja, wanneer ik in mijn tijd zit, ben ik iets labieler. Wanneer daar niet al te veel aandacht aan besteed wordt en ik gewoon met rust word gelaten om mijn eigen ding te doen (en ik dus ook af en toe zielig mag wezen op de bank) valt er prima met mij te praten, kan ik normaal doen en gaat het allemaal prima. Wanneer er bij elk vel woord wordt gevraagd of ik misschien last heb van hormonen, werkt dat sowieso als een rode lap op een stier. Dat heeft niets te maken met mijn hormoonhuishouding en haar toestand, maar met die impertinente, onvriendelijke en denigrerende vraag die zojuist is gesteld.
In de hoop dan hier in het vervolg rekening mee wordt gehouden groet ik u.
Geheel de Uwe,
Mystic M.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten